همه‌پرسی استقلال اسکاتلند به روایت آمار؛ از آغاز رأی‌گیری تا نتایج
پنجشنبه ۲۷ شهريور ۱۳۹۳ ساعت ۰۹:۰۹
کد مطلب: 380858
این همه‌پرسی که شرکت‌کنندگان در آن باید به استقلال از لندن «آری» یا «نه» بگویند، در حالی برگزار می‌شود که نظرسنجی‌های متعدد صورت گرفته، از رقابت شانه به شانه طرفین حکایت دارد.
از چهار نظرسنجی‌ای که نتایج آن این هفته منتشر شد، بدون در نظر گرفتن آرای خاموش، ۳ مورد مخالفان استقلال را با اختلاف ۴درصدی پیشتاز نشان داد و نظرسنجی موسسه «سرویشن» استقلال‌طلبان را با اختلاف ۸درصدی پیروز احتمالی همه‌پرسی نشان داده است.
زمان رأی‌گیری
بر اساس اعلام دولت محلی اسکاتلند، رأی‌گیری ساعت ۷ صبح روز پنجشنبه ۱۸ سپتامبر (۲۷ شهریور) آغاز می‌شود.
رأی‌گیری تا ساعت ۱۰ شب به وقت محلی ادامه می‌یابد و بر خلاف انتخابات‌های عمومی انگلیس و با هدف حفظ هیجان همه‌پرسی، پای صندوق‌های رأی نظرسنجی صورت نگرفته و به همین جهت نتایج اولیه پس از پایان رأی‌گیری و نه در جریان آن، مشخص می‌شود.
زمان شمارش آرا
بنا بر اعلام مقامات محلی، شمارش آرا به محض پایان رأی‌گیری در هر صندوق، مسئولان شعبه شمارش آرا را آغاز می‌کنند. این روند در طول شب و تا صبح جمعه ادامه خواهد یافت.
از آنجا که برگه‌های رأی تنها دو گزینه «آری» و «خیر» دارد، به نظر می‌رسد شمارش آرا ساده‌تر باشد، چراکه شمارنده‌ها باید آرا را در سه دسته مثبت، منفی و غیرقابل‌قبول، قرار دهند.
زمان غیررسمی اعلام نتایج همه‌پرسی، ساعت ۷ صبح جمعه تخمین زده می‌شود، با این حال بی‌سابقه بودن این رأی‌گیری و شمار بالای افرادی که برای شرکت در آن ثبت نام کرده‌اند، پیشبینی دقیق اعلام نتایج را دشوار کرده است.
با این وجود در انتخابات عمومی سال ۲۰۱۰ در اسکاتلند نتایج ساعت ۶:۳۰ بامداد و در انتخابات محلی سال ۲۰۱۱، نتایج ساعت ۷ صبح اعلام شد و برآوردهای کنونی نیز بر اساس همین تجربیات، اعلام شده است.
نحوه شمارش آرا
حدود ۹۷درصد ساکنان اسکاتلند، یعنی چیزی حدود ۴.۲۹ میلیون نفر از واجدین شرایط، برای شرکت در همه‌پرسی امروز، ثبت‌نام کرده‌اند. این بالاترین میزان داوطلبان شرکت در رأ‌ی‌گیری‌ها در تاریخ اسکاتلند به شمار می‌آید و همین امر ممکن روند شمارش آرا را با مشکلات یا تأخیرهای احتمالی مواجه کند.
این همه‌پرسی قرار است در ۳۲ منطقه برگزار شود و پس از پایان رأی‌گیری، هر منطقه نتایج را به طور جداگانه اعلام خواهد کرد. دفاتر شمارش مجموع آرا محلی را به «مری پیتکتی» رئیس دفتر مرکزی شمارش اعلام کرده و وی پس از تائید صحت نتایج، مجوز اعلام عمومی آن را صادر می‌کند.
پیشبینی می‌شود مناطقی که جمعیت کمتری دارند، زودتر از مراکز پرجمعیت نتایج را اعلام کنند. از همین‌رو انتظار می‌رود «ابردین»، «گلاسکو» و «ادینبرو» با مجموع حدود ۲۵درصد کل آرا، آخرین مراکزی باشند که نتایج رأی‌گیری در آن‌ها اعلام می‌شود.
همچنین هیئت مدیریت رأی‌گیری اسکاتلند (EMBS) نیز اعلام کرده است که در برخی مناطق شرایط بد جوی ممکن است روند رأی‌گیری یا شمارش آرا را با تأخیر مواجه کند.
