بازخوانی پرونده اشغال انقلابی سفارت ایران در پاریس؛
وقتی دانشجویان انقلابی برای غربت اسلام قیام کردند
يکشنبه ۱۹ تير ۱۳۹۰ ساعت ۱۵:۰۱
کد مطلب: 175251
... اواسط تیرماه سال ۱۳۵۹ است. دانشجویان ایرانی مقیم فرانسه که ندای انقلاب را به خوبی شنیده و درک کرده اند؛ اقدام به ایجاد "مرکز آموزش و تبلیغات اسلامی پاریس" نموده و مشغول انجام فعالیت های مرتبط دینی و انقلابی در راستای اهداف امام امت (ره) هستند. حدود هشت ماه نیز از استعفای دولت موقت مهندس بازرگان که در اعتراض به تسخیر لانه ی جاسوسی آمریکا در ایران صورت گرفت؛ می گذرد و مقام سفارت ایران را در فرانسه "شمس الدین امیرعلائی" از اعضای جبهه ی ملی بر عهده دارد.
دانشجویان انقلابی مقیم فرانسه در حالی که پیروزی انقلاب اسلامی ایران توانسته است امید تازه ای را در به ثمر رسیدن آرمان ها و باورهای اعتقادی، اسلامی دانشجویان به وجود بیاورد؛ غرق در انجام تکالیف دینی و انقلابی خود بوده و در این راستا سفارت ایران در فرانسه نیز در اصطلاح تنها مأمن فکری دانشجویان و رابط آنان با ایران است.
اما آنچه که پر واضح است؛ رابطه نامطلوب دانشجویان ایرانی و سفارت ایران در پاریس است.
دانشجویان به هیچ وجه از عملکرد سفارت ایران و شخص سفیر یعنی شمس الدین امیرعلائی رضایت ندارند و این در حالیستکه دانشجویان انقلابی به هیچ وجه شاهد اخذ رویکردهای انقلابی اسلامی نیز از سوی سفارت کشور مطبوع خود نیستند.
ماجرا ادامه پیدا می کند تا اینکه دانشجویان ایرانی مقیم فرانسه، سرانجام در روز جمعه، سیزدهم تیرماه سال ۵۹ وارد سفارت ایران در پاریس شده و سفارت را به تسخیر خود در می آورند.
دانشجویان تسخیر کننده در همین روز و لحظاتی پس از تسخیر سفارت بیانیه ای را خطاب به مردم و امام امت (ره) صادر نموده و در این بیانیه تصریح می کنند: "ای امام، اکنون که به زدودن آثار طاغوت فرمان داده ای، بر اینان! که می روند تا چون گذشته پیامت را بی محتوی کنند بگو که دیگر کاسه صبر فرزندانت لبریز شده است و ما فرزندان مسلمان تو که نه شرقی و نه غربی (هستیم) و می دانیم که با این اقدام در معرض توطئه ها قرار خواهیم گرفت و فقط مسلمانیم و پیرو تو؛ دیگر اجازه ی سکوت نداریم و بدین سبب به اشغال سفارتخانه مان در پاریس پرداخته ایم، تا شاید صدای اعتراض آمیزمان را به گوش تو ای امام بزرگ برسانند."
دانشجویان تسخیر کننده سفارت ایران در پاریس همچنین در بخش دیگری از این بیانیه می نویسند: "آری ای امام. ما دردمندیم زیرا تو به اندوه نشسته ای. آری ای امام. ما به فریاد آمده ایم زیرا تو پوزش خواه خطاهای دیگران دیگران شده ای. و ای امام، ما درد دلهایمان را به که بگوییم؟ به وزیر خارجه ( صادق قطب زاده) که از وزارتخانه اش خنده طاغوتیان برخاست و در سفارتخانه هایش بدان سبب که او تنها به بند و بست پشت پرده می پردازد، اسلام در لباس شاهنشاهی به غربت رفته است؟
با وزیر ارشاد ملی به درد و دل بنشینیم که فرزندان مسلمانت را به گواه نماینده ات آیت ا... حسین نوری در برابر چاقوکشان خانه ایرانش در پاریس تأمین جانی نیست؟ و اکنون ای امام فرمانی دگر ده تا دست اینها را بگیریم و از وزارتخانه های ملت که هنوز رنگ سرخ لاله دارد و بوی عطر خون شهیدان اسلام را می دهد، بیرونشان کنیم. ای امام، خدا را به شهادت می گیریم که چون تو با کسی شوخی نداری، ما جرأت کرده ایم به فریاد و فغان بپردازیم."
تسخیر سفارت ایران در پاریس توسط دانشجویان انقلابی نزدیک به یک روز بطول می انجامد و سرانجام با دخالت پلیس فرانسه پایان می پذیرد و دانشجویان به اجبار پلیس مجبور به ترک سفارتخانه می شوند و پس از خروج از محل سفارت نیز توسط پلیس فرانسه بازداشت می گردند.
