۱
۳۷ سال است که درگیر جنگ احزابیم
يکشنبه ۱۸ مرداد ۱۳۹۴ ساعت ۰۷:۳۵
کد مطلب: 437048
ذات و طبیعت «اسلام» طوری نیست که بتواند با چیزهایی مثل «کفر» کنار بیاید؛ درست مثل «نور» که تا وقتی هست دیگر «تاریکی» معنایی ندارد و مثل «سپیدی» که با «سیاهی» قابل‌جمع نیست. به عبارت دیگر، وجود و گرایش هر انسانی یا جای «اسلام» است یا جای «کفر»؛ و اینگونه نیست که بتوان هر دو را در یک قلب، جای داد. این حرف، معنایش این است که هر کدام از «اسلام» و «کفر» با یکدیگر ضدیت دارند و برای محو کاملِ دیگری، تلاش و بُروز می‌کنند. آموزه‌های وحیانی هم موید این حرف است چون راضی به بقای هیچ درجه از کفر نشده است و در مقابل، کفر هم به چیزی جز اضمحلال و نابودی کامل اسلام، راضی نیست.
آنچه در سال پنجم هجری و در جریان حمله‌ی همه‌جانبه‌ی کافران به مدینه رخ داد مصداقی از همین مطلب است. دنیای کفرِ آنروز، هرچه در توان داشت به میدان آورد؛ از مشرکان کینه‌توز گرفته تا یهودیان عهدشکن! تعدادشان را تا ۲۴هزار نفر هم ذکر کرده‌اند که در مقابلِ فقط ۳هزار نفر از مسلمانان، صف‌آرایی کردند. آمده بودند تا بساط اسلام و مسلمانی را برای همیشه جمع کنند و اثری از اسلام باقی نگذارند! «گفتند می‌رویم پیغمبر و دویست نفر، سیصد نفر، پانصد نفر از یاران نزدیک او را قتل‌عام می‌کنیم؛ مدینه را هم غارت می‌کنیم و آسوده برمی‌گردیم؛ دیگر هیچ اثری از اینها نخواهد ماند.»
اگر چه به نصرت الهی، لشکر عظیم کافران، سرافکنده و شکست‌خورده بازگشتند ولی نمی‌توان منکر این مطلب شد که قصد آنان، ریشه‌کن‌کردن اصل اسلام بود. مطلبی که به ماهیت و ذات «کفر» برمی‌گردد که به چیزی جز نابودی کامل «اسلام» نمی‌اندیشد.
البته چنین چیزی فقط اختصاص به جنگ احزاب در صدر اسلام ندارد. آن روز مخالفان دین خدا از مشرکان و یهودیان، به نبرد و مخالفت با اسلام برخاستند و «اگر بخواهیم این را با امروز مقایسه کنیم، یعنی آمریکا با آنها مخالفت کرد، انگلیس مخالفت کرد، رژیم صهیونیستی مخالفت کرد، فلان رژیم مرتجعِ نفتخوار مخالفت کرد. پولهاشان را خرج کردند، نیروهاشان را جمع کردند، یک جنگ احزاب درست کردند.»
چنین مطلبی، حکمتِ دستور قرآن برای برخورد «شدید و غلیظ» با کافران حربی را مشخص می‌کند.[۳] با کسانی که نیت و قصدشان، نابودی اسلام و نظام اسلامی است و برای تحقق این هدف شوم، دست به هر جنایتی زده و می‌زنند نمی‌توان به توافقی برد-برد دست یافت؛ چون هیچ منفعت مشترکی میان اسلام و کفر وجود ندارد. آمریکا و دوستانش همان کسانی هستند که هر جنایت قابل‌تصوری که از دستشان برمی‌آمده را انجام داده‌اند. در واقع، در تمام ۳۷سال اخیر، شاهد «جنگ احزاب» بوده‌ایم! دشمنان قسم‌خورده، کینه‌توز و سنگدل ما با تمام توان برای محو یا انزوای اسلام، تلاش کرده و می‌کنند. از تحریم و کودتا و توطئه گرفته تا حمایت همه‌جانبه از صدام و زدنِ هواپیمای مسافری و تایید اهانت به پیامبر خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله)؛ جنایاتی که انجام نداده‌اند هم دلیلش عدم توانایی بوده است وگرنه برای ضربه‌زدن به ما هیچ فرصتی را از دست نخواهند داد!
پی‌نوشت:
[۱] امام خامنه‌ای، ۲۸ اردیبهشت ۱۳۸۰
[۲] امام خامنه‌ای، ۱۹ مهر ۱۳۹۱
[۳] دلیل قرآنی برای برخورد غلیظ و سخت: «يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ جَاهِدِ الْكُفَّارَ وَالْمُنَافِقِينَ وَاغْلُظْ عَلَيْهِمْ وَمَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ وَبِئْسَ الْمَصِيرُ .»(تحریم/۹) «ای پيامبر ، با کفار و منافقان جهاد کن و بر آنها سخت بگير، جايگاهشان جهنم است که بد سرانجامی است.»
دلیل قرآنی برای برخورد شدید: «مَحَمَّدٌ رَسُولُ اللّهِ وَ الَّذِینَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ، رُحَمَاءُ بَیْنَهُمْ...»(فتح/۲۹) «محمدّ(صلى‌الله‌علیه‌وآله) فرستاده‌ی خداست و كسانى كه با او هستند در برابر كفّار سخت و شدید و در میان خود مهربان‌اند.»
