ماستمالی دوران اصلاحات با جعل خبر
پنجشنبه ۳۰ شهريور ۱۳۹۱ ساعت ۱۰:۱۳
کد مطلب: 245628
به گزارش جهان به نقل از کیهان؛ نيك آهنگ كوثر با اشاره به اينكه رسانه هاي اپوزيسيون و شبه اصلاح طلبان هركاري ولو جعل خبر براي مقابله با حاكميت مي كنند، نوشت: باز به انتخابات نزديك مي شويم و حافظه تاريخي بسياري از ما دچار نقص فني مي شود. البته زحمت يادآوري برخي نكات درباره دولت فعلي را رسانه هاي وابسته به اصلاح طلبان و اعضاي سابق ستادهاي خاتمي و موسوي و هاشمي و معين در رسانه هاي بزرگتر لندن و غيره مي كشند! ممكن است رفقاي عزيزم ناراحت بشوند اما مگر يكي از كارهاي ثابت رسانه هاي اپوزيسيون پنهانكاري ضعف دولت هاي قبلي نبوده است؟ باور نمي كنيد؟ فرض كنيد امروز خاتمي سخنراني كند و حرف هايي بزند كه قند در دل هر ساده دلي آب شود. فكر مي كنيد خبرنگاران محترم رسانه هاي خارج از كشور به بررسي موارد در دولت خود خاتمي خواهند پرداخت و به مخاطب خواهند گفت كه جناب ايشان در زمان اقتدار در آن حوزه چه كرده و چه نكرده و ميزان موفقيت و يا عدم موفقيتش براساس مدارك چقدر بوده؟
وي در «خودنويس» مي نويسد: به نظرم كار ما حسابي خراب است. وقتي من به خاطر اميدهايي كه به «سرمايه»هاي سياسي بسته ام، توان و شجاعت بررسي كارنامه ايشان را براي خواننده ام ندارم، خب، يك تبليغاتچي و منحرف كننده افكار بيشتر نيستم. مثلا وقتي دوستان رسانه اي از بررسي كارنامه اقتصادي دوران سازندگي خودداري مي كنند چون ممكن است سؤال هايي مثلا درباره شركت هايي در مناطق آزاد سيرجان و كيش پيش بيايد و بعد بحث هايي درباره شركت ها و كنسرسيوم هاي نفتي داغ شود كه نفعي براي آقاي رئيس ندارد. به عبارتي، براي حفظ سرمايه بايد صورت مساله را پاك كرد. تازه ماجرا آنجا دردناك تر مي شود كه نزديكان وي از ارتباط با روزنامه نگاران خارج از كشور و تاثيرات متقابل مي گويند و آدمي مثل من هم اين مكالمات را ثبت مي كند...
كاريكاتوريست نشريات زنجيره اي كه اكنون با سايت روزآنلاين همكاري مي كند، اضافه مي كند: خاتمي، مورد احترام من است اما نمي توانم او را در حد يك رهبر سياسي موفق ببينم؛ يك سال قبل از انتخابات مجلس شرط و شروط مي گذارد و بعد دزدكي به دماوند مي رود و راي مي دهد. حالا نه ماه پيش از انتخابات دوباره فعال شده تا بلكه بخشي از آنچه از دست رفته را بازگرداند .به اين مي انديشم كه «ممد بوقي»ها چقدر خوشحال مي شوند كه مي توانند باز دل طرفداران را به دست آورند و اميدوارشان كنند. اما يادشان مي رود كه خاتمي در دوران اقتدارش، نتوانست پاسخگو باشد و در مقابل حاكميت عملا زانو زد و قول هايش را فراموش كرد. نه، ايراد از من و امثال من است كه به اندازه كافي يادآوري نكرده ايم. جالب تر آن است كه وقتي مسائل آن زمان را يادآوري مي كني، مي گويند خصومت شخصي داري، اما ظاهرا دلدادگي و پنهان كاري و حجاب بر واقعيت كشيدن درست ترين كار دنيا است.
وي تصريح كرد: دارم به اين فكر مي كنم كه با وجود تمامي محدوديت ها، تاكنون چند بار خبرنگاران سؤال هايي سخت از احمدي نژاد پرسيده اند و عملا حالش را جا آورده اند. اما يادم نمي آيد در دوران هاشمي و خاتمي چند بار دوستان رسانه ها با همان اقتدار سؤال هايي سخت از روساي جمهوري پيشين پرسيده باشند؟ اگر يادتان مي آيد لطفا لينك ها را در كامنت ها بگذاريد.
