می خواهندحسین(ع) را سازشکارجلوه دهند

آرزوی کربلا دارد دلم
یک جهان شور و نوا دارد دلم

هفت وادی گر بود تا کوی دوست
دیده‌ای راه آشنا دارد دلم

کربلا دارالشفای عاشق است
رو به آن دار‌الشفا دارد دلم

امروز اگر گم نکنی فاصله‌ها را
فرداست که پیدا نکنی قافله‌ها را

عشق است دلیل ره مردان بلاکش
بی‌خضر به پایان نبری مرحله‌ها را

گر همسفر قافله کرب و بلایی
بردار به آهی ز میان فاصله‌ها را

هنگام رحیل آمده انگار که زینب
می‌شمارد تمام راحله‌ها را

شیون ز دل قافله‌ها برخاست
چون بستند به گردن همه سلسله‌ها را

از بانگ نهیب تو جرس از نفس افتاد
وقت است که خاموش کنی هلهله‌ها را

نام ام‌البنین به یمن علی
پر عطر بهشتی یاس است

همچنان خیمه‌های عاشورا
ایستاده به دست عباس است

چتر را می‌بندم و روی زمین می‌ایستم
زیر باران امام اولین می‌ایستم

هر جا که بود نام حسین می‌گریم
هر جا که بود نام یل ام‌البنین می‌ایستم

مرا به خانه زهرای مهربان ببرید
به خاک بوسی آن قبر بی‌نشان ببرید

اگر نشانی شهر مدینه را بلدید
کبوتر دل ما را به آشیان ببرید

کجاست آن در آتش گرفته تا که مرا
برای جامه دریدن به سوی آن ببرید

*****

زن رشک حور بود و تمنای خود نداشت
چون آسمان نظر به بلندای خود نداشت

اسمی عظیم بود که چون راز سر به مهر
در خانه علی سر افشای خود نداشت

ام‌البنین کنایه‌ای از شرم عاشقی‌ست
که از حجب تا به نام دلارای خود نداشت

چه بی‌قرار ولی کی‌ قرار آورده‌
خزان رسیده و با خود بهار آورده

دوباره شاخه شکوفه به دامنش دارد
دوباره باغ گل بی‌شمار آورده

زنان کوفه به هم می‌رسند می‌گویند
چه غنچه‌های نجیبی به بار آورده

برای صورت قبری که می‌کشد هر روز
چهار شاخه گل بی‌مزار آورده