سکوت حقوق بشر درباره‌ جنایات آمریکا و ناتو +عکس

به گزارش جهان به نقل از فردا، خیلی از عراقی‌ها معتقد هستند بوش عمداً کاری کرد تا بچه‌های آن‌ها کشته شوند و برای همین منابع غذایی کشور را هدف قرار داده بود. جامعه‌ صلیب سرخ عراق در 7 فوریه‌ی 1991 مرگ 3 هزار کودک ناشی از حملات امریکا را تخمین زده بود، چون شیرخشک کافی و داروی کافی دیگر وجود نداشت.

این روزها گزارش جعلی عروسک خیمه شب بازی غرب،احمد شهید درباره وضعیت حقوق بشر درایران دستمایه جنجال غربی ها شده است. در حالی که فجایع بشری رخ داده در جهان هیچ کدام چنین حساسیت هایی را در غرب برنیانگیخته است. شِنالی وُوداج در مقاله ای با نام «جنایات بی‌پایان» به مسأله واکنش های انجام نشده توسط مجامع جهانی بر علیه جنایات ناتو و آمریکا در عراق، افغانستان، یمن، سومالی و ... می پردازد. بدون توضیح اضافه شما را به خواندن این مقاله مستند جلب می کنیم؛

ژورنال پزشکی بریتانیاییِ «لَنسِت» گزارش داده است که بمباران‌ها، هجوم و اشغال نظامی عراق در سال 2003 توسط امریکا – که ناتو رسماً در سال 2004 به بهانه‌ی دوره‌های آموزشی به آن ملحق شد – تا سال 2006 میلادی منجر به مرگ 665 هزار شهروند عراق شده است و 200 هزار نفر نیز در یورش صحرا در سال 1991 با اجازه‌ی سازمان ملل متحد و ناتو و امریکا و چندین کشور دیگر، در خاک عراق کشته شده‌اند. هیچ‌گونه صدایی برای قبول مسئولیت این کشته‌ها در نمی‌آید، هیچ‌گونه تحقیقات رسمی صورت نگرفته و هیچ‌گونه گروه تحقیق و حقیقت‌یاب ایجاد نشده و همچنین هیچ‌گونه بیانیه‌ای در عذرخواهی تاکنون منتشر نشده است. انتظار این موارد می‌رفت. ما همگی به حسن نیت و ظاهر مناسب کشورها احترام می‌گذاریم. اما چنین اتفاقی نیافتاد، درست مشابه مورد فیلم‌های گرفته شده توسط سری‌لانکا.

گفته شد یورش به کشور لیبی دلایل انسان‌دوستانه دارد و به منظور آزادی مردم این کشور از دست قذافی است. در واقعیت مشخص شد چنین مقصودی در بین نبوده است و لیبی در بمباران‌های غرب به قرون وسطی بازگشت. گزارش 200 صفحه‌ای و عجولانه‌ی کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل در مورد هجوم امریکا - ناتو فاقد شفافیت لازم است و هیچ‌گونه اشاره‌ای به جنایات جنگی این کشورها در خاک لیبی ندارد. در 15 فوریه‌ی 2012، مشاور حقوقی ناتو پیتر اولسون به شورای مدیریت ناتو نوشت که «نقض‌های» صورت گرفته در طول درگیری‌ها لازم نیست جایی قید بشوند. «با این حال، ما باید نگران باشیم که حوادث صورت گرفته توسط ناتو در گزارش کمیساریای عالی پناهندگان قید بشوند و در نتیجه نقض قوانین مشخص بشود یا ما را به جنایات جنگی متهم کنند» و دریاسالاری پیلای جواب داد لازم نیست این بحث ادامه پیدا کند.

چرا وزاری امور خارجه‌ی کشورهای غربی کوچک‌ترین اشاره‌ای به این مباحث نمی‌کنند؟ این به سخره گرفتن کلیت ملت امریکا است و توهین به نیروهای نظامی ما است که چنین مباحثی مطرح نمی‌شوند. هر کجا که ما به نادرستی هدف حملات تروریستی قرار گرفته‌ایم باید در مقایسه با مثال‌هایی باشد که دولت‌های قدرت‌مندتر و گنده‌تر، سر مردم دیگر کشورها آورده‌اند.