پس از این وقایع، دانشجویان انقلابی مقیم فرانسه طی بیانیه دیگری که در پاسخ به برخی شبهات و القائات مطرح شده پیرامون این اقدام دانشجویان، صادر شده است، ضمن بیان نحوه اشغال سفارت خانه، به بیان صحنه هایی از آثار دولت ستمشاهی می پردازند که در بدو تسخیر، آنها را در محل سفارت مشاهده کرده اند.
بدلیل اهمیت موضوع، در اینجا به ذکر کامل بیانیه ی مذکور می پردازیم.
بسم ا... الرحمن الرحیم
اگر شاهنشاهی هستید بگویید تا ما تکلیفمان را با شما یکسره کنیم. (امام خمینی)
امت قهرمان ایران، اکنون که به فرمان اماممان در زدودن آثار طاغوتیان با عزمی راسخ به پا ایستاده ایم و اکنون که این خدمتگزار محرومان، پوزش خواه گناهان بقدرت نشستگان را افسرده می بینیم، لازم می دانیم که درد دلهایمان را با شما در میان بگذاریم.
در ساعت ۴۵/۱۴ دقیقه به وقت تهران در فرخنده روز جمعه که پیوند وحدت امام امت بار دیگر مستحکمتر می شد برای رسانیدن صدای اعتراضمان به شما از آنچه بر مستضعفان شهیدپرورمان می گذرد و بدون آنکه اماممان بداند که فرزندان جان بر کف او تاب افسردگی اش را ندارند؛ سفارت جمهوری اسلامی ایران در پاریس را اشغال نمودیم. در اولین لحظات ورودمان به سفارت که در اثر دقت و هوشیاری خواهران و برادرانمان که فرزندان راستین امامند، بدون برخورد چشمگیری در محل های تعیین شده مستقر گردیدیم و بدان جهت که قصدمان و هدفمان نه تبلیغ بود و نه فرصت طلبی؛ زیرا به هیچ سازمان و حزبی وابسته نیستیم؛ بر آن شدیم که با هیچ خبرنگاری مصاحبه به عمل نیاوریم تا خدای نکرده به حیثیت اسلام عزیزمان بی حرمتی به عمل نیاید و از آنجا که حضور سفیر و سرکنسول وی و عده ای از کارمندان سفارت، امنیت مان را تا اندازه ای تضمین می نمود، از افراد فوق الذکر تقاضا شد که با ما در سفارت باشند.
همزمان مسئولان ارتباطات به ترتیب با دفتر امام در جماران، با نخست وزیری و با رادیو، تلویزیون جمهوری اسلامی تماس حاصل نمودند تا خلق مستضعفمان در جریان امور قرار گیرند و وقتی برادری تذکر داد که ممکن است به ما اتهام غیر مسلمان بودن بزنند با اینکه قبل از ورود به سفارت به کلام ا... مجید سوگند یاد کرده بودیم که وفادار به مکتب و خدمتگزار انقلاب اسلامی و امام باشیم، با حضرت آیت ا... حسین نوری تماس برقرار شد و از ایشان که نماینده محترم حضرت امام هستند و ما را کاملاً می شناسند، تمنا نمودیم که اگر مورد سئوالمان قرار دادند ایشان با شناختی که از ما دارند به معرفی مان بپردازند. پس از مدتی مسئول مخابرات اعلام نمود که از دفتر ریاست جمهوری تلفن شده است و بعلت نبودن برادر مسئول در اتاق، از ایشان خواسته اند که چند دقیقه دیگر تماس حاصل شود.
برادران گروه تجسس در این هنگام با کمال تعجب اطلاع دادند که در تلفنخانه سفارتخانه با عکس های قاب شده شاه مخلوع و فرح مواجه شده و در روی میز دو نفر از کارمندان سفارت، روزنامه "ایران آزاد" که از سوی بختیار خائن منتشر می گردد، پیدا کرده اند. برادر دیگری به تعداد زیاد "پهلوی نامه" برخورد نمود که در اتاق ها نگه داشته شده بود.
از آن جهت که احتمال می رفت که گروهی فرصت طلب به علت سکوت ما در فرانسه از عملمان که تنها برای خدا می باشد بهره برداری نامشروع به عمل آورند؛ با خبرگزاری فرانسه تماس حاصل نمودیم و هدف خود را از اشغال سفارت "اعتراض به تمام کسانی که خود را طرفدار خط امام می دانند لکن از برای مستضعفین کاری نمی کنند"، اعلام نمودیم و نیز چون از وضع اسف بار سفارتخانه های دیگر مطلع بودیم و این امر را مستقیماً از عدم کارائی وزیر امور خارجه خودمان می دانستیم. و می دانیم به اسم از ایشان نیز در زمره "کسانی که..." نام بردیم.
قبل از غروب آفتاب دو نفر کارمند زن را که یکی منشی سفیر و دیگری منشی یکی از کارمندان مرد بود، با عرض پوزش از آنها و تعهد اینکه در خروج از سفارت بر علیه ما تبلیغ نکنند، پس از بازرسی آزاد نمودیم.
