سردرگمی مردم در بین خانه های نیمه ساز
دوشنبه ۴ خرداد ۱۳۹۴ ساعت ۱۵:۳۳
کد مطلب: 424234
این واقعیت در میان خانواده های تهرانی ملموس تر بود طوری که با رشد بی سابقه قیمت اجاره و یا خرید مسکن در تهران این مسئله به عنوان یکی از مهمترین مشکلات در دست بررسی دولت های مختلف لقب گرفت.در دولت قبل هم این آمر استثنا نبود اما به صورت جدی تر پروژه هایی با عنوان مسکن مهر کلید خورد.با آغاز این طرح و با همه مزایا و معایبی که توسط کارشناسان مربوطه در این حوزه بیان شد، و با توجه به فاصله چند کیلومتری خانه ها از شهر، این طرح با توجه به مبالغ نسبتا اندک و پرداخت دربازه زمانی چندساله و همچنین وجود وام با درصد ناچیز مورد استقبال مردم قرار گرفت تا جایی که پای دلالان هم به این طرح باز شد.
اما طرح همچنان ادامه داشت و با آغاز افتتاح برخی از منازل و رضایت نسبی مردم با توجه به آزادیشان از اجاره نشینی آن هم اجاره نشینی ای که سال به سال افزایش بدون حساب و کتاب داشت، این طرح وارد فاز جدیدی شد.
رویای رهایی از اجاره نشینی باعث شد بسیاری از مردم ودیعه های مسکن خود را به طرق مختلف به منظور تهیه مسکن مهر به سازندگان بسپرند.تا اواخر دولت دهم وضعیت ساخت و ساز به طور نسبی مناسب بود و مردم می توانستند با حداقل تاخیر در تحویل پروژه نسبت به ورود به منزل شخصی خود دل ببندند.اما با تغییر دولت، مسکن مهر دیگر روند قبلی خود را دنبال نمی کرد و حتی نام پروژه هم از مسکن مهر به مسکن اجتماعی تغییر کرد که این تغییر و تحولات که قبلا در بخش های دیگر دولت از جمله صندوق قرض الحسنه مهر هم رقم خورده بود مورد تعجب همگان قرار گرفت.چرا که با تغییر یک اسم چه اتفاقات و پیشرفتی می توانست در این پروژه ها به وجود بیاید؟ تغییر نام صندوق قرض الحسنه مهر به صندوق کارآفرینی امید چه پیشرفتی می تواند در کار صندوق داشته باشد؟ و یا تغییر نام مسکن مهر به مسکن اجتماعی چه سودی برای مردم داشت؟ تجربه ثابت کرده که به عمل کار برآید و تلاش و اندیشیدن تدبیر ارتباطی بانام ها ندارد.تازه این پایان تغییرات اعمال شده بر این پروژه نبود و به دلایل مختلف مبالغ پرداختی مردم هم افزایش داده شد این در حالی بود که مردم با توجه به هدفی که داشتند و با وجود مشکلات این مبالغ را پرداخت می کردند اما خبری از تحویل نمی شد و حتی اخباری مبنی بر جابجا شدن زمان تحویل که توسط مسئولین ارائه می شد، به گوش می رسید.
