آغازگر 'تروریسم دولتی'، حامی حقوق ملت‌ها
شورای 'حقوق بشر' باز هم بی آبرو شد!
چهارشنبه ۲۴ آبان ۱۳۹۱ ساعت ۱۲:۲۱
کد مطلب: 254758
دولت آمریکا در دوران ریاست جمهوری جرج بوش به خاطر آنچه تمرکز بیش از حد این شورا بر نقض حقوق بشر از سوی رژیم صهیونیستی می خواند، در انتخابات های شورا شرکت نمی کرد. دولت باراک اوباما با تغییر سیاست برای عضویت در شورای حقوق بشر کاندیدا معرفی کرد.
عجایب روزگار
اما انتخاب مجدد کشوری که به باور بسیاری از افکار عمومی و فعالان حقوق بشر در صدر ناقضان حقوق ملت ها و حامی آشکار رژیم های اشغالگر و دیکتاتور جهان قرار دارد، از جمله عجایب روزگار و مویدی بر زورگویی و گردن کلفتی قدرت هایی است که هر آنچه نفع شخصی شان باشد، می کنند و نه به ملت ها پاسخگو هستند نه هیچ نهاد بین المللی مسئولی؛ البته بسیاری از دولت ها هم از ترس فشارهای احتمالی، همچنان جرات کنار زدن نقاب حقوق بشری آمریکا را ندارند.
با این حال ملت های دنیا بویژه آن بخشی که کمتر در معرض هجوم تبلیغات حرفه ای کارتل های غربی هستند، چهره ضدحقوق بشری واشنگتن را به خوبی دیده و شناخته اند؛ آنان می بینند که آمریکای مدعی صلح و حقوق ملت ها نه تنها خود منبع انبار انواع بمب های اتمی است که حامی بی قید و شرط رژیمی اشغالگر است که با داشتند صدها کلاهک اتمی، سرزمین مردمی بیگناه را اشغال کرده و هر روزه زنان و کودکان آن را خاک و خون می کشد که حتی از تهدید نظامی آشکار ملت های منطقه هیچ ابایی ندارد و با گستاخی تمام برنامه های ترورهای خود را رسما اعلام می کند!
کشتار در عراق و افغانستان
ملت های می بینند که آمریکا با دروغ بزرگ مقابله با سلاح های کشتار جمعی به عراق حمله کرد و میلیون ها نفر را قربانی جنگی چندین ساله ساخت که ناامنی و ترور، میلیون ها آواره
البته پرونده واشنگتن در ایران سنگین تر از اینهاست و به 60 سال پیش و کودتای 28 مرداد بر می گردد که با حمایت از رژیم ضدمردمی پهلوی، کودتا، حمله نظامی و انواع تحریم های ضدانسانی حتی تحریم دارو تاکنون ادامه پیدا کرده است.
خبرهای حملات هوایی هر روزه نظامیان آمریکا هزاران کیلومتر دور از خاک این کشور و در افغانستان، پاکستان و... و کشته و زخمی شدن مردم عادی به خبرهای معمولی هر روزه برای ملت ها تبدیل شده است.
بر اساس آمار منتشر شده، تاکنون حدود 2440 تا 3113 نفر به واسطه حملات هواپیماهای بدون سرنشین آمریکایی کشته شده‌اند که حدود 479 تا 821 نفر آنها غیر نظامیان و 174 نفر از آنها کودک بوده‌اند. 1200 مجروح هم نتیجه این عملیات‌هاست.
در افغانستان روزی نیست که از رفتار وحشیانه سربازان آمریکایی با مردم این کشور افغانستان فیلم و عکسی منتشر نشود که دل هر انسانی را به درد می‌آورد. از نمونه‌های این جنایات می‌توان به اعترافات «کلوین گیبز»، گروهبان ارتش آمریکا به کشتار سه غیرنظامی افغان و بریدن و جمع‌آوری انگشت‌های قربانیان اشاره کرد. در جنایتی دیگر، «جرمی مورلاک»، سردسته سربازان آمریکایی با یک سرباز دیگر بر سر چگونگی کشتن یک پسر بچه افغان مسابقه می‌دهند. آنها این پسربچه را صدا می‌کنند و در فاصله پنج متری وی، همزمان مورلاک نارنجکی را به سوی وی پرتاب کرده و هولمز با اسلحه اتوماتیک خود شش گلوله به سوی پسربچه شلیک می‌کند. در این مسابقه هولمز برنده می‌شود چون گلوله‌های شلیک شده توسط اسلحه او، موجب مرگ پسر بچه افغان شده بود.
