۱
فتنه‌یا موکشی‌سیاسی؟/۹دی‌‌ازآن به‌کیست؟
دوشنبه ۹ دی ۱۳۹۲ ساعت ۱۹:۲۰
کد مطلب: 334430
در «فتنه» کسانی که روزگاری در مسیر حق بودند و در این مسیر متحمل زحماتی هم شده اند و احیاناً در قلوب گروه هایی از مردم به عنوان جایگاه های قابل اطمینان و حتی قطب های هدایت، جای گرفته اند، ناگهان حرف ناحقی را فریاد می زنند. در این حالت فضا غبارآلود شده و تشخیص حق برای برخی بسیار دشوار می شود و نمی دانند چه کنند؟ این افراد با خود می گویند مگر می شود که فلانی و فلانی که سالها در ردیف های اول اهل حق بوده اند دروغ بگویند؟
این سؤال که ناشی از کم دانشی و احساسات است، در طول تاریخ فجایع زیادی را به بار آورد و خود سرآغاز حوادث غم انگیزی همچون سقیفه، صفین، جمل و... شد.
در بحبوحه فتنه عظیم جنگ جمل، که زبیر (ملقب به سیف الاسلام)، طلحه (الخیر) و عایشه - همسر رسول خدا(صلی الله علیه وآله)- در یک طرف، مقابل حضرت علی(علیه السلام) به جنگ برخاسته بودند، فردی خدمت امیرالمؤمنین(علیه السلام) رسید و عرض کرد: آیا ممکن است طلحه و زبیر و عایشه همگی بر باطل جمع شده باشند؟ حضرت علی(علیه السلام) پاسخ فرمودند: حقیقت بر تو اشتباه شده است، حق و باطل با میزان قدر و شخصیت افراد شناخته نمی شود. حق را بشناس تا اهل آن را بشناسی و باطل را بشناس تا اهل آن را بشناسی.
مطالعه تاریخ اسلام نشان می دهد، ضربات عمده ای که به جریان اهل حق وارد شده است، عمدتاً ناشی از محور قراردادن شخصیت های طرفدار حق بوده است. شخصیت هایی که به دلایل مختلف در نقاط حساس، جریان حق را یاری نکردند یا در مقابل آن ایستادند.
اما آنچه که پس از انتخابات ریاست جمهوی سال ۸۸ رخ داد، اگر نمود واقعی فتنه نبود پس چه بود؟
آیا فتنه ۸۸ صرفا! یک دعوای ساده انتخاباتی بود؟
آیا فتنه ۸۸ ناشی از یک اشتباه در تشخیص یا بیان بود؟
برخی بسیار تلاش می کنند تا حادثه سال۸۸ را به یک منازعه ساده و پر دامنه فرو کاهند و آن را محصول برخی رفتارها و ادبیات نابجا بدانند که به هر حال می بایست با یک روبوسی ساده و گذشت و با مصالحه سر و ته آن را هم آورد.
واقعیت آن است که فتنه ۸۸ بازی بچگانه برخی بزرگان و نوعی موی سر یکدیگر را کشیدن نیست، که برخی بشدت اصرار دارند آن را در همین حدود روایت کنند تا بتوانند با مسائلی همچون (گازگرفتن) و (خواب دیدن) و (از حق گذشتن) و... آن را رفو کنند.
فتنه ۸۸، طراحی پیچیده و چندین ساله سازمانهای اطلاعاتی و امنیتی استکباری بود که هدف نهایی آن اضمحلال کامل نظام جمهوری اسلامی ایران، در سایه ی تردید افکنی ها، لجاجت ها، کج فهمی ها، خودباختگی ها و حتی برخی مزدوری ها بود.
فتنه ۸۸ انتقام عناصر استکبار جهانی از اسلام به خاطر سیلی محکم اسلام علوی حسینی و مهدوی بر گوش فرتوت شان بود.
گناه بزرگ عناصر فتنه گر داخلی هم در همین هاست.