از زمان خلق سازمان ما در سال 2006 میلادی تاکنون 32 قطعنامه علیه اسرائیل صادر شده است (یعنی 48 درصد کل قطعنامه‌های سازمان). تا سال 2007 حتی 9 قطعنامه، اسرائیل را شدیداً محکوم کرده‌اند اما امریکا تمامی آن‌ها را وتو کرده است. در همین حال فیلم‌های سری‌لانکا می‌توانند بالاترین جایگاه‌ها را پیدا کنند و حتی مورد نخست وزیر اسرائیل را نقد می‌کنند: «ما می‌بینیم که آشکارا کودکان و انسان‌های بالغ هدف قرار می‌گیرنند، زنان و مردان، انسان‌های معصوم؛ آن‌ها همیشه هدف محبوب سربازهای اسرائیلی هستند.» اسرائیل هم‌اکنون رابطه‌ای نزدیک با سازمان ملل متحد دارد و آسیبی نمی‌بیند.

کاری علیه جنایات غرب صورت نگرفته است. هیچ‌گونه قطعنامه‌ای برای جنایات جنگی امریکا یا کشورهای ناتو مثلاً در کشور لیبی درخواست نشده است، آن هم بعد از آنکه هجوم غرب پایان یافته و دریافتیم علت حملات، حمایت از مردم نبوده است.

جنایات امریکا در عراق

امریکا در سال 1991، 120 هزار گلوله‌ی خمپاره و 265 هزار بمب بر خاک عراق فرود آورد. از سال 1991 تا 2003 نیز 41 هزار خمپاره و 27 هزار بمب به خاک این کشور پرتاب شد. این بمباران‌ها، عراق را فلج کرده بود. در سال 1991 هم 800 تن بمب با فلزات سنگین و 1 میلیون کلاهک آغشته به اورانیوم ضعیف شده اثر خود را بر تولد بچه‌هایی با کله‌های غول‌پیکرتر از بقیه‌ی بدن، گذاشته بودند، چشم‌های غیرعادی بزرگ، بازوهای گود افتاده، عضله‌های شکل نگرفته و قلب‌های بیمار. در سال 2010 دانشگاه آلستِر گزارش داد که افزایش شدیدی در نارسایی‌های زمان تولد نوزادان عراقی شاهد هستند. همچنین می‌گویند سرطان خون، وضع‌حمل ناموفق و نارسایی‌های بعد از تولد در نوزادان عراقی در فلوجه، حتی از نوزادان سال 1945 در شهرهای هیروشمیا و ناکازایِ ژاپن (که بمب اتم را تجربه کرده بودند) نرخ بالاتری نشان می‌دهند. ما تضمین داده‌ایم دیگر در خاک عراق نباشیم اما شرکت‌های خصوصی همچنان در این کشور فعال باقی مانده‌اند.

جورج بوش، رئیس‌جمهور وقت امریکا دستور نابودی تاسیساتی را صادر کرده بود که حیاتی برای زندگی شهروندی مردم عادی هستند. این بمباران‌ها در 16 ژانویه‌ی 1991 شروع شدند و 42 روز تمام ادامه پیدا کردند. 110 هزار موشک هوایی، 88 هزار تن بمب در خاک عراق پایین افتاد، یعنی تقریباً هفت برابر قدرت بمب اتمی که بر روی هیروشیما افتاده بود. 93 درصد این بمب‌ها از ارتفاع بیش از 30 هزار پایی رها شده بودند و کنترل از راه دور نداشتند، 7 درصد سیستم‌های هدایت الکترونیکی داشتند و بیش از 25 درصد بمب‌ها به هدف‌های اصلی خود نخورده بودند و آسیب‌های جدی به مردم عادی زده بودند. بیشتر مردم عادی هدف این بمب‌ها قرار گرفته بودند. پنتاگون بعدها اعلام کرد فقط 7 درصد بمب‌های استفاده شده در خاک عراق، «بمب‌های هوشمند» بوده‌اند. بمب‌های هوشمند 80 تا 90 درصد موارد به هدف خود می‌خورند، در حالی که بمب‌های معمولیِ «احمق» در 75 درصد موارد به هدف خود نمی‌خورند. بعضی‌وقت‌ها بمب‌ها بر ساختمان‌های مسکونی پایین افتاده و کل ساختمان‌ها را همراه آدم‌های داخل آن، با خاک یکسان می‌کردند ... .