نيك آهنگ كوثر معتقد است: بسياري از ما در سال هاي اخير براي عيان كردن ضعف ها و تضادهاي حاكميت هر كاري كرده ايم. حتي گاه با جعل واقعيت خواسته ايم نشان دهيم ميزان اختلاف در سطوح بالا چقدر است. آيا ما، در مقابل مخاطبان مان كوتاهي نكرده ايم؟ آيا هدف ما انتشار واقعيت ها بوده يا بهره برداري سياسي؟ منافع سياسي و جناح بندي برايمان مهمتر بوده يا انجام وظيفه مان؟ هفته پيش، در كنفرانس سالانه كارتونيست هاي آمريكا، تام تولز، كارتونيست سرشناس واشنگتن پست يك توصيه جانانه كرد؛ «فاحشه نباشيم». جسارتاً عرض كنم كه بسياري از ما اهالي رسانه در برابر «سرمايه»هاي سياسي از اين هم كمتريم... مغز همه ما ارزشش بيشتر از آن است كه تحت تاثير جنبش «ماست ماليون» قرار گيرد.
وي در «خودنويس» مي نويسد: به نظرم كار ما حسابي خراب است. وقتي من به خاطر اميدهايي كه به «سرمايه»هاي سياسي بسته ام، توان و شجاعت بررسي كارنامه ايشان را براي خواننده ام ندارم، خب، يك تبليغاتچي و منحرف كننده افكار بيشتر نيستم. مثلا وقتي دوستان رسانه اي از بررسي كارنامه اقتصادي دوران سازندگي خودداري مي كنند چون ممكن است سؤال هايي مثلا درباره شركت هايي در مناطق آزاد سيرجان و كيش پيش بيايد و بعد بحث هايي درباره شركت ها و كنسرسيوم هاي نفتي داغ شود كه نفعي براي آقاي رئيس ندارد. به عبارتي، براي حفظ سرمايه بايد صورت مساله را پاك كرد. تازه ماجرا آنجا دردناك تر مي شود كه نزديكان وي از ارتباط با روزنامه نگاران خارج از كشور و تاثيرات متقابل مي گويند و آدمي مثل من هم اين مكالمات را ثبت مي كند...
كاريكاتوريست نشريات زنجيره اي كه اكنون با سايت روزآنلاين همكاري مي كند، اضافه مي كند: خاتمي، مورد احترام من است اما نمي توانم او را در حد يك رهبر سياسي موفق ببينم؛ يك سال قبل از انتخابات مجلس شرط و شروط مي گذارد و بعد دزدكي به دماوند مي رود و راي مي دهد. حالا نه ماه پيش از انتخابات دوباره فعال شده تا بلكه بخشي از آنچه از دست رفته را بازگرداند .به اين مي انديشم كه «ممد بوقي»ها چقدر خوشحال مي شوند كه مي توانند باز دل طرفداران را به دست آورند و اميدوارشان كنند. اما يادشان مي رود كه خاتمي در دوران اقتدارش، نتوانست پاسخگو باشد و در مقابل حاكميت عملا زانو زد و قول هايش را فراموش كرد. نه، ايراد از من و امثال من است كه به اندازه كافي يادآوري نكرده ايم. جالب تر آن است كه وقتي مسائل آن زمان را يادآوري مي كني، مي گويند خصومت شخصي داري، اما ظاهرا دلدادگي و پنهان كاري و حجاب بر واقعيت كشيدن درست ترين كار دنيا است.
وي تصريح كرد: دارم به اين فكر مي كنم كه با وجود تمامي محدوديت ها، تاكنون چند بار خبرنگاران سؤال هايي سخت از احمدي نژاد پرسيده اند و عملا حالش را جا آورده اند. اما يادم نمي آيد در دوران هاشمي و خاتمي چند بار دوستان رسانه ها با همان اقتدار سؤال هايي سخت از روساي جمهوري پيشين پرسيده باشند؟ اگر يادتان مي آيد لطفا لينك ها را در كامنت ها بگذاريد.
نيك آهنگ كوثر معتقد است: بسياري از ما در سال هاي اخير براي عيان كردن ضعف ها و تضادهاي حاكميت هر كاري كرده ايم. حتي گاه با جعل واقعيت خواسته ايم نشان دهيم ميزان اختلاف در سطوح بالا چقدر است. آيا ما، در مقابل مخاطبان مان كوتاهي نكرده ايم؟ آيا هدف ما انتشار واقعيت ها بوده يا بهره برداري سياسي؟ منافع سياسي و جناح بندي برايمان مهمتر بوده يا انجام وظيفه مان؟ هفته پيش، در كنفرانس سالانه كارتونيست هاي آمريكا، تام تولز، كارتونيست سرشناس واشنگتن پست يك توصيه جانانه كرد؛ «فاحشه نباشيم». جسارتاً عرض كنم كه بسياري از ما اهالي رسانه در برابر «سرمايه»هاي سياسي از اين هم كمتريم... مغز همه ما ارزشش بيشتر از آن است كه تحت تاثير جنبش «ماست ماليون» قرار گيرد.
