یک منتقد معتقد است فضاسازی ترکیبی است از طراحی صحنه،جنس دیالوگ نویسی و روابط خاص بین آدمها در یک دوره تاریخی که این امر در سریال «کیمیا» بی اهمیت نشان داده میشود.
به گزارش جهان، «منوچهر اکبرلو» در گفتوگو با فارس درباره سریال در حال پخش «کیمیا» گفت: در سریالهایی که دوره گستردهای از تاریخ را روایت میکند، عامل مهمی وجود دارد به نام فضاسازی که نقش مهمی در باور پذیری شخصیتها و پیگیری داستان دارد.
وی ادامه داد:این فضاسازی ترکیبی است از طراحی صحنه،جنس دیالوگ نویسی و روابط خاص بین آدمها در آن دوره تاریخی که این امر در سریال «کیمیا» بی اهمیت نشان داده میشود. بدین معنا که کمترین نشانهای از طراحی لباس،صحنه و دیالوگ مربوط به دوره تاریخی پیش از انقلاب را شاهد هستیم.
اکبرلو ادامه داد:البته معمولا در اینگونه موارد حرف از کمبود بودجه زده میشود،اما صرف بودجه کمتر در این گونه سریالها به معنی هدر رفتن همان بودجه محدود است. چراکه اساسا باورپذیری شکل نمیگیرد. به عنوان نمونه صحنههای تظاهرات پیش از انقلاب که در لا به لای آن قطعات مستند ارائه میشود. همین کنار هم قرار گرفتن این قطعات نشان میدهد که سریال چقدر از فضای واقعی دور است.
این منتقد سینما و تلویزیون بیان داشت: بنابر این به نظر من محدویتهای بودجه توجیه هنری لازم را ندارد و نیازی به این نیست که قصهای روایت کنیم که در دورهای میگذرد که گروه سازنده بودجه و دانش کافی برای خلق آن فضا را ندارد.
وی ادامه داد:گروه تولید با گذاشتن کلاه بر سر خانمها یا کروات بستن مردان هرگز به فضای دهه پنجاه دسترسی پیدا نمیکنند. چراکه روابط آدمها، دیالوگها و ظاهر آدمها همان فضاسازی دهه ۹۰ یعنی حال حاضر است.این قسمت یا کم دانشی یا ساده انگاری در تولید تمامی سریال را تحت الشعاع خود قرار میدهد.