شعری برای هواپیمای یاسوج که درآسمان‌نشست
دوشنبه ۳۰ بهمن ۱۳۹۶ ساعت ۱۱:۱۰
کد مطلب: 592569
جا نداری دل مرا ببری؟
چمدانت چه قدر...خالی ماند
تا کجا تا چه وقت در سفری؟
شعر من جا نمی‌شود اما
در سکوت کتاب‌هایت حیف
باز بار اضافه شد دل من
له شد اینجاست...زیر پایت...حیف
صندلی‌ها فشرده‌تر شده در
قفس تنگ این هواپیما
آسمان هم به سرفه افتاد از
نفس تنگ این هواپیما
کوچک است این جزیره از بالا؟
ارتفاعت زیادتر شده است!
می‌روی و به گریه می‌افتم
چشم آیینه باز، تر شده است
منبع: فارس