«ارگیل» و «بوت» دو منطقه‌ای است که به دلیل وضعیت جغرافیایی و دشوار بودن انتقال صندوق‌های رأی‌گیری از جزایر این مناطق به مراکز شمارش در شب، ممکن است نتایج آن‌ها دیرتر اعلام شود. با این حال قرار است هواپیماهایی در این مناطق مستقر شوند تا در صورت امکان صندوق‌ها منتقل شوند.
به محض آنکه پیروزی یکی از طرف‌ها قطعی شود، خانم پیتکتی در منطقه «انگلستون» نتایج را به صورت رسمی اعلام می‌کند.
در قانون همه‌پرسی بازشماری آرا پیشبینی نشده و حتی در صورت اعتراض یک طرف و یا پیروزی یک طرف تنها با یک رأی بیشتر هم امکان بازشماری تمام آرا وجود ندارد. با این حال در صورتی که تردیدی در مورد روند شمارش در مراکز به وجود آید، تنها آرای همان مرکز بازشماری می‌شود.
پس از اعلام نتایج
با اعلام نتایج همه‌پرسی، یکی از این دو حالت رخ خواهد داد؛ اکثریت آرای «آری» و پیروزی استقلال‌طلبان به رهبری «الکس سموند» یا بالاتر بودن آرای «خیر» و برتری مخالفان استقلال به رهبری «آلیستر دارلینگ».
در صورتی که سناریوی اول و پیروزی استقلال‌طلبان رخ دهد (که با توجه به تازه‌ترین نتایج احتمال کمتری دارد)، پایان همه‌پرسی، آغاز ۱۸ ماه مذاکره فشرده بر سر جزئیات متعدد استقلال، از جمله مواردی نظیر واحد پولی، سرنوشت ناوگان زیردریایی‌های هسته‌ای انگلیس که در اسکاتلند مستقر هستند، سهم اسکاتلند از بدهی ملی «بریتانیا» و موارد دیگر، خواهد بود.
طبق برنامه از پیش‌تعیین‌شده، در صورت مثبت بودن نتایج همه‌پرسی، اسکاتلند روز ۲۴ مارس ۲۰۱۶ (پنجم فروردین ۱۳۹۵) یعنی سالگرد اتحاد دو پادشاهی، پس از ۳۰۹ سال رسما از لندن جدا می‌شود.
جدایی از لندن به معنای استقلال کامل از پادشاهی انگلیس نیست و اسکاتلند هم نظیر استرالیا و کانادا، همچنان خانواده سلطنتی را به رسمیت خواهد شناخت. با این حال سیاست خارجی این کشور دستکم روی کاغذ به کلی از انگلستان جدا خواهد شد.
اما در سناریوی دوم، یعنی پیروزی حامیان ادامه اتحاد (که فعلا محتمل‌تر به نظر می‌رسد)، مسئله استقلال‌طلبی آنطور که «الکس سموند» عنوان کرده، دستکم تا سال‌ها مطرح نخواهد شد. با این حال، حتی رأی نه نیز تبعات گسترده‌ای برای انگلیس و نفوذ لندن بر سیاست‌های اسکاتلند خواهد داشت.
کاهش اختلاف میان حامیان استقلال و مخالفان آن در یک ماه منتهی به همه‌پرسی و در برهه‌ای پیشی گرفتن جنبش استقلال، موجب شد تا سران انگلیس مجبور شوند تا وعده‌های متعددی برای تفویض اختیارات گسترده به پارلمان و دولت محلی، بدهند.
آخرین طرحی که سران سه حزب اصلی یعنی «دیوید کامرون» محافظه‌کار، «اد میلبند» کارگر و «نیک کلگ» لیبرال-دموکرات ارائه کرده و متعهد به اجرای آن شده‌اند، اسکاتلند را تا مرز فدرالی شدن پیش می‌برد. همچنین نخست‌وزیر انگلیس وعده داده است که در صورت رأی منفی به استقلال، فرمول «بارنت» را برای تخصیص بودجه به اسکاتلند، اجرا می‌کند، فرمولی که بودجه را بر اساس جمعیت هر منطقه تقسیم می‌کند و مناطق دیگر بریتانیا می‌گویند اسکاتلند بر اساس آن بودجه‌ای بیش از حق واقعی خود را دریافت می‌کند. به همین واسطه، در صورتی که نتیجه همه‌پرسی «نه» به استقلال هم باشد، اسکاتلند اختیارات بی‌سابقه‌ای دریافت کرده و عملا نفوذ لندن در تصمیم‌گیری‌ها در ادینبرو کاهش به میزان چشم‌گیری کاهش می‌یابد.
منبع: فارس