مسائل امنیتی به یچوجه به ما اجازه نمی داد که سفیر، سرکنسول و سه کارمند مرد باقیمانده را آزاد نماییم.
در فاصله ورودمان به سفارت تا خروج کارمندان از سفارت همواره با ایران در تماس بودیم و چون می دانستیم احتمال توطئه ای از طرف مقامات دولتی می رود تا ما را لکه دار کنند، به معرفی خودمان پرداختیم.
چون در مورد شخص آقای وزیر امور خارجه (قطب زاده) و صلاحیت ایشان به اتفاق نرسیدیم؛ شورای اسلامی تصمیم گرفت که به وزارت امور خارجه اطلاع ندهد. در تمامی این مدت خواهران و برادرانمان با رعایت کلیه اصول اخلاقی و اسلامی از هرگونه توهین به شخص سفیر و بقیه حاضران خودداری نمودند و از آقای شمس الدین امیرعلائی (سفیر)خواسته شد که قبل از خروج کارمندان زن از سفارت به کلام ا... مجید سوگند یاد کنند که به زبان مطلبی توسط ایشان نه کتبی و نه شفاهی که منجر به ورود پلیس به داخل سفارت گردد توسط کارمندان زن به بیرون ارسال نشود و سفیر... سوگند خوردند.
این عمل سفیر به قدری به تقویت روحیه ما کمک نمود و باور کردیم که لااقل از شر پلیس فرانسه در امان خواهیم بود. اما با کمال تعجب وقتی یکی از برادران در حدود ساعت ۱۲ شب با دفتر حضرت آیت ا... منتظری! برای اطلاع نظراتمان با ایشان در تماس بود، ناگهان پلیس فرانسه به طرز وحشیانه ای وارد سفارت شده و افراد پلیس با سلاح های سرد و گرم خود، ما را با تهدید در مقابل اتاق سفیر گرد آوردند و جلوی چشم ایشان به کندن و پاره کردن تصاویر امام خمینی پرداختند.
بدون اینکه کوچکترین عکس العملی از سوی سفیر بعمل آید و فرزندان امام که او تنها حامی شان است وقتی وضع را چنین دیدند بطور دسته جمعی به خواندن سرودهای خمینی ای امام و برخیزید ای شهیدان راه خدا پرداختند.
در این هنگام یکی از خواهرانمان را که در طبقه اول بود با توهین تمام و برداشتن حجاب از وی، کشان کشان از پله ها تا طبقه سوم بالا آوردند و ما وقتی به اعتراض به پلیس فرانسه پرداختیم و از آقای سفیر معنای سوگندش را پرسیدیم یکی از کارمندان سفارت که بموقع نام او را خواهیم گفت به دشنام و ناسزاگوئی پرداخت و افراد پلیس که رفتار سفیر و کارمندان او را چنین دیدند ما را پایین آوردند و در سه کامیون پلیس به زندان واقع در کلانتری بخش ۱۶ پاریس بردند و پس از بازرسی مجدد بدنی و یادداشت مشخصاتمان سه نفرمان را نگاه داشته و بقیه را رها کردند.
یکی از سه نفر باقیمانده همان خواهری بود که در سفارت شدیداً به او توهین شده بود. سه نفر خواهر و برادران باقیمانده را نیز مقامات پلیس در ساعت ۴۰/۱۳ روز شنبه ۱۴ تیرماه جاری آزاد نمودند.
دانشجویان همچنین پس از ادای پاره ی توضیحات دیگر تصریح کرده اند: " ما دانشجویان مسلمان ایران مقیم فرانسه خدا را به شهادت می گیریم که در بیان آنچه گفته ایم، صداقت را رعایت نموده و اطلاعات داده شده در حد لزوم همان است که دیده شده..."
شایان ذکر است که شمس الدین امیرعلائی که در هنگام این اتفاق سمت سفیری ایران در پاریس را بر عهده داشته است، یکی از اعضای جبهه ملی است که بر طبق اسناد موجود از حزب جمهوری اسلامی، در مقاطعی به مقامات سیاسی فرانسه پیشنهاد داده بود تا تلاش کنند که پس از تسخیر لانه ی جاسوسی، جای آمریکا را در ایران بگیرند.
همچنین بر طبق اسناد موجود " صادق قطب زاده" به عنوان وزیر امور خارجه نیز طی مصاحبه ای که با یکی از رسانه های داخلی در مورد تسخیر سفارت ایران در پاریس انجام داد؛ این اقدام را یک توطئه عظیم معرفی کرد.
لازم به ذکر است که گروه ها و تشکل های مختلفی در آن مقطع همچون انجمن اسلامی وزارت خارجه وقت، دفتر تحکیم وحدت، اتحادیه انجمن های اسلامی در اروپا و تنی چند از شخصیت های سیاسی وقت نیز با صدور بیانیه ها و مصاحبه هایی از این اقدام دانشجویان انقلابی مقیم فرانسه حمایت کردند.
