به گزارش
جهان نيوز به نقل از اعتماد، حشمت‌الله فلاحت‌پیشه گفته است: «در نظام سياسي و حكومتي ايران، يك خلأ جدي وجود دارد كه مشكلات بسياري را شكل مي‌دهند؛ خلأیي كه بين مسئول مستقيم حوزه سياست خارجي كشور و مجريان آن به چشم مي‌خورد. اين حفره‌ها در جايي بروز مي‌يابند كه قرار است سياست‌هاي كلان، تعريف مصداقي شوند.
اخیرا هم رهبر انقلاب اشاره كردند که در گذشته وقتي از عبارت نرمش قهرمانانه استفاده كردند، در داخل و خارج كشور از آن سوءبرداشت شد. اين در حالي است كه براساس نرمش قهرمانانه، برجام امضا شد و تبعات پسابرجامي شكل گرفت. عده‌اي در داخل كشور، برجام را خيانت دانسته و گروهي هم آن را خدمت تعريف كردند.
اين روند ادامه داشت تا دولت جديد روي كار آمد. اگر دولت ابراهيم رئيسي روي كار نمي‌آمد و سياست احياي برجام دنبال نمي‌شد، كماكان عنوان خيانت بر دوش ظريف و ديگران سنگيني مي‌كرد. اين امر نشان‌دهنده يك خلأ جدي درخصوص مصداقي‌سازي صحبت‌ها و راهبردهاي كلاني است كه مطرح مي‌شوند».
این نماینده سابق و رد صلاحیت‌شده مجلس می‌افزاید: يك گزاره عيني از اين دست ابهامات را شخصا تجربه كرده‌ام كه مربوط به موضوع FATF است.
در زمان مجلس دهم درخصوص لوايح مرتبط با FATF، پالرمو و CFT، رهبر انقلاب ذيل نامه درخواست دولت بيان داشتند كه در اين رابطه دولت و مجلس تصميم‌‌گيري كنند. دولت، لوايح را به مجلس داد و اصرار به تصويب داشت، در مجلس هم پالرمو و CFT تصويب شد؛ اما پس از آن كساني كه به اين لوايح راي داده بودند، مورد قهر قرار گرفته و برخي افراد و جريانات راي به اين لوايح را هم‌رديف خيانت تفسير كردند.
اين تناقضات نشان مي‌‌دهد در زمان طرح سياست‌هاي كلان، نهاد يا دستگاه واسطه‌اي نياز است كه احكام كلان را مصداق‌سازي كند. بايد توجه داشت كه مسائل كلان حوزه سياست خارجي در كشور مثلا بحث رابطه با آمریکا، موضوع ديپلماسي هسته‌اي، مسائل منطقه‌اي و... كاملا مشخص هستند».
فلاحت‌پیشه همچنین گفته است: «ابهامي كه بين احكام و سياست‌هاي كلان مطرح‌شده از سوي مسئول اصلي سياست خارجي (رهبر انقلاب) و مرحله اجرا در دولت و تصويب قوانين در مجلس وجود دارد، بايد برطرف شود.
نبايد اين‌گونه باشد كه به‌رغم اجازه رهبر انقلاب به دولت براي امضاي برجام، امضا‌كنندگان به‌عنوان خائن معرفي شوند. اين دوگانگي‌ها درخصوص يك سياست واحد نشان‌دهنده مشكلي در حوزه مصداق‌سازي است. اين نگاه دوگانه درخصوص FATF هم كاملا نمايان است، بر اين اساس است كه معتقدم در نظام سياست خارجي كشور خلأیي بين احكام كلان ارائه‌شده توسط مقام معظم رهبري و تبديل آن به احكام اجرايي و تقنيني توسط دولت و مجلس وجود دارد».
تلاش این نماینده سابق برای مصادره به مطلوب «نرمش قهرمانانه» و جا زدن برجام به‌عنوان مصداق درست نرمش قهرمانانه، در حالی است که قرار نبود به اسم نرمش قهرمانانه سیاست ضعف و انفعال و دیپلماسی التماسی در پیش گرفته شود، یا متولیان مذاکره امتیازات نقد برگشت‌ناپذیر بدهند و مُشتی وعده نسیه بخرند.
