نامه یک دانشجو به مسوولی که حق مدیریت ویژه گرفت
پنجشنبه ۲۲ مرداد ۱۳۹۴ ساعت ۱۹:۲۰
کد مطلب: 438529
بسمه تعالی
جناب آقای دکتر رضوان طلب
رئیس محترم مرکز جذب اعضای هیات علمی وزارت علوم
با سلام و تحیت
جناب آقای رضوان طلب، حقیر بعنوان یک دانشجوی بورسیه جمهوری اسلامی ایران از هزار کیلومتر دورتر می خواهم پاسخی به نامه جنابعالی که خطاب به وزیر علوم در دفاع از خود و برخورد با خبرگزاری هایی که موضوع پاداش ۳۷ میلیونی را مطرح کرده بودند عرض کنم.
جناب آقای دکتر محمدرضا رضوان طلب که بنده این عنوان طویل شما را از پایگاه خبری فرارو به آدرس [۱] و خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) به آدرس [۲] دیدم؛ نامه شما را به دقت خواندم، به نظر متن شما بسیار دردناک است و دردناکتر آنجاست که اتهامی بی اساس به یک مومن منصوب شود! ما دانشجویان بورسیه که خودمان در همان خبرگزاری های فوق مورد اتهام حضرتعالی قرار گرفتیم [۱]، [۲ از صمیم قلب آرزومندیم ان شاالله کذب بودن این خبر در پیشگاه حضرت حق مسجل شود! چه آنکه تا کنون همه اسناد موجود بر علیه شما بالافاصله توسط حضرتعالی تکذیب شده است، بطور مثال قطعا ما معتقدیم کسب درجه بورسیه [۴] و سپس عضو هیات علمی {۵} توسط دختر شما، سرکار خانم زینب رضوان طلب، ان شاالله بر اساس شایستگی های ایشان بوده باشد و موضوع پاداش ۳۷ میلیونی منتسب به جنابعالی برای طی دو ماه فعالیت، در حقیقت پاداشی برای مصاحبه {۱} و {۲} شما علیه ۳۷۰۲ نفر دانشجوی مظلوم بورسیه نباشد، چه آنکه آنجا با صراحت فرمودید آمار دانشجویان غیرقانونی دولت گذشته ۳۷۰۲ نفر است!
سوال مختصری از حضرتعالی بعنوان یک روحانی دارم، و آن این است که چگونه است که سخنان مقام معظم رهبری (توبه فرمایان) می تواند در دفاع از همه مسئولان وزارت علوم مصداق داشته باشد، ولی در خصوص دانشجویان بورسیه مظلوم نه؟
سوال دومم هم این است چگونه است که شبهه همه اسناد موجود بر علیه یک مقام وزارتی می تواند باطل باشد و می توان بسادگی همه این اسناد را تکذیب کرد و مثلا گفت دختر ایشان بدون هیچگونه استفاده ای از رانت به درجاتی عالی دست یافته است، در حالیکه پدرشان در راس هرم مدیریتی وزارت خانه مربوطه است؛ ولی یک دانشجوی بیچاره ای که هزار کیلومتر دورتر از آن پایتخت است و هیچ مدرکی مبنی بر تخلف یا غیرقانونی بودن وی وجود ندارد، مدام باید این فاصله را بپیماید و پله های دادسرا و سازمان دانشجویان را بالا و پایین برود تا فقط و فقط از شرف و وجدان خویش و خانواده اش دفاع کند که من نه تنها رانتی در وزارت علوم نداشته ام؛ بلکه حتی خویشاوندی در تهران ندارم و مجبورم در هر سفرم به تهران هزینه های سنگین اقامت در مسافرخانه های اطراف میدان راه آهن را هم بپردازم تا نه تکذیب؛ بلکه ثابت کنم کلیه روال بورسیه ام بر خلاف نظر جنابعالی قانونی بوده است.
جناب آقای دکتر محمدرضا رضوان طلب، اگر اتهام بد است برای ۳۷۰۲ دانشجوی مظلوم بورسیه که حتی قبل از بورس شان گذرشان به تهران نیفتاده بود نیز بدتر است.
جناب آقای دکتر محمدرضا رضوان طلب، اگر ۳۷۰۲ نفر دانشجوی مظلوم بورسیه باید در مقابل اتهام بی سند جنابعالی و دکتر صدیقی و سایر همکارانتان به دفاع از خود بپردازند مسلما دفاع از هرگونه سوء تعابیر و پاسخگویی نه تنها اسناد منتشر شده از عملکرد شما؛ بلکه هرگونه سوء مدیریتی جنابعالی واجب به پاسخگویی است.
جناب آقای دکتر محمدرضا رضوان طلب، اگر به پیام امام صادق (ع) که خود را شاگرد مکتب ایشان می دانید مبنی بر «ناقل خبر دروغ، سهیم در آن است» اعتقاد دارید؛ چرا برای کسب یک مقام چند روزه دنیایی، آخرت خود را به چوب حراج گذاشتید؟ آیا واقعا ۳۷۰۲ دانشجوی بورسیه دولت قبل غیرقانونی بودند که شما آنها را متهم کردید؟ آیا شما واقعا خود را شاگرد مکتب جعفری می دانید؟
جناب آقای دکتر محمدرضا رضوان طلب، سخن مقام معظم رهبری را بدرستی اشاره فرمودید که «کار رسانه ای بدترین کارها بود» بله ما هم با ایشان و شما موافقیم ولی مسلما منظور ایشان کار رسانه ای دو سال اخیر بود. آیا نسبت به آن هم هیچ فکر کردید؟ یا نه فقط جمله ایشان که مطلوب حال شماست قابل استناد است؟! آیا شما فکر نمی کنید مصداق نقض آن سخن خود جنابعالی و برخی همکاران دیگراتان بودید؟ آیا نیاز به آن است که آن جملات ارزشمند را برای یک مقام وزارتی تفهیم کنیم؟
جناب آقای حجت الاسلام و دکتر محمدرضا رضوان طلب، اگر شما معتقدید اصحاب رسانه بدترین کار را انجام داده اند آیا سایت های خبری ایسنا و فرارو و امثالهم را که آن سخنان کذایی و کذب ۳۷۰۲ دانشجوی غیرقانونی شما را نشر و این همه مشکلات را برای دانشجویان مظلوم بورسیه و بدنه علمی کشور وارد کردند را هم جزء همین اصحاب رسانه می دانید یا نه فقط آن رسانه هایی که فساد موجود در بدنه دولت را بازنشر می دهند و بدرستی تلنگری بر مدیران هستند را اصحاب بد رسانه می دانید؟
از خداوند متعال برای حضرتعالی، بخشش گناهانتان را مسئلت دارم و امیدوارم بتوانید حلالیت خود را از دانشجویانی که تا قبل از ماجرای بورسیه شدنشان رنگ تهران را ندیده بودند و توسط جنابعالی به غیرقانونی بودن متهم شدند کسب کنید که همگان به وضوح می دانند که اگر حق الله به واسطه لطف پروردگاری بخشیده شود مسلما حق الناس نمی شود.
با تشکر
دانشجوی بورسیه جمهوری اسلامی ایران از هزار کیلومتر دورتر از تهران
{۱} http://isna.ir/fa/news/۹۳۰۵۲۱۱۰۲۳۹/
{۲} http://fararu.com/fa/news/۲۰۲۱۳۱/
{۴}ttp://www.dana.ir/News/۱۲۹۵۸۶.html
{۵} http://www.dana.ir/News/۱۲۸۰۸۰.html