از طرفی با توجه به دربرگیری زیاد بحث مسکن در کشور، خبر اعتقاد نداشتن دولت یازدهم به مسکن به قول خودشان اجتماعی، دائما تکذیب می شد اما فشار افکار عمومی و مهمتر از آن ادامه پروژه ای که سند آغاز به کارش به نام دولت قبل بود مواضع ضد و نقیض وزیر مسکن و شهرسازی به عنوان عالی ترین مسئول پروژه مسکن اجتماعی را در پی داشت طوری که آخوندی این پروژه را مزخرف دانست:
نظر وزیر مسکن و شهرسازی درباره مسکن اجتماعی
بازتاب این اظهار نظر وزیر، واکنش های متفاوتی در جامعه داشت و بسیاری از مردم درگیر با مسئله مسکن این اظهارات را با توجه به در رفاه بودن وزیر و عدم دست و پنجه نرم کردن وی با مشکل اجاره نشینی و استرس قرارداد سر سال، طبیعی دانستند.اما مشکلات مردم در این بخش جدی و وحشتناک به نظر می رسد.مسکن اجتماعی ای که قرار بود اجتماع را از خود راضی سازد به حرکتی ضد اجتماعی تبدیل شده است.واقعیت این است که بسیاری از مردم مثلا با توجه به وعده آماده سازی منزلشان در پایان سال ۹۳ ودیعه مسکنی که در آن اجاره نشین هستند را با رضایت صاحب خانه به منظور پایان پیش پرداخت خرید مسکن به پروژه پرداخت کردند و باید در پابان سال ۹۳ خانه اجاره ای خود را تحویل می دادند، اما حالا تصور اینکه نه تنها حالا حالاها منزل شخصی اش را نمی تواند تحویل بگیرد، بلکه زمان تحویل مسکن در حاله ای از ابهام قرار دارد می تواند بسیار آزار دهنده باشد.از طرفی با اتمام قرارداد منزل اجاره ای و عدم داشتن ودیعه مسکن می تواند اوضاع را اسف بار تر کند.
به نظر می رسد جدا از بحث کیفی و اصلا درست بودن و یا نبودن این پروژه، وزارت مسکن و شهرسازی باید به فکر دغدغه و خواست مردم باشد چرا که این مشکل باعث به وجود آمدن آسیب های جدی در جامعه می شود.از طرفی دیگر داشتن یک سقف برای افرادی که زندگی خود را گذاشته اند تا از آن بهره مند شوند شوخی نیست که بتوان از آن عبور کرد.اما نه تنها خبری از این مسئله نیست بلکه در گوشه و کنار اخبار مختلف، خبرهایی مبنی بر تعطیلی کامل مسکن شهری و جدیدا هم روستایی به گوش می رسد.
مسئولین مربوطه بارها اعلام کرده اند که مشکلات مالی یکی از علت های اصلی کندروی ساخت و ساز مسکن اجتماعی است و بر افزایش پرداختی های مردم تاکید دارند اما نکته جالب توجه این است که اغلب مردم با وجود همه مشکلاتی در راه ساخت و ساز مسکن برایشان به وجود آمده حاضر هستند مبالغ را با تمام مشکلات پرداخت کنند، اما در زمان معینی بتوانند به منزل جدیدشان کوچ کنند ولی با این حال به نظر می رسد عزم جدی برای تحویل این منازل در زمان خاص و تعیین شده ای وجود ندارد.
مردم ایران بعد از انقلاب همواره به پروژه های دولتی و سرمایه گذاری در دولت را به عنوان اطمینانی ترین راه سرمایه گذاری برای خود می دانستند و می دانند اما به نظر می رسد وجود چنین مشکلاتی آن هم در مهمترین دغدغه زندگی یعنی مسکن، دارد به اطمینانشان لطمه وارد می شود.
اما با همه این مشکلات و با توجه به قرارداد رسمی میان دولت و مردم در بحث مسکن باید منتظر اتمام این پروژه ها بود و در صورت عدم اتمام پروژه هم باید مبالغ پرداختی مردم به آنها عودت شود.در چنین صورتی با توجه به پیشروی نسبی ساخت و ساز به نظر می رسد منطقی ترین راه اتمام پروژه باشد که البته این اتفاق بازهم نیازمند همکاری صمیمانه همه مردم با دولت و وزارت مسکن و شهرسازی و بلعکس است.حتی این پروژه نیازمند همکاری آن دسته از صاحب خانه هایی که مستاجرشان با این مشکل دست و پنجه نرم می کند را دارد.مثلا با تمدید زمان قرارداد با اجاره بهاء کم و یا طرق دیگر.از طرفی دیگر وزارت مسکن و شهرسازی هم باید به عنوان مسئول این پروژه ها چه موافق باشد و چه مخالف باشد با توجه به قرارداد جاری شده باید به تعهدات خود عمل کند.به نظر می رسد حل این مشکل بیشتر به عزم جدی مربوط باشد تا بودجه و مسائل اقتصادی.
