چه زمانی برای ورزشگاه آزادی فکر اساسی خواهد شد؟ قبل از حادثه نمی‌توان تدبیر کرد؟!

گروه ورزشی جهان نيوز، محمد جواد طوسی: چندسالی است که ورزشگاه آزادی به عنوان خاطره ساز ترین ورزشگاه کشور هرازچندگاهی در تیتر اصلی اخبار روزنامه‌ها و خبرگزاری‌ها جا خوش می کند. هربار تصویری از فرسودگی های این سازه‌ پیر و از نفس افتاده در فضای مجازی منتشر میشود یا ریزشی در بخشی از رخ میدهد، برق آن دچار مشکل شده یا سکوهای تماشاچیان تخریب میشود.

در تازه ترین مورد هم که مربوط به دربی اخیر بود، هم محدودیت فروش بلیط بار دیگر بحث خطر ریزش استادیوم را داغ کرد و هم ترک سکوها در میانه بازی توسط تماشاگران پرسپولیس به دلیل استحکام ضعیف طبقه دوم ورزشگاه آزادی خبرساز شد.

داستان از فینال لیگ قهرمانان آسیا در سال 1397 شروع شد. مسابقه‌ای که برای اولین در ایران قرار بود برگزار شود. همان زمان هزینه هنگفتی صرف ترمیم بخش هایی از ورزشگاه شد اما چند روز بعد بار دیگر تصاویری از نشتی آب در سقف این ورزشگاه منتشر شد. در خلال این سالها بارها از سوی مسئولین ورزشی کشور و متولیان ورزشگاه آزادی، وعده هایی مبنی بر بازسازی و به‌سازی ورزشگاه به رسانه‌ها و افکار عمومی داده شد و باشگاه های پاییتخت و تیم ملی نیز با همین وعده ها بازی های خود را در این ورزشگاه ادامه دادند اما وعده های مسئولین وزارت ورزش چه در دولت قبل و چه در دولت فعلی تاکنون مرهم اساسی برای زخم های کهنه ورزشگاه تهران نشد. وضعیت به همین منوال ادامه پیدا کرد تا اینکه در فصل جاری لیگ برتر، از سوی شرکت توسعه و نگهداری اماکن ورزشی اعلام شد به علت ناایمن بودن طبقه دوم ورزشگاه ازادی، این طبقه برای تماشاگران مسابقات فوتبال پاییتخت بلااستفاده خواهد بود. احتمال ریزش طبقه دوم ورزشگاه آزادی و ناایمن بودن سایر بخش‌های این ورزشگاه موجب شد تا دربی دوم این فصل نهایتا با با مجوز 30 هزار نفر تماشاچی برگزار شود و حداقل 30 هزار نفر دستشان از حضور در دربی این فصل کوتاه ماند.

فرسودگی ورزشگاه آزادی به عنوان اصلی ترین ورزشگاه ایران در پایتخت جدای از خطرات و احتمال وقایعی مثل ماجرای متروپل، که مهمترین وجه اهمیت آن است، عواقب دیگری هم دارد. ماه گذشته بود که بازی دوستانه ایران و روسیه در آزادی برگزار شد. بعد از این بازی بود که سایت خبری championat از قول خبرنگار خود به فرسودگی و غیر استاندارد بودن این ورزشگاه ایرانی اشاره کرد و نوشت: «وقتی وارد ورزشگاه آزادی تهران می‌شوید حس عجیبی دارید. یک جام زیبا در ورود ورزشگاه از شما استقبال می‌کند، اگرچه این‌جا بسیار نامناسب به نظر می‌رسد؛ به خصوص با توجه به وضعیت فرسوده ورزشگاه. در چند روز اخیر در ایران باران می بارد. وارد اتاقی زیر غرفه‌ها می شوید و آب از سقف می‌چکد. صادقانه بگویم، از همه جا آب جاری می‌شود. انگار عرصه در شرف تخریب است.» پرداختن یک رسانه خارجی به ضعف های ورزشگاه پاییتخت، یعنی زیرساخت ورزش ایران در عرصه بین المللی مورد ارزیابی قرار میگیرد و این نقطه ای سیاه بر پیکر حیثیت ورزشی ایران است.

بلاتکلیفی باشگاه های پایتخت و هواداران آنها قبل از هر بازی در آزادی از دیگر مسائل و مشکلاتی است که در پی فرسودگی ورزشگاه آزادی عارض شده است. هرچند که با نوسازی ورزشگاه این مشکل حل میشود اما نیاز است که مسئولان ورزشی کشور نیز به فکر یک ورزشگاه جایگزین برای بازی های ملی و باشگاه های پاییتخت در آینده باشند.

موضوع نوسازی ورزشگاه‌ها در دنیا یک امر طبیعی است همچنان که نیوکمپ و سانتیاگو نیز به علت فرسودگی درحال بازسازی هستند. به همین علت کم اعتنایی مسئولان ورزشی در امر توسعه و نوسازی غیر قابل توجیه بوده و پس از بحث و کش و قوس‌های چند ساله بالاخره باید یک اقدام واقعی و همه جانبه برای احیای بزرگترین ورزشگاه کشور انجام شود.

جمهوری اسلامی که در 44 سال گذشته بیش از 15 برابر دوره 53 ساله‌ رژیم پهلوی ورزشگاه و اماکن ورزشی ساخته و رکورد ساخت 8 هزار مجموعه‌ ورزشی را در کارنامه‌ خود دارد، نشان داده است که میتواند ورزشگاه‌های مدرن و بزرگی همچون ورزشگاه و مجموعه‌ امام‌رضا(ع)، استادیوم نقش جهان، فولاد آرنا و... را احداث کند، چرا باید به علت سهل انگاری برخی مسئولان ورزشی ناکارآمد جلوه داده شود؟ قطعا کم‌کاری عده‌ای از مسئولین، می تواند خدمات انبوه صورت گرفته را که مملو از احداث زیرساخت های مدرن ورزشی است زیر سوال ببرد و با عملیات رسانه ای باعث کتمان خدمات صورت گرفته شود.

موضوع فرسودگی ورزشگاه آزادی این روزها دستاویزی برای بدخواهان و عناصر ضدایرانی در فضای مجازی برای سم پاشی نزد افکار عمومی شده است. از همین رو قطعا براندازان ضد ایرانی، مترصد رخدادی ناگواری در ورزشگاه آزادی خواهند بود تا بتوانند بحران نمایی جدیدی برای مردم ایران رقم بزنند. ابتدا جان تماشاگران فوتبال، و بعد از آن تخریب جریانات ضد انقلاب، اهمیت رسیدگی به وضعیت این ورزشگاه را دو چندان میکند، حتی اگر نیاز باشد یک سال ورزشگاه آزادی تعطیل شود. به همین جهت در آینده هیچ عذر و بهانه ای برای کم کاری و سهل انگاری مسئولین در امر بازسازی این ورزشگاه در نزد قابل قبول نخواهد بود. تجربه های ساخت سریع ورزشگاه هم که قطری ها برای جام جهانی از آن استفاده کردند نیز می‌تواند در این جریان مورد استفاده قرار گیرد.

چه زمانی برای ورزشگاه آزادی فکر اساسی خواهد شد؟/ قبل از حادثه نمی‌توان تدبیر کرد؟!