در روایات آمده است: کسى که سوره انفال و برائت را در هر ماه بخواند، هرگز روح نفاق در وجود او وارد نخواهد شد و از پیروان حقیقى امیرالمؤمنین(ع) خواهد بود.
به گزارش جهان به نقل از فارس، آیات 41 تا آخر سوره مبارکه انفال و آیات یکم تا 92 سوره توبه در دهمین جزء از قرآن کریم واقع شده است. در روایات اسلامی آمده است کسى که سوره انفال و برائت را در هر ماه بخواند، هرگز روح نفاق در وجود او وارد نخواهد شد و از پیروان حقیقى امیرالمؤمنین علیهالسلام خواهد بود و در روز رستاخیز از مائدههاى بهشتى بهرهمند میشود تا مردم از حساب خویش فارغ شوند.
فضائل سوره هاى قرآن و پاداشهاى بزرگى که به تلاوت کنندگان وعده داده شده تنها در پرتو خواندن الفاظ آن به دست نمى آید بلکه خواندن مقدمه اى است براى اندیشه و اندیشه وسیله اى است براى فهم و فهم مقدمه اى است براى عمل، و از آنجا که در سوره انفال و برائت صفات منافقان و همچنین مؤمنان راستین تشریح شده است کسانی که این دو سوره را خوانده و به فرامین آنها عمل کنند هیچگاه گرفتار روح نفاق نخواهند شد.
همزمان با فرارسیدن ماه مبارک رمضان، ماه میهمانی خداوند و با توجه به اینکه خواندن یک آیه از قرآن در آن برابر با یک ختم قرآن است، در هر روز از این ماه مبارک، ترتیل یک جزء از قرآن کریم را با صدای «مشاری العفاسی» منتشر میکنیم.
در این بخش از آیات سوره مبارکه انفال که در جزء دهم قرآن کریم واقع شده، مسائل فراوانی مطرح است از جمله:
ـ حکم خمس و چگونگى تقسیم آن؛
ـ لزوم آمادگى رزمى و سیاسى و اجتماعى براى جهاد در هر زمان و مکان؛
ـ برترى نیروهاى معنوى مسلمانان بر دشمنان، باوجود کمبود ظاهرى نفرات آنها؛
و حکم اسیران جنگى و طرز رفتار با آنها.
نامهاى سوره «توبه» و علت نامگذاری آنها
مفسران براى این سوره نامهاى زیادى که بالغ بر 10 نام مىشود ذکر کردهاند که از همه معروفتر، برائت، توبه و فاضحه است. هر یک از این نامها دلیل روشنى دارد؛ نام «برائت» به این دلیل بر این سوره گذارده شده که آغاز آن برائت و بیزارى خداوند از مشرکان پیمانشکن است و «توبه» به این خاطر است که در این سوره سخن از توبه فراوان به میان آمده و نامگذارى به «فاضحه» به دلیل آن است که آیات مختلفى از آن موجب رسوائى و فضاحت منافقان و پردهبردارى از روى اعمالشان بوده است.
از آنجا که این سوره به هنگام اوج گرفتن اسلام در جزیرةالعرب و پس از در هم شکسته شدن آخرین مقاومت مشرکان نازل شده، محتواى آن داراى اهمیت ویژه و فرازهاى حساسى است.