ناگفته های اکبرپور از خداحافظی ازاستقلال
سه شنبه ۶ مرداد ۱۳۹۴ ساعت ۱۳:۲۴
کد مطلب: 435622
- چطور شد چنین تصمیمی گرفتی؟
به هر حال می‌خواستم فصل نقل و انتقالات تمام شود و این موضوع را رسما اعلام کنم. از طریق شما به همه مردم، هواداران فوتبال، دوستان و مربیان اعلام میکنم که امروز ۶ مرداد ۱۳۹۴ از دنیای حرفه‌ای فوتبال خداحافظی میکنم.
- چرا چنین تصمیمی گرفتی؟
من از دست بازیکنانی نبودم که از ۲۰ سالگی به تیم ملی بیایم. من در تمام رده‌ها از نونهالان، نوجوانان، جوانان و امید و بزرگسالان بازی کردم و انصافا خیلی خسته شدم. احساس کردم وقت استراحت است و باید از این همه تمرین فشرده به نوعی فرار کنم.
- فکر نمی کنی انتخاب سال گذشته‌ات کمی اشتباه بود؟
حقیقتا من سال گذشته می‌خواستم از فوتبال خداحافظی کنم اما به درخواست چند نفر از دوستانم و علی‌الخصوص مهدی رحمتی به پیکان رفتم که جا دارد از او هم تشکر کنم ولی ای کاش که همان سال گذشته خداحافظی کرده بودم و بعد از جدایی از استقلال این تصمیم را می‌گرفتم.
- ظاهرا هنوز دلت با استقلال است.
مگر می‌شود نباشد. روزی که از استقلال بیرون آمدم باید خداحافظی می‌کردم و این کار خیلی قشنگ‌تر بود. این هم یکی از اشتباهاتی بود که در کنار تمام اشتباهاتم داشتم.
- اما هنوز هم می‌توانستی بازی کنی و خیلی از بازیکنان با سن بیشتر از تو در لیگ حضور دارند.
من ۳۲ سالم است و همیشه دوست داشته‌ام در ذهن هواداران استقلال بمانم. دوست نداشتم همه وقتی اسم من می‌آید واکنش منفی داشته باشند و به همین خاطر تصمیم گرفتم از فوتبال بروم. این اصلا خوب نیست که هوادار با صدایش تو را از فوتبال فراری بدهد. خودت باید بروی. من هم چنین تصمیمی داشتم.
- از این تصمیم پشیمان که نمی‌شوی؟
من سیاوش اکبرپور هستم و هر وقت حرف بزنم روی آن می‌مانم. خدا را شکر در این سال‌ها با عزت بازی کردم و البته دل خیلی‌ها را شکستم و در مورد خیلی‌ها حرف زدیم و دل خیلی از هواداران هم از ما شکسته شد. دل مربیان رنجید ولی باید بگویم برای کسانی که برایم زحمت کشیدند ارزش قائل هستم. از حمید درخشان در تیم ملی نوجوانان گرفته تا محمودخان یاوری و شاغلام پیروانی. از امیر قلعه‌نویی، محمد خاکپور و افشین پیروانی. از خیلی ها که اگر بخواهم اسمشان را بیاورم شاید یک کتاب شود. همین برانکو علی دایی هم خیلی برای من زحمت کشیدند. معمولا بازیکنانی که خداحافظی می‌کنند خیلی ناراحت هستند ولی من خوشحالم و چیزی در دلم نیست. دوست دارم در عرصه مدیریت و یا مربیگری فعالیت کنم و ان‌شالله به زودی کار را آغاز خواهم کرد.
- اقدامی هم انجام دادی؟
فعلا سه، چهار ماه می‌خواهم استراحت کنم تا ذهنم از فضای فوتبال دور باشد. در این دو سه سال اخیر چیزهایی دیدم که خیلی غصه خوردم. سال ۸۴ و یا ۸۵ که اوج فوتبال ما بود هیچ کدام از این اتفاقات چند سال اخیر به چشم نمی‌آمد و اصلا مطرح نمی‌شد. دیروز به یکی از دوستانم گفتم. زمانی که دربی نزدیک بود ما رفاقت‌های زیادی داشتیم. مثلا با علی انصاریان و بهروز رهبری‌فرد ولی در این یکدیگر را می‌کشتیم و تکه و پاره می‌کردیم. من در این چند سال یکسری دلال‌بازی‌ها دیدم و یکسری حرف‌ها شنیدم که دوست ندارم درباره‌اش صحبت کنم ولی اگر حرف بزنم دل خیلی‌ها به درد می‌آید اما همانطور که گفتم از همه کسانی که برایم زحمت کشیدم تشکر میکنم حتی از امیر قلعه‌نویی که می‌دانم خیلی از دستم ناراحت است ولی از طریق خبرگزاری فارس به او می‌گویم آقای قلعه‌نویی فوتبال تمام شد. من به شما مدیون هستم و از بابت همه زحماتی که برایم کشیدی تشکر میکنم.
- صحبت خاصی نداری؟
برای همه فوتبالیست‌های ایران آرزوی سلامتی میکنم و به خصوص برای رضا عنایتی که روزی همبازی‌ام بود آرزوی موفقیت می کنم و امیدوارم تا ۵۰ سالگی به فوتبال ادامه بدهد. من از فوتبال خداحافظی کردم تا راه را برای امثال رضای عزیز باز کنم.
