واکنش آیت الله جوادی آملی به تعرض به خانه رهبر شیعیان بحرین
شنبه ۲۸ ارديبهشت ۱۳۹۲ ساعت ۲۰:۰۹
کد مطلب: 287469
وی افزود: بر اساس آیات قرآن بردن نام غیر خداوند در کنار نام او با ادب سازگار نیست مگر در جایی که خداوند نام غیر خود را به منظور اجلال ذکر کرده باشد.
استاد حوزه علمیه قم آیاتی از سوره مبارکه «نساء» را مورد توجه قرار داد و خاطرنشان کرد: در اوایل این سوره می‌خوانیم که خداوند فرموده است بعد از خدا و ارحام تقوا را رعایت کنید یعنی رسیدگی به ارحام به قدری اهمیت دارد که در کنار اطاعت از حکم خدا قرار داده شده است.
وی ادامه داد: چنانچه اهل بیت مجاری ادراکی خداوند باشند اهانت به آنها توهین به مقام خداوند محسوب می‌شود و به همین دلیل اجلال و تکریم آنها در نماز در کنار اجلال خداوند آمده است.
این مفسر بزرگ قرآن آیه شریفه «إِنَّ اللَّهَ وَ مَلائِکَتَهُ یصَلُّونَ عَلَی النَّبِی یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَیهِ وَ سَلِّمُوا تَسْلِیماً» را مورد توجه قرار داد و افزود: اگر معنای «تسلیما» درود فرستادن باشد به یقین شامل حال ائمه اطهار(ع) نیز می‌شود.
وی اضافه کرد: هر آنچه امروز نصیب شیعیان و مردم ایران شده به برکت تبعیت از اهل بیت(ع) است.
آیت‌الله جوادی آملی با بیان اینکه فرستادن صلوات جزو سیره عملی اهل بیت(ع) بوده است گفت: سلام در آیه مذکور به معنای تحیت است اما تسلیما شاید معنای سلام را نداشته باشد بلکه به معنای تسلیم در برابر خداوند و ولی امر باشد.
استاد برجسته حوزه علمیه قم ادامه داد: سَلِّمُوا اگر معنای تسلیم بودن باشد واجب است اما اگر به معنای سلام باشد مستحب خواهد بود.
وی با بیان اینکه این سلام‌ها یک نوع عرض ادب برای خود انسان‌هاست تا از برکت و فیض آن به تکامل برسند گفت: بر این اساس حق نداریم نام خداوند را در کنار غیر او ببریم مگر اینکه در قرآن یا روایات آمده باشد.
آیت‌الله جوادی آملی در بخش دیگری از سخنان خود شرط قبول عبادات را ترک گناهان دانست و افزود: چنانچه آدمی پس از اقامه نماز گناهی مرتکب نشود عبادتش مقبول درگاه حق تعالی واقع می‌شود.
این مفسر قرآن در ادامه به حمله نیروهای رژیم حاکم بر بحرین به خانه رهبر شیعیان این کشور اشاره و ابراز کرد: خداوند به مسلمانان و مومنان سفارش کرده است با یکدیگر محترمانه سخن بگویند؛ امروز که این افراد به خانه شیخ عیسی قاسم هجوم بردند چگونه جواب خداوند را خواهند داد؟
وی بیان داشت: هیچ کس نمی‌تواند از طریق گناه به مقصد صحیح برسد زیرا هدف وسیله را توجیه نمی‌کند؛ چنانچه فردی بخواهد از راه تخریب و تهمت به هدفش برسد زودتر از سایرین به چاه می‌افتد و اگر برای نجات از خطر این کار را می‌کند بداند که زودتر از دیگران به همان خطر دچار می‌شود.
