۰
"احتمال باران اسیدی" یا یقین به محتوای منفی فیلم!
شنبه ۲۵ بهمن ۱۳۹۳ ساعت ۱۲:۰۷
کد مطلب: 406358
فیلم "احتمال باران اسیدی" اثر "بهتاش صناعی ها" ، روایت زندگی یک پیرمرد بازنشسته و ضمنا مجرد و تنهایی است که به دلیل آن که در دوران جوانی با نرساندن نامه های محبت آمیز دوستش به دختر همسایه ، مانع وصال آن ها شده ، درصدد پیدا کردن آن دوست و احتمالا طلب حلالیت ، از شهرستان به تهران می آید . ولی وقتی دوستش را در یک خودروی گرانقیمت در کنار یک زن جوان می بیند -هرچند تصویر برداری در این بخش های فیلم مبهم و نامطلوب است -از اقدامش منصرف می شود .
یکی از مهمترین ایرادات فیلم در کنار خرده مسائل مبتذل در یک فیلم ، مانند مزه پراکنی در یکی از دیالوگ های فیلم به سرداران سپاه ، باید در ریتم کند و غیر جذاب فیلم دانست. نقش اصلی فیلم هم که بر عهده شمس لنگرودی ، شاعر و نابازیگر گذاشته شده است ، در بوجود آمدن این فضای کسل کننده کم تأثیر نبود. روی هم رفته فیلم حاوی پیام درخشان و غنی که ارزش داشته باشد برایش دو ساعت وقت بیننده را گرفت نبود.
نکته دیگری که هم در این فیلم و هم در غالب سینمای ما سیطره یافته ، القای نوعی دوگانگی میان مردم و حاکمیت است. این دوگانگی را در توصیفی که از گشت ارشاد و مسأله بدحجابی می شود ، می بینیم .
استعمال دخانیات و مواد مخدر توسط پیرمردی که مدعی بود لبش به سیگار هم نخورده ، به توصیه یک جوان و شکستن این عزم در عرض چند دقیقه توجیه آن جوان ، نکته دیگری است که به نظر می رسد نوعی ترویج مصرف مواد مخدر باشد چرا که سکانس های و پلان های مربوط به استعمال و عوارض آن ، منجر به هیچ قضاوت منفی از سوی بیننده نسبت به این کار نمی شود.
سیاه نمایی کلیشه ای از وضعیت ایران و این که باید از کشور مهاجرت کرد ، بلیه دیگر این فیلم است که به نحوی ناشیانه ، بر افسردگی فیلم افزوده است و فضای سیاه و یأس آلود فیلم را مضاعف می کند . این فیلم در بخش نگاه نو به نمایش در آمد . مروری بر فیلم های مثلا نگاه نو نشان می دهد ، فیلم سازان جوان ، بر خلاف ادعاو شعار تحول و اصلاحات ،تعهد و تقید به روش و بینش اسلاف را حفظ کرده اند و ظاهرا تنهاجایی که بدعت و اصلاحات ، بد و قبیح است در عرصه سینمای روشنفکرزده ایرانی است.
