انتخابات رنگی
يکشنبه ۲۴ دی ۱۳۹۱ ساعت ۱۱:۳۲
کد مطلب: 265954
یکی از اتفاقات ناخوشایند در انتخابات ریاست جمهوری دهم که تاثیر بسزایی در احساسی شدن بیش از اندازه فضای انتخابات و در کنار آن ایجاد تنش های بسیار پررنگ در میان عموم مردم و بخصوص نسل جوان داشت موضوع رنگی کردن انتخابات بود. اصولا رابطه بسیار مستحکمی بین رنگ و احساس وجود دارد و اتکا به رنگ ها سبب می شود عنصر احساس در روح جستجوگر و تنوع طلب فرد تقویت شده و "موضوع اصلی" که انتخاب فردی در پشت رنگی مشخص است به دست فراموشی سپرده شود.
دو کفه ترازوی عقل و احساس زمانی می تواند منجر به انتخاب شایسته شود که عاملی سبب تحریک هیچ کدام از این دو به ضرر دیگری نشود. در صنعت تبلیغ مرسوم است که هر محصولی را بخواهند به فرد، گروه و یا جامعه ای قالب نمایند از عنصر رنگ بهترین و بیشترین بهره برداری صورت می گیرد مثال بارز و مصداق روشن این موضوع بسته بندی های رنگی محصولات کم ارزشی چون فست فودها، مشروبات الکی و لوازم آرایشی است.
البته شایان ذکر است که این مساله در گروه هایی از جامعه مانند بانوان،جوانان و نوجوانان از ظهور و بروز بیشتری برخوردار است. شخصی که احتمالا ایده چنین بازی روانی را در انتخابات 88 به برخی کاندیداها داده بود، تسلط کاملی بر موضوع تبلیغات داشته و از رابطه بین رنگ ها، مقدس بودن رنگ سبز برای ملت مسلمان ایران و جوان بودن جامعه حداکثر استفاده لازم را برده است.
زمانی که مردم قرار است کاملا به قوای عقلانی خود تکیه کنند نامزدها از ابزار احساس استفاده می کنند تا مخاطب از تفکر و تدبر در برخی موضوعات که درک درست آن به ضرر شخص کاندیداست پرهیز نمایند.
اگر قرار است مردم با بصیرت و استفاده از بنیه عقلانی و معیارهای دینی نامزد شایسته را انتخاب کنند وارد شدن به این ورطه تنها راهی برای منحرف کردن اذهان عمومی است و سبب می شود که فضای کدر و آلوده ای برای انتخاب ایجاد شود و انتخابی که بر اساس احساس باشد قطعا پشیمانی به همراه دارد.
توطئه ای که فتنه 88 را بوسیله عناصر سرویس های بیگانه هدایت و افراد نزدیک برخی از خواص آن را در ذهن ایشان پررنگ می کردند یک کاتالیزور بسیار تحریک آمیز به نام رنگ داشت. توهم ناشی از فضای رنگی به همراه القائات آماری و نظرسنجی ها ساختگی، چنان در برخی از ایشان بالا می گیرد که قبل از اعلام نتایج با قطعیت کامل خود را برنده انتخابات می دانند و هرگونه نتیجه به غیر از تصورات خود را مصداق تقلب می شمارند.
یکی از معجزات رنگی کردن فضای انتخابات برای فتنه گران در انتخابات 88 پنهان کردن یک مورد بسیار بدیهی است که تاکنون توجهی به آن نشده است؛ خیلی ساده است که قطعا درهرانتخاباتی تنها و تنها یک نفر برنده است و ادعای تقلب در انتخابات آن هم از سوی دو نفر که خود را قطعا برنده معرفی می کنند در واقع نوعی زیر سوال بردن رقیب معترض است و این نوعی تناقض است چرا که با قبول این فرض سه حالت بیشتر وجود ندارد!
اول اینکه نتیجه انتخابات صحیح است و موضوع تقلب کذب است.
دوم اینکه در صورت قبول فرض تقلب یکی از همین دو کاندیدا نیز دچار تقلب شده است و الا نمی توان دو نامزد را پیروز انتخابات اعلام کرد.
حالت سوم که محتمل ترین است و در واقع رنگ ها موجب فاش شدن آن می شود، زد و بند برای صرف مطرح کردن تقلب است و قرار گرفتن دو نامزد در زیر پرچم سبز بعد از انتخابات این موضوع را تایید می کند.
در هر صورت آنچه در انتخابات گذشته رخ داد نشان می دهد که ایده استفاده از رنگ کمکی به موضوع انتخاب صحیح نمی کند و تنها زمینه را برای مسائل حاشیه ای و پنهان شدن واقعیت افراد فراهم می نماید.