بیان رهبر انقلاب درباره «انعطاف» و «نرمش قهرمانانه» در دیدار اخیر با مسئولان وزارت خارجه روشن است: «مصلحت یعنی شناختن موارد انعطاف. یک جاهایی باید انعطاف داشت. انعطاف منافات با اصول ندارد. حفظ اصول با امکان انعطاف با هم می‌سازند، می‌توان یک جاهایی انعطاف به خرج داد. بنده یک وقتی چند سال قبل از این گفتم «نرمش قهرمانانه»؛ بد فهمیده شد، هم بعضی‌ها در خارج بد فهمیدند، یک محاسبه دیگر کردند، در داخل هم بعضی از خودهایمان بد فهمیدند معنای این را. انعطاف یک جاهایی لازم است، بایستی انجام بگیرد».
در رویکرد تیم مذاکره‌کننده و دولت وقت، راهبرد «عزت، حکمت، مصلحت»، چه جایگاهی داشت که پشت‌سر هم و به شکل رگباری ادعا می‌شد: «خزانه خالی است، آمریکا ظرف پنج دقیقه می‌تواند توان نظامی و دفاعی ما را نابود کند، آمریکا کدخداست، باید تحریم‌ها لغو شود تا مشکل صنعت و سرمایه‌گذاری و آب خوردن و آلودگی هوا رفع شود، هر توافقی بهتر از عدم توافق است، باید زودتر توافق کنیم و هر روز تاخیر فلان مقدار خسارت برای کشور به همراه دارد، و...»؟!
با کدام عقلانیت، و در حالی که خسارت‌های برجام در حال آشکار شدن بودن، برجام 2 و 3 را هم تجویز کردند و علنا خواستار مذاکره برای واگذاری قدرت دفاعی و نفوذ بازدارنده‌ای منطقه‌ای کشور شدند؟ این رویکرد غلط دولت وقت، چه ربطی به نرمش قهرمانانه دارد که انعطاف و تنوع در تاکتیک‌هاست و نه دست کشیدن از راهبردها و اصول؟ مترادف نرمش قهرمانانه در ادبیات رهبری همچنین «کرّ و فرّ» در ادبیات نظامی است، که مراد، جابه‌جایی و تغییر موقعییت نیروها برای تهاجم جدید است و نه پشت کردن به دشمن و گریختن از میدان و واگذاری امتیاز پشت امتیاز! در حقیقت تعبیر حکیمانه رهبر انقلاب از سوی دولت وقت (و برخی نمایندگان وقت مجلس) به بدترین شکل ممکن فهمیده و اجرا شد.
نکته دوم درباره مذاکره پیش از برجام و مذاکره پس از پایمال شدن حقوق برجامی ایران است که از سوی نماینده سابق مجلس خلط می‌شود. اینکه دولت جدید برای احقاق حقوق تضییع‌شده ایران در توافق مذاکره کرده و حقوق کشورمان را از طرف مقابل مطالبه کرده، قصور و تقصیر‌های انجام‌شده در تدوین غلط و اجرای نادرست‌تر برجام را نمی‌پوشاند.
بلکه برای نقد کردن چک بلامحلی است که دولت قبلی در ازای واگذاری امتیازات فراوان به آمریکا و اروپا، دریافت کرده است. اما عجیب است که رئیس کمیسیون سیاست خارجی وقت مجلس (از متهمان ماجرا) همین مذاکرات پسینی را هم به‌عنوان سند سلامت برجام و فراهم‌کنندگان آن وانمود می‌کند!
سوم و درباره FATF و CFT هم آقای فلاحت‌پیشه اصرار دارد واقعیات را تحریف کند. رهبر انقلاب یک کلمه از دولتمردان وقت پرسیدند که آیا با امضای این تعهدات جدید، تحریم‌ها لغو می‌شود یا دوباره گرفتار کلاهبرداری‌هایی مانند برجام می‌شوید؟ حضرات هیچ پاسخی به این سؤال صریح نداشتند و ندادند. و آقای ظریف در مجلس اذعان کرد او و روحانی نمی‌توانند هیچ تضمینی بدهند که در صورت امضای همه مطالبات کارگروه FATF تحریم‌ها لغو می‌شود.
این‌بار البته ظریف درست هم می‌گفت؛ همچنان که قبول و اجرای بی‌سر و صدای 37 بند از 71 بند برنامه اقدام مدنظر گردانندگان غربی FATF نه‌تنها به کاهش تحریم‌ها ختم نشد بلکه به دو برابر شدن شمار تحریم‌ها (1700 مورد) انجامید! با این وجود، آقای فلاحت‌پیشه به‌جای ابراز شرمندگی درباره قصور و تقصیر هم‌طیفانش، همچنان سنگ FATF را به سینه می‌زند و برجام را هم نرمش قهرمانانه وانمود می‌کند!
