اگر بنا باشد انتخابات آینده در ایران به سبب هوا و هوس یک جریان سیاسی که عموما هم درباره حد و اندازه خویش و هم درباره تواناییها و ظرفیتهایش دچار سوءمحاسبههای جدی است، بدل به عرصهای برای امنیتزدایی از ایران شود، از هماکنون باید نسبت به تبعات چنین وضعیتی عمیقا هشدار داد
با دوستان داخلی خود در ارتباط و مشغول همفکری هستند - به صراحت میگویند برد در انتخابات آینده را مقدمه اشغال تمام حاکمیت در سالهای آینده و به تعبیر یکی از خلوتنشینان اصلاحطلب «هژمونیک شدن اصلاحطلبی» در ایران میدانند. بویژه فضای پس از توافق هستهای، عدهای را حقیقتا متقاعد کرده است که زمان اتخاذ تعیینکنندهترین تصمیمات در ساختار سیاسی ایران فرارسیده و بنابراین اکنون وقت آن نیست که بخواهند ساختار حاکمیت را به حریف واگذار کنند.
این جریان استعداد فراوانی خواهد داشت که زیر بار یک شکست احتمالی نرود یا یک پیروزی احتمالی را به دورانی جدید از ناآرامی در کشور بدل کند
چیزی که باید توقع آن را داشت این است که هم در مبارزه انتخاباتی و هم در گفتمانسازی اجتماعی تا بیشترین مقدار ممکن رادیکال عمل کند. چنین جریانی آماده خواهد بود که بازی انتخابات را از تعادل خارج کرده و فضای کشور را بیثبات کند. این جریان استعداد فراوانی خواهد داشت که زیر بار یک شکست احتمالی نرود یا یک پیروزی احتمالی را به دورانی جدید از ناآرامی در کشور بدل کند. همچنین این جریان بشدت مستعد خواهد بود تا از جانب طرفهایی که امنیتزدایی از ایران مهمترین دستور کار آنهاست مورد سوءاستفاده قرار گیرد. قطبی و چندپاره کردن جامعه، رویارو قراردادن بخشهای مختلف افکار عمومی، انتقال دستور کارهای بیرونی به محیط سیاسی و رسانهای کشور و تزریق تندروی به فرآیندهای نرمال سیاسی و اجتماعی، مقدمات تبدیل انتخابات به چشمه بیثباتی و امنیتزدایی از کشور است اما اصلاحطلبان و برخی متحدانشان آن را «برنامه رقابت صریح انتخاباتی» مینامند.