آیت الله مصباح یزدی با اشاره به حدیثی از امام باقر (ع) در مورد دوری از خودشیفتگی و تواضع در برابر تعاریف دیگران، به ذکر خاطره ای از سفر رهبر معظم انقلاب اسلامی به قم پرداخت.


به گزارش رسا، آیت الله محمد تقی مصباح یزدی شب گذشته در حسینیه امام خمینی(ره) قم در ادامه تفسیر توصیه های امام باقر علیه السلام به جابر گفت: امام فرمودند «اگر کسی تو را ستایش کرد شاد نشو» لذت بردن از چاپلوسی انسان را در دام ریا کاری می اندازد.

وی اصل مستور بودن عیوب و خوش نامی در نزد مردم را یکی ازنعمت های الهی دانست و تصریح کرد: خداوند دوست ندارد خطای بنده اش بر دیگران آشکار شود چرا که اگر چنین می شد دیگر نمی توانستیم به کسی اعتماد کنیم و روابط بین انسانها از بین می رفت.

رییس موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره) افزود: اینکه برخی از صوفی ها عیوب خود را برای دیگران بازگو می کنند تا به خیال خود نفس سرکش را تنبیه کنند و به درجات عالی برسند، کفران نعمت خداست و از طرف دیگر کسانی که صرف محبوبیت مردم برایشان موضوعیت دارد و به صورت افراطی «خود دوستی» دارند هم، مذموم و بد است.

وی هر دو گروه را خارج از اخلاق نظام الهی توصیف کرد و گفت: در نظام های اخلاقی دیگر خودشیفتگی عیب نیست به همین دلیل است که می گویند کار خوب، کاری است که عقلا خوب بدانند و کار بد هم با معیار عقلا سنجیده می شود. این یعنی اینکه ملاک خوبی و بدی قضاوت مردم است.

آیت الله مصباح یزدی محبوبیت در بینش توحیدی را این طور بیان کرد: زمانی که شخص محبوبیتش نزد مردم را از خدا بداند و بخواهد به واسطه این نعمت الهی مردم را به خدا و راه حق و دین حق بکشاند، چنین انگیزه ای مطلوب است. در مکاتب الهی اساس همه خوبی ها را به خدا نسبت می دهند و ملاک سنجش فرد خوب، میزان بندگی اوست.

وی تاکید کرد: اگر ملاک سنجش خوبی و بدی قضاوت مردم باشد، کل مبانی اخلاقی زیر سئوال می رود چون نظرات مردم متغیر است و ممکن است عملی که در سرزمینی خوب می دانند در سرزمین دیگر قبیح باشد و اخلاق ملاک خاصی نخواهد داشت و قراردادی می شود.

آیت الله مصباح یزدی با اشاره به خاطره ای از مقام معظم رهبری گفت: در دیداری که ایشان به قم تشریف آوردند استقبال عجیبی شد، خیلی ها اشک شوق می ریختند، حتی فردی غش کرد؛ ایشان در برابر این همه ابراز محبت فرمودند «خدا را شکر می کنم که به من فهمانده که این دوستی مردم به بنده به خاطر خودم نیست»، اسلام می خواهد یک چنین انسانهایی تربیت کند.

وی با دسته بندی نوع تعریف کردن های مردم، به ارائه راه حل مبارزه آفت خود شیفتگی پرداخت و ادامه داد: یک دسته از از تعاریف به خود شخص ارتباطی ندارد مثل اینکه از اجدادش یا ایل و طایفه اش تعریف کنند. انسان با کمی تامل در می یابد که این تعریف ها به من برنمی گردد پس چرا بی جهت خوشحالی کنم.

آیت الله مصباح یزدی درباره تعریف مردم از مزایای خدادادی گفت: تعریف درباره صفاتی مثل زیبایی و هوش و استعداد نباید ما را بیش از حد خوشحال کند چرا که اولا این صفات را خدا به ما داده و اکتسابی نبوده که به آن ببالیم و ثانیا دلیل نمی شود که کسی که دارای چنین صفاتی است سعادتمند شود و چه بسا همین جمال و استعداد، انسان را از خدا دور کند.

وی خطرناک ترین نوع تعریف از انسان را تعریف از کارهای خوب اختیاری فرد دانست و اظهار داشت: تحصیلات، عبادات، خلقیات خوب، سوابق جهاد و مبارزه، از جمله صفاتی است که اگر مورد تمجید دیگران واقع شود ممکن است انسان را تحت تاثیر وسوسه شیطان قرار دهد.

آیت الله مصباح ادامه داد: همه این نعمت هایی که توفیق انجام آن را داشته ایم اگر بررسی کنیم خواهیم دید نقش ما در انجام آن بسیار کمتر از خداوند است و ممکن است این حسن ها از بین بروند، مثلا با بیماری فراموشی، علم خود را از دست بدهیم و همچنین با عبرت گرفتن از عاقبت کسانی که سالیان طولانی عبادت خدا را کردند و کافر از دنیا رفتند، درمی یابیم که نباید به خود غره شویم.