فیلمی سراسر سردرگم و بلاتکلیف که با نام (رضا عطاران) سعی کرده بفروشد را می‎توان بهترین توصیف برای فیلم سینمایی (کلاشینکف) عنوان کرد.

به گزارش جهان، محمد لطفی زاده در وبلاگ "منبر اینترنتی" نوشت:
پوسترهای فیلم کلاشینکوف پس از نمایش در سینماها حالا در مغازه‎های شهر خودنمایی می‎کند. قصد بر نقد محتوایی بود لیکن محتوای مثبتی در این فیلم نیافتیم که آن را نقد کنیم و صرفاً به بیان چند نکته بسنده می‎کنیم.
 
نام فیلم : کلاشینکوف
 
کارگردان : سعید سهیلی
 
بازیگران : رضا عطاران، جمشید هاشم پور، ساعد سهیلی، فرهاد اصلانی، اندیشه فولادوند، شقایق فراهانی، شهرام حقیقت دوست، جواد عزتی
 
خلاصه داستان : جوانی سرباز به دلیل تجاوز به خواهرش از پست نگهبانی بانک با یک قبضه کلاشینکوف در پی احقاق حق برمی‏آید اما در جریان درگیری با شوهرخواهرش که به نوعی او را دخیل در این موضوع می دانسته مرتکب قتل می شود و در پایان خود نیز به قتل می رسد و خواهر کوچکش با کلاشینکوف و یک راننده خلافکار زندگی تازه‎‏ای شروع می‏کند!
 
فیلمی سراسر سردرگم و بلاتکلیف که با نام (رضا عطاران) سعی کرده بفروشد را می‎توان بهترین توصیف برای فیلم سینمایی (کلاشینکف) عنوان کرد.
 
در این فیلم که پایان آن فاجعه است هیچ پیام درستی به مخاطب منتقل نمی‎شود و به راحتی به مردم آموزش داده می‎شود که هر کس خود را حق می پندارد می‏تواند اسلحه (که می‎تواند نماد هم باشد) به‎دست بگیرد و در پی احقاق حق خود برآید.
 
عادل با بازی ساعد سهیلی در این فیلم در پی تجاوز به خواهرش بجای پیگیری قانونی، احساساتی می‏شود و به دنبال احقاق حق می‎رود و در این راه قتلی صورت می‎گیرد. قتلی که او را به صورت سریالی در کارهای اشتباه فرو می‎برد. اسحله او که نگهبان بانک بوده (کلاشینکف) همراهش می‎شود و به جای معرفی و تحویل خود و اسلحه در پی تأمین پول عمل جراحی خواهرش برمی‏آید.
 
نکته عجیب آنکه در پایان فیلم از راه حرام (گناه) پولی برای عمل جراحی بیمار تأمین می‏شود و رضا عطاران (در نقش رضا کِلاش یا رضا کلّاش) به عادل کمک می‏کند و با زور اسلحه نه تنها این پول را تأمین می‏کند بلکه موفق می‎شود از راه زورگیری با اسحله دیه‎ی برادر دختری که مهرش را در قلب خود احساس می‎کند (و به گفته عادل این مهر و علاقه حاصل چشم‏ چرانی است!) را هم تأمین نماید! به عبارت دیگر با کار خلاف و از راه گناه، دو کار نیک انجام می‎شود و در پایان فیلم هم عطاران (رضا کلاش) به راحتی به زندگی خود ادامه می‏دهد.
 
هدف وسیله را توجیه نمی‎کند. این مفهوم اسلامی چیزی است که عکس آن در این فیلم به نمایش درمی‎آید!
 
امام حسین علیه السلام فرمود : کسی که بخواهد از راه گناه به مقصودش برسد نه تنها به مقصودش نمی‎رسد بلکه به چیزی که از آن گریزان بود نیل پیدا می‎کند. (بحارالانوار، ج 70، ص 392)
 
به راستی این فیلم چه پیامی برای مخاطب دارد؟ دیالوگ‎های دوپهلوی کنایه‎آمیز و بعضاً جنسی که در این فیلم به خصوص از زبان عطاران بیان می‏شود و پایان عجیب آن چه نکته‎ی مثبتی به مخاطب القا می‎کند؟
 
دریدن پرده‎های حیا و نمایش سیگار کشیدن هم که سکه‎ی رایج است. عجیب آنکه همه چهره‎ها از مثبت و منفی در این فیلم سیگار می‎کشند و انگار نه انگار که این کار حرام است. در سکانسی از این فیلم شقایق فراهانی (در نقش خواهر باردار عادل) نشان داده می‎شود که در خانه مشغول لاک زدن به ناخن است. حالا سؤال اینجاست. اولاً چه شخصیت‏ پردازی مؤثری در مورد او انجام شده و ثانیاً بجز لاک زدن آیا نمی‏شد کار دیگری را نمایش داد؟!
 
در یک جمله اگر بخواهیم درباره فیلم کلاشینکف چیزی بگوییم بهترین توصیف این است:
(این فیلم به واژه‎ی (بَد) هم بدهکار است)
 
و صلی الله علی محمد و آله الطاهرین.