واکنش حسن روحانی به نوشیدن جام زهر از سوی امام(ره)
چهارشنبه ۳۱ تير ۱۳۹۴ ساعت ۰۹:۲۷
کد مطلب: 434526
حسن روحانی به شوخی به من گفت: "حاج محسن! بساطت را جمع کن و برو. تو به درد زمان جنگ میخوردی و به درد زمان آتشبس نمیخوری.
به گزارش جهان به نقل از مشرق، محسن رفیقدوست، وزیر سپاه، در گفتوگویی به وضعیت جلسه مسئولین کشوری و لشکری برای اعلام قطعنامه ۵۹۸ از سوی مرحوم احمد خمینی میپردازد و در همین راستا میگوید: پیش از آنکه حاج احمد آقا تشریف بیاورند مطرح شد که جلسه برای پذیرش قطعنامه ۵۹۸ است.
در آن جلسه مرحوم حاج سید احمد آقا پیام امام را دربارهٔ پذیرش قطعنامه خواندند و مشخص شد حضرت امام بنا به دلایلی که بعداً مشخص شد، قطعنامه را پذیرفتند. لذا در آنجا متوجه شدیم که قرار است آتشبس برقرار شود.
جلسه هیجان زیادی داشت و آن مقطع زمانی چنین را ایجاب میکرد. بعضیها گریه کردند و بعضیها هم چیزهایی گفتند. آقای دکتر حسن روحانی هم که کنار من نشسته بود، وقتی به این جمله رسید که حاج احمد آقا از قول حضرت امام گفتند من جام زهر را سر میکشم و قطعنامه را میپذیرم، به شوخی به من گفت: "حاج محسن! بساطت را جمع کن و برو. تو به درد زمان جنگ میخوردی و به درد زمان آتشبس نمیخوری!" [۱]
[۱] - تاریخ شفاهی سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران، گفتوگو با محسن رفیقدوست، به سفیر شوروی گفتم: گم شو بیرون، صفحه ۱۳۳
چرا کسی به ما نمیگه منظور حضرت امام از جمله: "من جام زهر را نوشیدم " چیست؟
آیا حضرت امام واقعا راضی به قبول قطعنامه ی 598 نبودند؟
اگر موافق نبودند دلیل عدم موافقت ایشان چه بوده است؟
واقعا افرادی از مسئولین نظام، امام را مجبور به قبول قطعنامه کردند؟ یا اینکه شرایط زمان و مسائل بین اللملی باعث قبول قطعنامه ی 598 گردید؟
واقعا چرا افراد مطلع و مورد وثوق آن پیام امام را تفسیر واقعی نمی کنند؟! این عدم تفسیر واقعی باعث گردیده است که افراد مختلف هر از چندگاهی به بعضی تهمت وارد می کنند که شما جام زهر را به امام نوشاندید!! و این موضوع در کشور اسلامی ما بسیار زشت و ناخوشایند است.
این آقایان متخصص تهیه جام زهرند هر وقت در مسند قدرت قرارگرفتند در صدد تهیه مقدمات نوشاندن جام زهرند در زمان امام مقدمات را فراهم کردند و منجر به نوشاندن جام زهر به امام شد و اکنون .....
تو بازی اصولگراها با ماجرای قبول قطعنامه و پایان جنگ چیزی که مغفول می مونه بزرگترین افتخار نظام جمهوری اسلامی و روحانیت ایران است یعنی خارج شدن کشورمان از جنگی بزرگ بدون از دست دادن حتی یک وجب از خاک کشور! کشوری که 200 سال شهر به شهر ازش کم شده بود!
آیا حضرت امام واقعا راضی به قبول قطعنامه ی 598 نبودند؟
اگر موافق نبودند دلیل عدم موافقت ایشان چه بوده است؟
واقعا افرادی از مسئولین نظام، امام را مجبور به قبول قطعنامه کردند؟ یا اینکه شرایط زمان و مسائل بین اللملی باعث قبول قطعنامه ی 598 گردید؟
واقعا چرا افراد مطلع و مورد وثوق آن پیام امام را تفسیر واقعی نمی کنند؟! این عدم تفسیر واقعی باعث گردیده است که افراد مختلف هر از چندگاهی به بعضی تهمت وارد می کنند که شما جام زهر را به امام نوشاندید!! و این موضوع در کشور اسلامی ما بسیار زشت و ناخوشایند است.