ترور دانشمندان و حمایت رسمی از گروه های تروریستی
حمایت ویژه از دیکتاتورهای خاورمیانه در کشتار و سرکوب مردم شان که نمونه عینی آن در بحرین، یمن، عربستان و... در کنار پشتیبانی تبلیغی و تجهیزاتی از تروریست های القاعده در سوریه دل هر انسان آزاده ای را به درد می آورد.
ترور نخبگان و دانشمندان علمی، حمایت علنی مالی، فناوری و تبلیغاتی از گروه های تروریستی همچون منافقین، ریگی، پژاک، کومله و... تجاوز هوایی و جاسوسی های هر روزه از کشورهای هدف بویژه جمهوری اسلامی ایران هم واقعیت تلخ و انکار ناپذیری است که آشکارا در دستور سرویس جاسوسی و وزارت خارجه آمریکا قرار دارد.
دخالت های سیاسی در کشورهای مخالف که دیگر برای واشنگتن موضوعی عادی و از دستور کارهای ضروری است؛ همانند آنچه در فتنه 88 در ایران انجام داد.
البته پرونده واشنگتن در ایران سنگین تر از اینهاست و به 60 سال پیش و کودتای 28 مرداد بر می گردد که با حمایت از رژیم ضدمردمی پهلوی، کودتا، حمله نظامی
سردسته سربازان آمریکایی با یک سرباز دیگر بر سر چگونگی کشتن یک پسر بچه افغان مسابقه می‌دهند. آنها این پسربچه را صدا می‌کنند و در فاصله پنج متری وی، همزمان مورلاک نارنجکی را به سوی وی پرتاب کرده و هولمز با اسلحه اتوماتیک خود شش گلوله به سوی پسربچه شلیک می‌کند. در این مسابقه هولمز برنده می‌شود چون گلوله‌های شلیک شده توسط اسلحه او، موجب مرگ پسر بچه افغان شده بود.
گوانتانامو
ملت های دنیا می بینند زندان مخوف "گوانتانامو" در کوبا را که یک نمونه وحشتناک و عینی نقض حقوق بشر به شمار می‌آید؛ زندانی که فجایع رخ داده در آن 2 بار باراک اوباما را به استفاده انتخاباتی از آن واداشت اما با وجود وعده بستن آن در سال 2008 و 2012 همچنان خبری از برچیدن این نماد ضدانسانی نشده است.
بگرام
زندان بگرام را «گوانتاناموی افغانستان» نام گذاشته اند؛ زندانی که بنابر گزارش رسانه‌های بین‌المللی، استفاده از انواع وسایل شکنجه جهت اقرار گرفتن از زندانیان و کشته شدن و خودکشی ها در آن تنها خبرهایی که به گوش ملت ها می رسید و حقایق بسیاری از آن همچنان پنهان است.
ابوغریب
دیگر نماد ضدحقوق بشری آمریکا زندان مخفی ابوغریب است که فجایع به وقوع پیوسته در آن جهان را به وحشت انداخت. جنایات نظامیان آمریکایی و نقض گسترده حقوق بشر در زندان ابوغریب چنان وحشتناک بود که بسیاری از رسانه‌های جهان اقدام به چاپ و انتشار آن در روزنامه‌ها و مجلات و سایت‌های خود کردند. از جمله این تصاویر مربوط به یک نظامی آمریکایی بود که بر تلی از اجساد زندانیان عراق ایستاده و سیگار بر لب لبخند می‌زند و یا تصویری از زنی عراقی که برهنه در برابر جلادانش ایستاده تا مورد شکنجه قرار گیرد.
این واقعیت ها تنها بخش کوچکی از اقدامات ضد حقوق بشری آمریکا در خارج از این کشور است اما نقض حقوق خود آمریکایی ها هم حقیقت جداگانه ای است.
نقض داخلی حقوق بشر
سیاه‌پوستان آمریکایی یکی از قربانیان نقض حقوق بشر در آمریکا به شمار می‌آیند. این گروه شاهد رشد آمار موارد خشونت آمیز در حق خود با رشد 23 درصدی در مقایسه با سفیدپوستان و یک قربانی از هر هزار نفر بوده‌اند. در مقایسه با دیگر کشورهای جهان، در آمریکا بیشترین تعداد اسلحه حمل می‌شود به طوریکه هم اکنون 250 میلیون قبضه سلاح حمل می‌شود و در نتیجه، سالانه 30 هزار نفر به ضرب گلوله کشته می‌شوند.