از جمله مکانها و تجهیزاتی که در میان تاسیساتی که هدف بمب‌های امریکا قرار گرفته و نابود شدند، می توان به این موارد اشاره کرد:

- نیروگاه‌های تولید، ذخیره و پخش برق؛

- نظام‌های پخش آب آشامیدنی، لوله‌ها، پمپ‌ها، منابع ذخیره و تصویه‌ی آب؛

- سیستم‌های تبادل تلفن و رادیو بودند، ایستگاه‌های مخابرات، برج‌ها و تاسیسات مربوط به انتقال اطلاعات؛

- تاسیسات راه‌آهن بودند، ایستگاه‌های اتوبوس، پل‌ها، بزرگ‌راه‌ها، تقاطع‌های غیرمسطح ماشین‌ها، ایستگاه‌های تعمیراتی در بزرگ‌راه‌ها، قطارها، اتوبوس‌ها و دیگر وسیله‌های حمل‌ونقل عمومی بودند، ماشین‌های معمولی مردم؛

- چاه‌ها و لوله‌های نفت، لوله‌های انتقال سوخت، تانکرهای ذخیره‌ی سوخت، ایستگاه‌های گازوئیل و بنزین، تانکرهای حمل گاز مایع، کامیون‌های حمل سوخت؛

- سیستم‌ها و کانال‌های دفع زباله و آب‌های زائد؛

- کارخانه‌ها، مکان‌های تاریخی و باستانی.

در سال‌های بعد، ده‌ها هزار نفر از بیماری‌هایی مانند وبا، تیفوس و بیماری‌هایی که با آب ناسالم منتقل می‌شدند کشته شدند؛ چون داروی کافی وجود نداشت، گرسنگی موج می‌زد، سرما، شوک و استرس موجود بود، انسان‌های زیادی جان خود را از دست دادند. نابودی تاسیسات مرتبط به زندگی،‌ بخش عمده‌ای از مردم عراق را بدون گرما، سوخت برای پخت غذا، سیستم‌های سرمایش برای ذخیره‌ی غذا، آب آشامیدنی، تلفن، رادیو و تلویزیون، حمل‌ونقل عمومی و سوخت برای ماشین‌های معمولی نگه داشت. همچنین ذخیره‌های عمومی غذا کاهش پیدا کرد، مدرسه‌ها تعطیل شد، بیکاری گسترده شد، اقتصاد ضعیف از فعالیت افتاد، بیمارستان‌ها و امکانات درمانی نابود شدند. به عنوان مثال، عراق در سال 1990 در هر ماه نیازمند 2500 تن شیر خشک برای نوزادان خود بود اما از 7 فوریه‌ی 1991 به بعد فقط ماهیانه 17 تن شیرخشک در بازار موجود بود. خیلی از عراقی‌ها معتقد هستند بوش عمداً کاری کرد تا بچه‌های آن‌ها کشته شوند و برای همین منابع غذایی کشور را هدف قرار داده بود. جامعه‌ی صلیب سرخ عراق در 7 فوریه‌ی 1991 مرگ 3 هزار کودک ناشی از حملات امریکا را تخمین زده بود، چون شیرخشک کافی و داروی کافی دیگر وجود نداشت. امریکا در اینجا قوانین سازمان ملل، کنوانسیون ژنو، کنوانسیون نورنبرگ و قوانین نیروهای مسلح را زیر پا گذاشته است – دریاسالار پیلای، نظری ندارید؟

جنایات امریکا - ناتو در کشورهای دیگر

به بهانه‌ی حملات 11 سپتامبر به افغانستان حمله شد در حالیکه بیشتر حاضرین در هواپیماهای حمله‌کننده به امریکا، نه افغان بلکه شهروند عربستان سعودی بودند. فقط نگاهی به تیترهای خبری روزنامه‌ها، مجله‌ها و رسانه‌های امریکا شواهد کافی از مرگ کودکان، زنان و انسان‌های بی‌گناه در این حملات را دست ما می‌دهد.

امریکا در سومالی با حملات هواپیماهای بدون سرنشین خود، از سال 2011 تاکنون در روندی رو به فزونی، انسان‌های بیشتر و بیشتری را می‌کشد. همین روند در یمن دنبال می‌شود: کودکان و زنان، انسان‌های بیگناه در کنار متهم‌های تروریست کشته می‌شوند.

موشک‌های امریکایی در خاک پاکستان می‌کشند. امریکا بدون دخالت دولت پاکستان، در خاک این کشور عملیات نظامی انجام می‌دهد و اسامه بن لادن را می‌کشد.

واقعاً غم‌انگیز است که روسیه و چین درخواستی مبنی بر قطعنامه علیه جنایات امریکا و ناتو نمی‌کنند.