جيب شما راچه كسي خالي مي كند؟
شنبه ۲۵ شهريور ۱۳۹۱ ساعت ۱۱:۵۳
کد مطلب: 244710
به گزارش جهان به نقل از کیهان؛ براي كساني كه كالاهاي مصرفي توليد مي كنند، 75 ميليون نفر خريدار يعني خوشبختي بي پايان! براي يك ساعت ساز يعني 75 ميليون ساعت، براي يك توليدكننده پوشاك يعني 75 ميليون پيراهن و شلوار و كاپشن و براي توليدكننده آب معدني يعني 75 ميليون بطري آب معدني! به همه اينها مي توانيد توليدكنندگان محصولات كشاورزي، لوازم خانگي، جواهر و زيورآلات و غيره را هم اضافه كنيد .
مي بينيد مصرف ما چقدر مهم است؟ ما با خريدهاي كوچكي كه گاه و بيگاه و حتي بعضي وقت ها به اصطلاح «همينجوري» انجام مي دهيم، در واقع داريم در ساختار و مختصات اقتصادي جهان تغيير مي دهيم، يكهويي ارزش سهام بورسي شركتي را با يكي، 2 تا خريد روزمره پايين مي آوريم، بالا مي بريم .
اگر همين جملات را با زبان عدد و رقم و ريال و تومان بگوييم، بهتر مي توانيم بفهميم چقدر مصرف ما براي جهان اهميت دارد! مثلا فكر كنيد هر ايراني در روز يك بطري آب معدني بخرد، در اين صورت با احتساب قيمت 250 تومان براي هر بطري، روزانه 18 ميليارد و 750 ميليون تومان پول توي جيب توليدكنندگان آب معدني مي رود؛ در ماه اين رقم 562 ميليارد و 500 ميليون تومان مي شود و سالانه به 6 هزار و 750 ميليارد تومان مي رسد . پس مصرف ما مهم است، در واقع خيلي خيلي مهم است، حتي يك بطري آب معدني ساده هم كه بخواهيم بخريم در پايان سال چنان پول هايي تحويل توليد كننده مي دهيم كه آن سه هزار ميليارد تومان مشهور پيشش لنگ مي اندازد .
اين فقط داستان يك بطري آب معدني بود، حالا در كنار اين بطري فهرست كنيد؛ كفش، پيراهن، جوراب، دارو، برنج، چايي، كاپشن، كولر، خودرو، موبايل، عينك آفتابي، تلويزيون، موكت، آنتن پشت بام، قابلمه، خودكار، مداد پاك كن، ميوه، كيسه فريزر، عروسك، چراغ دوچرخه، ظرف يك بار مصرف، روغن نارگيل، روغن زيتون، ساعت مچي، شلوار، كيف، پرده، ليوان، فنجان و غيره؛ اگر بخواهيم اين همه وسيله را كه مي خريم و استفاده مي كنيم، نام ببريم، كچل مي شويم، پير مي شويم مي ميريم .
يادتان هست كه يك داستاني توي پيامك ها ساخته شده بود كه دست به دست و زبان يه زبان مي چرخيد و اين مضمون را داشت كه مثلا اگر كوروش كبير هر ماه 100 ميليون تومان پس انداز مي كرد، هنوز هم كه هنوز است يعني در سال 1391 هم نمي توانست به رقم فساد بانكي برسد؟ حالا با آن فهرستي كه توي ذهنمان نوشتيم و تصور آن همه هزار ميلياردهايي كه خرجش مي شود، چه داستاني بايد بسازيم، كدام قسمت تاريخ را به سخره بگيريم؟
مصرف ما مهم است، بيشتر از صفرهايي كه جلوي آن رقم هاي نجومي قرار مي گيرد مصرف ما مهم است! ما در خريد كردن و مصرف كردن، فقط پول نمي دهيم، اعتبار هديه مي كنيم، اعتماد به نفس هديه مي كنيم، آرامش مي دهيم، براي توليدكننده اي كه از او كالايي مي خريم احترام ايجاد مي كنيم !
لطفا بياييد دست كم تا پايان امروز آن رقم هاي غول آسا و وحشتناك چندده رقمي را از يادمان نبريم، اين اعتبار و اعتماد به نفس و احترامي را هم كه ايجاد مي كنيم از ياد نبريم و به آن كمي بيشتر از هميشه فكر كنيم !
ما، ما كه بيشتر از 75 ميليون نفريم و در كشوري به بزرگي مازندران تا قشم، كردستان تا بيرجند، آذربايجان تا زاهدان، خوزستان تا بجنورد و عظمت مرزهاي پر طنين ايران زندگي مي كنيم، بايد هواي همديگر را بيشتر از اين داشته باشيم؛ آن رقم هاي غيرقابل تصور چندين و چند هزار تريلياردي را مفت و مجاني به خارجي ها ندهيم، كسي نمي گويد هيچ چيزي از آنان نخريم، كسي نمي گويد با آنها قهر كنيم، اما اين را هم بدانيم كه از آن هفتاد و چند ميليوني كه گفتيم، خيلي ها بيكارند، خيلي ها كارخانه ها و كارگاه ها را جا گذاشته اند و تعطيل كرده اند و در اين ميان خانواده هاي بسياري چشم اميدشان را زنده نگه داشته اند تا ما كاري بكنيم، مايي كه غير از خودمان و خدايمان كسي نيست تا دلواپسمان باشد .
