پس لرزه هاي خودكشي با اسب تروا!
شنبه ۱۸ ارديبهشت ۱۳۸۹ ساعت ۰۷:۳۴
کد مطلب: 112232
زوج سياسي مهاجراني و كديور پس از شوك 22 بهمن، مجبور به عقب نشيني تاكتيكي و تظاهر به دفاع فقيه و توأم با مخالفت! با جمهوري اسلامي و ولايت فقيه شدند. اين مواضع آشفته اعتراض محافل بلاتكليف ضدانقلاب را باعث شد چنان كه سايت دنباله به نقل از وبلاگ گامرون نوشت: وزير فرهنگ خاتمي بيش از حد از مغزش كار كشيده و به همين دليل در بخش مغز و اعصاب بيمارستان سنت ماري لندن بستري شد.
در اين طنز توام با دلخوري آمده است: دكتر رون ويليامز پزشك معالج مهاجراني درباره علل بروز اين بيماري گفت: «عملكرد مغز آدمي همانند يك دستگاه است. فرض كنيد شما يك دستگاهي با يك توان مشخص را در اختيار داريد، حال اگر بخواهيد بيش از توان مشخص از آن دستگاه بار بكشيد قطعاً دستگاه متحمل فشار و در نهايت دچار خرابي خواهد شد. وضع مزاجي آقاي مهاجراني نيز چنين است، ايشان بيش از اندازه مقرر از مغز خودشان كار كشيده اند كه در نتيجه اين موضوع باعث ايجاد فشار مضاعف و بروز بيماري شده است.»
آقاي ويليامز افزود: «طرح ها و تزهايي كه آقاي مهاجراني مي دهند بسيار بزرگتر از توان ايشان است و بنده پيشنهاد مي كنم كه ايشان يكي دو سالي از اين عرصه كنار بكشند تا وضع مزاجي شان كاملاً بهبود يابد و در صورتي كه توصيه هاي پزشكي را جدي نگيرند هيچ بعيد نيست كه در كنفرانس بعدي با خطر جدي تري مواجه شوند.»
به هم ريختگي وضعيت روحي محافل ضدانقلاب به ويژه پس از شوك بزرگ 22 بهمن به حدي است كه سايت روزنت به قلم محمدرضا يزدان پناه (همكار سابق روزنامه هاي زنجيره اي و از جمله روزنامه كارگزاران) نوشت: از 22بهمن به اين سو بايد بيشتر مراقب باشيم. دشمن كمين كرده و بهانه دادن به دست او در حكم خودكشي است. تظاهرات شاهرگ حياتي ما بود و نبايد اين برگ برنده مثل قيچي دو لبه دست خود ما را ببرد.
مگر 22 بهمن را فراموش كرديم كه شبش برخي هامان به ناچاري گفتند: «برنامه ريزي براي تظاهرات سبز در چنين روزي از اساس اشتباه بود.» چرا؟ مگر 22بهمن قرار نبود روز فتح الفتوح ما باشد؟ مگر 22بهمن از هر سو كه براندازش مي كرديم، پتانسيل هاي بيشتري- خيلي بيشتري از 13 آبان و روز قدس و عاشورا و غيره- نداشت؟ پس چرا بعضي هامان روز 23بهمن كه شد انگشت واحسرتا بر لب گزيدند؟
شايد پاسخ مسئله در اين باشد كه ما از ابتدا برآورد صحيحي از تحولات نداشتيم و 2 نكته را فراموش كرديم؛ اول تغيير تدريجي فاز اجتماعي از حضور در كف خيابان و ديگر توانايي حكومت براي مهندسي فضا. حكومتي كه ما مي شناسيم استاد اين كارهاست. من نگرانم كه نكند در سالگرد انتخابات هم انگشت حسرت به دهان بگيريم.
