کنایه های تند سیاسی سریال پس از افطار!
دوشنبه ۲۵ مرداد ۱۳۸۹ ساعت ۰۵:۲۸
کد مطلب: 129620
شبکه تهران تنها شبکه ای است که سریال تولیدی اش برای این روزها با نام "نون و ریحون" به کارگردانی فرزاد موتمن رنگ و بوی طنز دارد. این سریال که به زندگی و دل مشغولی های چند جوان می پردازد، در قسمتی که شب گذشته پخش شد در ادامه داستان یکی از قهرمان های داستان که عاشق دختری کلاه بردار شده بود گفت و گویی را میان این دو به نمایش گذاشت که بر خلاف خط داستانی قسمت هایی که تا به حال به نمایش گذاشته شده رنگ و بوی تند سیاسی داشت.
در این بخش، عباس یکی از شخصیت های اصلی داستان در عالم رویا به دیدن دختر مورد علاقه اش در زندان می رود. سمیرا در عالم واقع به دلیل کلاهبرداری به زندان افتاده است. در این گفت و گو دختر به طرز کنایه آمیزی می گوید که پول ها را قرض الحسنه گرفته و کار خلافی نکرده است! با این حال کار به این جا ختم نمی شود و سمیرا اشاراتی نیز به موضوعات روز دارد، در بخش دیگری از این گفت و گو عباس از دختر می پرسد که چرا هر کس که به زندان می رود عابد و زاهد می شود که در جواب سمیرا به نقش بازجوها!در این زمینه اشاره می کند. عباس در بخشی دیگر از این رویا از سمیرا می پرسد که چرا این قدر لاغر شده که او در جواب می گوید، رژیم گرفته و دکتر زندان حواسش هست که کسی غذاهای چرب و مضر نخورد و با تاکید می گوید که شیشه نوشابه ها هم همه خالی هستند؛ ما اینجا دوغ می خوریم.
وجود طنز منتقد سیاسی یکی از ضروریات سینما و تلویزیون بوده و هست، اما عدم توجه به کیفیت و چهارچوب های لازم برای آن، طنز را به هزل و هجو سیاسی تبدیل می کند.
مجموعه های موفقی مانند "کاکتوس" اثر محمدرضا هنرمند و فیلم سینمایی "مومیایی 3" از همین کارگردان نشان داد که تند ترین انتقادات سیاسی را می توان در قالب طنز خوب، مطرح کرد. اما گاه به دلایل نامعلوم با نزول کیفیت طنز، برخی آثار به شدت شبیه مطالب توهین آمیزی می شوند که هر روزه در شبکه های لس آنجلسی و یا پایگاه های اینترنتی اپوزیسیون خارج از کشور علیه جمهوری اسلامی به شکل هجوهای سبک و مبتذل به نمایش منتشر می شوند.
جای تعجب است که مسئولین محترم صدا سیما نه حتی به جهت سیاسی که اقلا به واسطه احترام به مخاطب توجهی به این کنایه های سخیف نداشته و ندارند. کنایه هایی که باورهای اجتماعی- دینی مردم مانند ارزش قرض الحسنه را – با چشم پوشی- به شوخی گرفته و از ارائه یک طنز سیاسی وزین نیز عاجز است.
