چرا سکولاریسم از اسلام زاده نمی‌شود؟/ رهبانیت یعنی حضور در همه عرصه‌ها
دوشنبه ۲۷ مرداد ۱۳۹۳ ساعت ۱۰:۴۰
کد مطلب: 375597
در باب ریشه های مذهبی سکولاریسم همین اشاره تاریخی کفایت می کند که «سکولار» در برابر «کلرک» مصطلح شده است. عنوان «کلرک» برای نخستین بار به کشیشانی اطلاق شد که دست از رهبانیت برداشته و به کار و کسب و دنیا گرویدند. در مقابل این گروه به آنان که همچنان بر عهد رهبانیت خویش ماندند «سکولار» خطاب می شد؛ گروهی که معتقد به جدایی دین و دنیا بودند.
در غرب فردریش نیچه به منزله مهم ترین منتقد مسیحیت- خصوصا در کتاب دجال (ضد مسیح) به سبب تفکیک دنیا و آخرت در مسیحیت و زهد آن که دنیا را تحقیر و مذمت می کند، مسیحیت را مورد حمله قرار می دهد و در جایی دیگر به آن می شود که تنها یک مسیحی واقعی وجود داشته که آن خود مسیح بوده است. اما نوبت به اسلام که می رسد- نیچه در همان کتاب پس از آن که اسلام را دین راستین اعلام می کند- می گوید که فرهنگ اعراب اسپانیای اسلامی حتی از یونانیان و رمیان باستان نیز والاتر بوده است.
اساساً اسلام مبانی نیست انگارانه نیچه که در اثر ضعف های مسیحیت تدارک می شود را فرهم نمی آورد، چراکه اسلام همزمان دین آخرت و دنیاست و در حقیقت رهبانیت در اسلام محلی از اعراب ندارد. فرموده قصار رهبری معظم انقلاب در این باره غایت و نهایت حقیقت اسلام را بازمی نماید: « رهبانیت در اسلام یعنی حضور در همه عرصه ها» .
به همین منوال و حتی به طریق اولی زهد نیز در اسلام به معنای حضور در تمامی عرصه ها و حتی پیکارها خواهد بود و زاهد کسی است که جان خود را در راه خدا می دهد. پیکار و پیکر او زلال است. راه او و مبارزه او حلال است.
بر اساس این واقعیات، سکولاریسم در جامعه اسلامی ایران به دو دلیل عمده سترون و عقیم است:
۱. اسلام برخلاف مسیحیت استعداد برابرنهاد قرار دادن دنیا و آخرت را ندارد و نمی توان سکولاریسم را از دل اسلام استخراج کرد.
۲. اکثریت قاطع جامعه ایران مسلمان هستند.
