به گزارش جهان، سایت محلی بلاغ در این باره نوشت: در جرايد محلي از استاندار محترم مازندران نقل شده كه ميدان شهداي ساري محل تجمع براي ديدار با رياست جمهوري تعيين شده است.
آقاي طاهايي از اين تجمع با عنوان "جشن سپاس از خدمات دولت" ياد كردند. در پي اين اعلام ، طي چند روز گذشته مقادير بسياري "بيل بورد"هاي بزرگ در نقاط مختلف شهر قد علم كرده كه در ذيل غالب آنها عبارت "ستاد مردمي استقبال" جلب نظر مي‌كند.
اين دوره از سفر‌هاي استاني آقاي رييس جمهور بنا به گزارش تصويري رسانه‌هاي مختلف با مشكل عدم اقبال عمومي و استقبال اندك ساكنان محلي مواجه است. حتي در برخي رسانه‌هاي كشور آمده است مديران دولتي در برخي استان‌ها براي گردآوري جمعيت آبرومندانه به زحمت و تكاپو مي‌افتند و همين ميزان جمعيت كم شمار نيز به لطايف الحيل حاضرند "پرچم گرداني"هاي رييس دولت را تحمل نمايند. اكنون كه نوبت اين سفر‌هاي سابقا كاري و اخيرا انتخاباتي به مركز استان سبز رسيده از اظهار نظر استاندار محترم در تعيين محل اجتماع عمومي مي‌توان حكم كرد كه مازندراني‌ها نيز به اندازه ي چند سال پيش ، رييس جمهورشان را جدي نمي گيرند و چندان اهميتي براي سخنراني هايش قايل نيستند.
استاديوم شهيد متقي ساری محل استقبال از رئیس جمهور سال 1385
براي اثبات اين ادعا بايد گفت اولين سفر استاني رييس دولت فعلي به مازندران در سال ۱۳۸۵ صورت گرفت. محل تجمع اصلي - استاديوم شهيد متقي ساري - مملو از جمعيت مشتاق بود. برنامه ي ديدار با ايثار گران و خانواده‌هاي معظم شهدا نيز در حسينيه ي "عاشقان كربلا" انجام شده بود.
علاوه بر جمعيت كثير داخل حسينيه در خيابان جام جم نيز عده ي زيادي اجتماع كرده بودند تا رييس جمهور محبوب خود را از نزديك ببينند. نگارنده كه در هر دو ديدار پيش گفته حاضر بوده ام دو مطلب كه از آن ديدارها همواره در خاطرم دارم "اشتياق مثال زدني مردم" و "وعده‌هاي پي درپي رييس دولت" بوده است . اتوبوس‌ها و خودرو‌هاي ادارات و نهاد‌هاي مختلف نيز در خدمت اياب و ذهاب جمعيت عظيمي بود كه خواستار ملاقات يا حضور در مراسم استقبال از آقاي دكتر احمدي‌نژاد بودند. مسؤلان وقت براي ساماندهي حجم بالاي نامه هايي كه خطاب به رييس دولت جمع آوري شده بود ساختماني را در حوالي سه راه جويبار در نظر گرفته بودند و از كاركنان ادارات مختلف براي خواندن و دسته بندي نامه‌هاي پرتعداد كمك گرفته شده بود.
با مرور اخبار و تصاوير مربوط به سفر‌هاي اول استاني و اين آخرين سفر‌هاي رييس دولت و مقايسه ي آن دو به خوبي در مي‌يابيم كه رشد محبوبيت آقاي دكتر محمود احمدي‌نژاد دقيقا در جهت عكس رشد تورم و ساير شاخص‌هاي اقتصادي بوده است. يعني اگر تورم و بيكاري در هشت ساله ي صدارت ايشان بر قوه ي مجريه رشدي تصاعدي و تند داشته، محبوبيت ايشان حركتي تند و رو به تنزل داشته است.
میدان شهدای ساری محل استقبال از رئیس جمهور یکی از کوچکترین میادین شهر ساری سال1392
استقبال امروز از نمایی افقی
اينكه امروز ميدان شهدا كه در واقع از ميادين كوچك مركز استان مازندران است به عنوان محل تجمع تعيين مي‌گردد حاكي از آن است كه مديران دولتي با فراست اين نكته را دريافته اند و تلاش دارند با انتخاب فضاي كوچك مشكل جمعيت اندك را تا حدي پوشش دهند.
نكته‌ي ديگري كه از ذهن مسؤلان امر مغفول مانده اينست كه ميدان شهدا در كنار ميدان ساعت از ميادين مركزي شهر ساري هستند كه معمولا براي تجمع در "ايام الله"ها يي چون ۲۲ بهمن و روز قدس كه مطابق تقويم رسمي كشور "تعطيل عمومي" محسوب مي‌شوند كاربرد دارند. در نظر گرفتن اين نقاط در يك روز غير تعطيل براي سخنراني مقام دوم كشور كه به خاطر اقتضائات امنيتي و برابر قانون، از ساعات اوليه ي بامداد ۱۸ ارديبهشت تحت كنترل پليس محسوس و غير محسوس در خواهد آمد و مآلا موجب كنترل شديد و محدود كردن تردد در منطقه ي مركزي شهر خواهد شد از مصاديق تضييع حقوق اجتماعي مردم به شمار مي‌آيد و مي‌توان آن را "آزار و اذيت قانوني شهروندان" قلمداد كرد.
آيا دولت مردان دليل اين افت محبوبيت را از خود پرسيده‌اند؟ آيا به خود نهيب مي‌زنند كه حجم بالاي مطالبات بر زمين مانده‌ي مردم و اوضاع نگران كننده ي تورم كه سابقا بر گرده ي اقشار آسيب پذير سنگيني مي‌كرد و امروز روح و روان جامعه ي ما را به مخاطره انداخته است از جمله دلايلي است كه همان جمعيت ديروز، امروز رييس دولت را جدي نمي‌گيرد؟
به گزارش جهان، گرچه در سفرهای استانی رئیس جمهور به ارومیه همواره از ورزشگاه تختی برای مراسم استقبال از رئیس جمهور استفاده می شد اما در جریان سفر اخیر او مراسم استقبال در میدان انقلاب ارومیه که اصلی ترین میدان شهر، محل تلاقی خیابانهای اصلی، مراکز خرید و محل عبور و مرور جمع کثیری از مردم است صورت گرفت.
از 88 تا 92؛ استقبال معنادار مردم خوزستان از رئیس جمهور
مردم عوض شده‌اند یا دکتر احمدی‌نژاد!
استقبال‌کنندگان از دکتر احمدی‌نژاد چند نفر بودند؟
