۰
حدیثی برای گناهکاران نا امید
آب و آتش
يکشنبه ۲۵ تير ۱۳۹۱ ساعت ۱۶:۲۸
کد مطلب: 234000
معاویه بن وهب میگوید: از امام صادق علیه السلام شنیدم که می فرمود:
«إذا تاب العبد توبة نصوحاً أحبّه اللَّه فستر علیه فی الدنیا والآخرة،
قلت: وکیف یستر علیه؟
قال: ینسی ملکیه ما کتبا علیه من الذنوب، ویوحی إلى جوارحه: اکتمی علیه ذنوبه، ویوحی إلى بقاع الأرض: اکتمی ما کان یعمل علیک من الذنوب، فیلقى اللَّه حین یلقاه ولیس شیء یشهد علیه بشیء من الذنوب».
«اگر بندهاى توبه خالص کند خداوند او را گرامى داشته و در دنیا و آخرت، گناهانش را بپوشاند.
گفتم: چگونه بر اومى پوشاند؟
فرمود: خداوند فراموشی می‌دهد دو فرشتهاش را از آنچه براى او از گناهان نوشتهاند، و به اعضاى بدنش وحى می‌کند که گناهانش را کتمان کنند، و به اطراف زمین وحى می‌کند که مخفى کنید آن گناهانى را که بر روى شما انجام داده است. پس او خدا را ملاقات می‌کند در حالی که چیزى نیست که به گناهان او شهادت دهد.»
وسائل الشیعه، ج11، باب86، ص356، حدیث 1.