این موارد به غیر از سوء استفاده افراد پلیس از قدرت است به طوری که مهاجران، تظاهرکنندگان و روزنامه‌نگاران قربانی ضربات باتوم‌ها و گلوله‌های پلاستیکی افراد پلیس می‌شوند. از سوی دیگر، آمریکا بزرگترین زندان دنیا به شمار می‌رود زیرا بیشترین نسبت شهروندان زندانی شده را در جهان به خود اختصاص داده است. در همین رابطه، بر اساس آمار منتشر شده وزارت دادگستری آمریکا در سال 2007 درباره زندانیان، شمار زندانی‌های آمریکایی در 30 سال گذشته 500 درصد افزایش یافته است؛ به طوریکه در پایان سال 2006، 2 میلیون و 260 هزار نفر در زندان‌های آمریکا محبوس شده‌اند.
گزارش تکان‌دهنده عفو بین‌الملل از زندان‌های
ترور نخبگان و دانشمندان علمی، حمایت مالی، فناوری و تبلیغاتی از گروه های تروریستی همچون منافقین، ریگی، پژاک، کومله و... تجاوز هوایی و جاسوسی های هر روز از کشورهای هدف بویژه جمهوری اسلامی ایران هم واقعیت تلخ و انکار ناپذیری است که آشکارا در دستور سرویس جاسوسی و وزارت خارجه آمریکا قرار دارد.
سازمان عفو بین‌الملل در تازه‌ترین گزارش خود اعلام کرد، بیش از 3 هزار زندانی در سلول‌های انفرادی با امنیت بسیار بالا موسوم به «سلول‌های امنیتی» (SHU) در کالیفرنیا محبوس هستند که سازمان عفو بین‌الملل اخیراً این مسئله را «وضعیت تکان دهنده حبس» خواند.
«جو سیمپسون» در دوره 16 ساله حبس خود در سلول انفرادی در زندان خلیج «پلیکان» ایالت کالیفرنیا به سر برد و تنها موجود زنده‌ای که با آن تماس داشت، یک قورباغه بود. بر اساس این گزارش، جو یکی از 25 هزار زندانی آمریکایی به حساب می‌آید که در زندان‌های انفرادی و انزوای مطلق در 44 ایالت سراسر آمریکا و در سیستم فدرال آمریکا محبوس هستند.
از میان این تعداد، 3 هزار نفر در سلول‌های انفرادی با امنیت بسیار بالا موسوم به سلول‌های امنیتی در کالیفرنیا محبوس هستند. کالیفرنیا بیشترین زندانی محبوس در سلول‌های انفرادی را دارد به طوریکه بیش از 78 نفر در زندان‌های این ایالت وجود دارند که هر کدام بیش از 20 سال است که در سلول‌های انفرادی هستند.
بر اساس این گزارش، یکی از زندانیانی که بیش از 16 سال در زندان انفرادی پلیکان بود، به سازمان عفو بین‌الملل گفت: قرار گرفتن در سلول امنیتی مرا شبیه به یک روح کرده و رنگ چهره‌ام بسیار پریده است زیرا مثل خیلی از زندانی‌های دیگر نوری را دریافت نمی‌کنم.
آیا این واقعیت های تکان دهنده کافی نیست؟
آیا این گزارش کوتاه از رویکرد ضدبشری و حقوق ملت های دنیا برای بی اساس بودن عضویت آمریکا در شورایی که قرار است مدافع حقوق ملت های باشد، کافی نیست؟ البته که این شورا تاکنون نتوانسته مدافع حقوق تضییع شده ملت ها و طلبکار کشورهایی چون آمریکا باشد اما همین اندک آبرویی که از عنوانش می گیرد، هم با حضور ناقضان حقوق ملت ها بشدت زیر سوال رفته و امیدی برای کشاندن این کشور پای میز پاسخگویی درباره عملکردش وجود ندارد.
و جالب آنکه رسانه دولتی کشوری که در بسیاری از حرکت های ضد مردمی آمریکا شریک است، از حضور کشورهایی همچون ونزوئلا و قزاقستان در شورای حقوق بشر انتقاد می کند؛ انگار نه انگار بزرگترین ناقض حقوق بشر دنیا بار دیگر عضو این شورا شده است.
تلویزیون بی بی سی در این باره می گوید: کشورهایی چون ونزوئلا، امارات متحده عربی، قزاقستان و تعدادی از دولت های آفریقایی متهم به نقض حقوق بشر توانستند با کسب رای لازم به شورای حقوق بشر راه یابند. بعضی نهادهای مدنی فعال در دفاع از حقوق بشر می گویند عضویت این کشورها یک تناقض است و پیگیری و نقض حقوق بشر در دیگر کشورها مانند ایران را با مشکل روبرو می کند!
