چه لزومی داشت که آقای ظریف با وزیر امور خارجهی امریکا، بحث و گفتگوهای خودشان را در حین پیادهروی ادامه دهند؟!
به گزارش جهان، مرتضی نقمهکو در وبلاگ "دغدغه" نوشت: با اینکه به اندازه سیاستمداران و جناب آقای ظریف سواد سیاسی ندارم! ولی واقعاً دو حرکت اخیر را نمیتوانم برای خودم حلاجی کنم!
1. واقعاً چه لزومی داشت که آقای ظریف با وزیر امور خارجهی امریکا، بحث و گفتگوهای خودشان را در حین پیادهروی ادامه دهند؟! آیا این یک نوع بها دادن به طرف مقابل نیست؟ چرا این پیادهروی و قدمزنی با کشورهایی که روابط بهتری با آنها داریم! مثلاً ونزوئلا اتفاق نیفتاده است؟
امروز تشبیه بسیار زیبایی از دکتر رحیمپور ازغدی شنیدم، ایشان گفتند که مذاکره با امریکا مثل بازی شطرنج است با گوریل! اگر چند حرکت کنی که بدش بیاید به یکباره یک مشت به زمین شطرنج میزند و مشت بعدی هم به صورت شما...
آیا اینطور مدارا و رفتار کردن با نمایندهی امریکا درست است؟
2. تنها سخن ظریف با وزیر امور خارجه فرانسه: "ظریف با ابراز همدردی با دولت و ملت فرانسه و بازماندگان قربانیان حمله تروریستی اخیر در پاریس و محکوم کردن هرگونه اقدام تروریستی، بر ضرورت خودداری از سوء استفاده از اصل آزادی بیان و توهین به مقدسات مذهبی دیگران تاکید کرد و افزود: اصل آزادی بیان باید در کنار اصل آزادی اندیشه و عقیده مورد توجه و پیگیری قرار گیرد."
اولاً آیا رفتن به فرانسه آن هم در این ایام درست بود؟ ثانیاً اگر هم رفتن به فرانسه اجتناب ناپذیر بوده است! در این حد خفیف برخورد کردن با دولتی که از کاریکاتور حمایت کرده -دولت فرانسه- به نظرتان درست است؟
چند روزی است که این سؤالات ذهنم را مشغول کرده است! به یاد این سخن رهبر عزیزمان افتادم: "دشمنی استکبار با ملت ایران، پایانی ندارد و مسئولان باید با تکیه بر نیروهای داخلی، حربه تحریم را از دست دشمن غیرقابل اعتماد خارج کنند و با دلبستن به نقطه های روشن حقیقی، وظایف خود را در تحقق آرمانهای درخشان انقلاب و ملت انجام دهند."
امیدورایم رویکرد دولت تدبیر و امید از اولویت "سیاست خارجه" به اولویت "توانمندی داخلی" تغییر کند.