رکوردهای معجزه آور
سه شنبه ۱ مرداد ۱۳۹۲ ساعت ۱۲:۲۱
کد مطلب: 301262
برای رسیدن به آنها و مثلا برابری با کریستین اوتو از آلمان شرقی سابق که در شنای المپیک ۱۹۸۸ به ۶ طلا رسید یا ویتالی شربو، ژیمناست روسی که در المپیک بعدی (۹۲) همین تعداد طلا کسب کرد، چه باید انجام داد؟ شاید پاسخ این سوال، شروع کار و تلاش از سنین خردسالی و روزی حداقل هفت ساعت تمرین و آموزش باشد که الگوی آن پیشتر در اروپای شرقی اجرا می‌شد یا جذب بهترین مربیان و کار علمی در یک گستره زمانی طولانی‌مدت باشد که این را در کشورهای غربی و در ورزش‌های مختلف انفرادی و تیمی دیده‌ایم. پاسخ این پرسش‌ها و روش اوجگیری هرچه باشد، جهان ورزش زبده‌ها و رکورددارانی دارد که برق درخشش‌شان با کارنامه سایرین تفاوتی محسوس داشته است و رکوردهایشان تاریخی بوده و مسیر حرکت را برای سایرین هم عوض کرده‌اند. مطالب پیش رو در پرونده امروز ورزش درباره آنها و دستاوردهای‌شان است.
افسانه ماندگار محمد نصیری در المپیک مکزیک
بازی‌های المپیک ۱۹۶۸ مکزیکوسیتی از بابت یک رویداد خاص هرگز از یاد ورزش‌دوستان ـ لااقل قدیمی و مسن ـ کشورمان نمی‌رود و افسانه‌ای ماندگار است. در گرماگرم رقابت‌های وزن ۵۶ کیلوی وزنه‌برداری که در آن زمان خروس وزن نامیده می‌شد، محمد نصیری غول کوچولوی ایرانی در پایان حرکات پرس و یکضرب ۷.۵ کیلو از ایمر فولدی، رقیب بزرگ مجاری‌اش عقب افتاد و تنها راه او برای قهرمان‌شدن در مجموع حرکات این بود که در دو ضرب بر وزنه محیرالعقول ۱۵۰ کیلویی فایق آید.
در آن زمان رکورد جهانی این حرکت ۱۴۷.۵ کیلو بود و خود نصیری هرگز از ۱۴۵ کیلو در آن فراتر نرفته بود. با این اوصاف، نصیری به سمت یک کار غیرممکن رفته بود و داشت وقتش را هدر می‌داد. فقط دو سه دقیقه بعد خلاف این ثابت شد و آن وزنه سنگین که فقط ۱۸ کیلو از سه برابر وزن بدن خروس‌ها سبک‌تر بود، بالای دستان نصیری به پرواز درآمد و او قهرمان المپیک مکزیک شد و بهتی ماندگار بر چهره فولدی و حیرتی عظیم بر سیمای جهانیان نشست.
نصیری بعدها برای کسب مجدد طلا مجبور شد برخلاف عرف رایج در ورزش‌های وزنی، نه به یک وزن بالاتر بلکه از خروس‌وزن به یک وزن پایین (۵۲ کیلو به اسم مگس‌وزن) کوچ کند و طلای سال ۱۹۷۳ دنیا با آن سرتراشیده نصیری و برنز المپیک ۱۹۷۶ مونترال در این وزن برای او به دست آید، اما کار محمد نصیری در مکزیک ۱۹۶۸ فراتر از هر چیزی بود و به تاریخ المپیک تعلق دارد. ناگفته نگذاریم بیش از ۱۷ سال طول کشید تا آن رکورد شکسته و کسی پیدا شود که بیش از ۱۵۰ کیلو در دوضرب خروس‌وزن را بالای سر ببرد. اما کار نصیری در المپیک مکزیکو رویدادی نبود که با این اتفاقات کمرنگ شود و به اعتقاد کارشناسان ۱۵۰ کیلو دوضرب در خروس‌وزن باید حداقل در حدود سال ۱۹۷۸ به ثبت می‌رسید و نه ۱۹۶۸ و معجزه نصیری دست‌کم ده سال سرعت گرفتن در این اتفاق بود.
۲ رکورد ماندگار یل اردبیلی
حسین رضازاده از اوایل دهه گذشته چنان اوج گرفت که همه حریفانش مطمئن شدند در مسابقات جهانی و المپیک فقط باید برای کسب رتبه دوم دسته فوق‌سنگین (۱۰۵+ کیلو) وزنه‌برداری تلاش کنند و طلاها را دربست و پیشاپیش به صاحب پرشکوه آن تحویل دهند.
۲۱۳ کیلو یکضرب، ۲۶۳.۵ کیلو دوضرب و ۴۷۲.۵ کیلو مجموع حاصل آن ایام تاخت و تاز بود. وقتی او آمد، الکساندر چمرکین روسی با ۴۶۰ کیلو در فوق‌سنگین حکومت می‌کرد، اما با تولد رضازاده در جهان وزنه‌برداری، رکوردهای او چنان بیرنگ شد که اعلام بازنشستگی در عین جوانی کرد. از بین سه رکوردی که برشمردیم رکورد رضازاده در یکضرب سال پیش از سوی بهداد سلیمی شکسته و رقم ۲۱۴ کیلو ثبت شد، اما دو حدنصاب دیگر همچنان باقی است.
سعیدعلی حسینی، سپس رشید شریفی و سرانجام بهادر مولایی(در پیکارهای اخیر دانشجویان جهان) جملگی کوشیده‌اند بر ۲۶۴ کیلو در دوضرب فایق آیند و بهداد سلیمی ظاهرا در تمرین به آن رسیده است، اما این رکوردها همچنان برای مردی که با هفت طلای جهان و المپیک پس از واسیلی الکسیف روسی هشت طلایی، برترین آمار پیروزی را در دسته آخر وزنه‌برداری دارد، پابرجا مانده تا سند قدرتی باشد که فقط این یل اردبیلی داشته است و بقیه از آن بی‌نصیب بوده‌اند.