چرا وقتی یقین داشتند که تقلبی صورت نگرفته و اساساً نمی توانسته صورت بگیرد خارج از چهارچوبها اعلام پیروزی در انتخابات کردند؟ مگر همین ها بیشترین تعداد ناظران را در پای صندوقها نداشتند؟
چرا فتنه گران هیچگاه مستندات تقلب مورد ادعا را، نه به مراجع قانونی داده و نه حتی برای افکار عمومی منتشر کردند؟
و اگر مراجع قانونی را قبول نداشتند چرا از ابتدا ثبت نام کردند و در ثبت نام تعهد به پایبندی به قانونی دادند که عمدتا خودشان هم در زمان تصویب آن قانون ها صاحب نقش بوده اند؟
چرا وقت وزارت کشور در یک اقدام بی سابقه سریعاً آمار مربوط به تمام صندوق های رأی کشور را منتشر کرد هیچ یک از سران فتنه و معترضین و ناظران بر صندوق آنها اعلام مغایرتی نکردند؟
چرا سران فتنه علی رغم مشاهده اقدامات استکبار جهانی برای هم ریختن اوضاع داخلی، قهقهه مستانه آنها و شعارهای منحرف روز قدس و سیزده آبان و سایر تجمعات غیرقانونی هیچ موضعی نگرفتند؟
چرا سران فتنه و برخی از مجامع بی بصیرت، طرفداران و جوانان را با حرفهایی که ظاهر قانونی داشت ولی ناقص و خلاف قانون بود فریب دادند و از اعتماد آنان به سوابق این سران سوء استفاده کردند؟
چرا به دروغ و با فریب اصول قانون اساسی را حامی خود جلوه دادند در حالی که خود، آگاه بودند که واقعیت چیست؟
چرا سران فتنه دعوت به راهیپمائی های غیر قانونی کردند که هم لانه فسادی باشد برای پنهان شدن عناصر ضدانقلاب در میان صف طرفداران آنها و هم زمینه ای باشد برای ریخته شدن خونهایی که بسیاری از آنها را مردم عادی و بی گناه و نیروهای بسیج و مردمی را شامل می شد؟
آیا سران فتنه پاسخگوی خسارت های مالی و اقتصادی زیادی که از فتنه ۸۸ بر مردم وارد شد و موجب شد که بسیاری از سرمایه گذاری ها یا انجام نشود یا لغو شود، هستند؟
آیا سران فتنه پاسخگوی شرایطی که ایجاد کردند تا نظام موقتا در موضعی ضعیف قرار گیرد و تحریم های ظالمانه بیش از پیش دامنگیر کشور شود هستند؟
آیا نقش فتنه و سران فتنه در مشکلات اقتصادی کشور در چند سال اخیر مورد محاسبه و مداقه قرار گرفته است؟
اگر الطاف الهی و تدابیر حکیمانه رهبری در ظل توجهات مهدوی(عج) و حمایت های مردمی نبود و این فتنه دفع نمی شد، کشور شاید برای همیشه وارد یک جنگ داخلی و همراه با تغلیظ روز افزون، بر اثر کشتارهای احتمالی طرفین مردم می شد.
شرایط امروز برخی کشورهای مسلمان، آیینه عبرتی برای ما است که بدانیم اگر انسجام ملی نابود شود، کشور وارد یک جریان و دعوای بی انتها آن هم از نوع مسلحانه و خشونت بار می شود، زیرا اگر بنا بود یک بار از قانون عبور شود و انتخابات باطل شود دیگر عبور از قانون برای هر گروهی که در انتخابات شکست می خورد نیز مورد انتظار نبود و این یعنی بحران دائمی و جنگ و درگیری داخلی.
و حماسه ۹ دی بود که این خطرها را رفع کرد.
درخت تناور ۹ دی، در بستر بصیرت مردمی رویید که نشان دادند قدر ولایت را می دانند.
۹ دی متعلق به علی (ع) و فاطمه (س) است که به ما آموختند که اهل کوفه نباشیم همانطور که شعارش را داده بودیم.
۹ دی متعلق به حسین ابن علی(ع) است زیر از او آموختیم بصیرت ومقاومت را در اوج فتنه ها
۹ دی متعلق به حضرت بقیه الله است زیرا به دعای او قلب های ما هدایت شد و بلای عظیم دفع گردید.
۹ دی متعلق به امام و رهبری است زیرا ما ترجمان قرآن و اهل بیت را در کلام و عمل ایشان یافتیم.
۹ دی متعلق به همه مردم ایران است با هر سلیقه و فکری
۹ دی متعلق به آیندگان و نسل های بعدی است که بداند پیشرفت ایران اسلامی فقط درسایه بصیرت اهل حق میسر می شود.
۹ دی متعلق به همه جوانان و دختران و پسرانی است که دل در گرو اسلامیت و جمهوریت نظام دارند.
۹ دی متعلق به همه شهیدان و ایثارگرانی است که خونشان ضامن حفاظت انقلاب اسلامی است.
۹ دی متعلق به ایرانی اسلامی، آزاد، مستقل و سرشار از آرامش و وحدت و انسجام و البته ولایت مداری است.
* حمیدرضا ابراهیمی