پس بد نيست اگر از امروز در هنگام خريد هر چيزي كه مي خواهيم بخريم بيهوده از كنار جنس ايراني نگذريم، بيهوده از كنار كارآفريني و اشتغال جوانان هموطنمان نگذريم، به ياد آن رقم هاي نجومي و آن اعتبار و احترامي باشيم كه با خريد ما به دست مي آيد، هواي خودمان را داشته باشيم؛ ما بدان مقصد عالي نتوانيم رسيد.
مي بينيد مصرف ما چقدر مهم است؟ ما با خريدهاي كوچكي كه گاه و بيگاه و حتي بعضي وقت ها به اصطلاح «همينجوري» انجام مي دهيم، در واقع داريم در ساختار و مختصات اقتصادي جهان تغيير مي دهيم، يكهويي ارزش سهام بورسي شركتي را با يكي، 2 تا خريد روزمره پايين مي آوريم، بالا مي بريم .
اگر همين جملات را با زبان عدد و رقم و ريال و تومان بگوييم، بهتر مي توانيم بفهميم چقدر مصرف ما براي جهان اهميت دارد! مثلا فكر كنيد هر ايراني در روز يك بطري آب معدني بخرد، در اين صورت با احتساب قيمت 250 تومان براي هر بطري، روزانه 18 ميليارد و 750 ميليون تومان پول توي جيب توليدكنندگان آب معدني مي رود؛ در ماه اين رقم 562 ميليارد و 500 ميليون تومان مي شود و سالانه به 6 هزار و 750 ميليارد تومان مي رسد . پس مصرف ما مهم است، در واقع خيلي خيلي مهم است، حتي يك بطري آب معدني ساده هم كه بخواهيم بخريم در پايان سال چنان پول هايي تحويل توليد كننده مي دهيم كه آن سه هزار ميليارد تومان مشهور پيشش لنگ مي اندازد .
اين فقط داستان يك بطري آب معدني بود، حالا در كنار اين بطري فهرست كنيد؛ كفش، پيراهن، جوراب، دارو، برنج، چايي، كاپشن، كولر، خودرو، موبايل، عينك آفتابي، تلويزيون، موكت، آنتن پشت بام، قابلمه، خودكار، مداد پاك كن، ميوه، كيسه فريزر، عروسك، چراغ دوچرخه، ظرف يك بار مصرف، روغن نارگيل، روغن زيتون، ساعت مچي، شلوار، كيف، پرده، ليوان، فنجان و غيره؛ اگر بخواهيم اين همه وسيله را كه مي خريم و استفاده مي كنيم، نام ببريم، كچل مي شويم، پير مي شويم مي ميريم .
يادتان هست كه يك داستاني توي پيامك ها ساخته شده بود كه دست به دست و زبان يه زبان مي چرخيد و اين مضمون را داشت كه مثلا اگر كوروش كبير هر ماه 100 ميليون تومان پس انداز مي كرد، هنوز هم كه هنوز است يعني در سال 1391 هم نمي توانست به رقم فساد بانكي برسد؟ حالا با آن فهرستي كه توي ذهنمان نوشتيم و تصور آن همه هزار ميلياردهايي كه خرجش مي شود، چه داستاني بايد بسازيم، كدام قسمت تاريخ را به سخره بگيريم؟
مصرف ما مهم است، بيشتر از صفرهايي كه جلوي آن رقم هاي نجومي قرار مي گيرد مصرف ما مهم است! ما در خريد كردن و مصرف كردن، فقط پول نمي دهيم، اعتبار هديه مي كنيم، اعتماد به نفس هديه مي كنيم، آرامش مي دهيم، براي توليدكننده اي كه از او كالايي مي خريم احترام ايجاد مي كنيم !
لطفا بياييد دست كم تا پايان امروز آن رقم هاي غول آسا و وحشتناك چندده رقمي را از يادمان نبريم، اين اعتبار و اعتماد به نفس و احترامي را هم كه ايجاد مي كنيم از ياد نبريم و به آن كمي بيشتر از هميشه فكر كنيم !
ما، ما كه بيشتر از 75 ميليون نفريم و در كشوري به بزرگي مازندران تا قشم، كردستان تا بيرجند، آذربايجان تا زاهدان، خوزستان تا بجنورد و عظمت مرزهاي پر طنين ايران زندگي مي كنيم، بايد هواي همديگر را بيشتر از اين داشته باشيم؛ آن رقم هاي غيرقابل تصور چندين و چند هزار تريلياردي را مفت و مجاني به خارجي ها ندهيم، كسي نمي گويد هيچ چيزي از آنان نخريم، كسي نمي گويد با آنها قهر كنيم، اما اين را هم بدانيم كه از آن هفتاد و چند ميليوني كه گفتيم، خيلي ها بيكارند، خيلي ها كارخانه ها و كارگاه ها را جا گذاشته اند و تعطيل كرده اند و در اين ميان خانواده هاي بسياري چشم اميدشان را زنده نگه داشته اند تا ما كاري بكنيم، مايي كه غير از خودمان و خدايمان كسي نيست تا دلواپسمان باشد .
پس بد نيست اگر از امروز در هنگام خريد هر چيزي كه مي خواهيم بخريم بيهوده از كنار جنس ايراني نگذريم، بيهوده از كنار كارآفريني و اشتغال جوانان هموطنمان نگذريم، به ياد آن رقم هاي نجومي و آن اعتبار و احترامي باشيم كه با خريد ما به دست مي آيد، هواي خودمان را داشته باشيم؛ ما بدان مقصد عالي نتوانيم رسيد.
