تحلیل آلمانی ها از نامه سناتورهای آمریکا
دوشنبه ۲۵ اسفند ۱۳۹۳ ساعت ۰۸:۴۴
کد مطلب: 412911
اندیشکده آلمانی «گان اند برگر» در مطلبی درباره نامه اخیر سناتورهای آمریکایی درباره برنامه هسته‌ای ایران نوشت که سناتورها با این کار دقیقا نشان دادند که ساختار سیاسی آمریکا چگونه عمل می‌کند. سناتورهای امضا کننده این نامه که چهره‌های سرشناسی مانند «جان مک‌کین»، «تد کروز»، «رند پائول» و «لیندسی گراهام» در بین آنها به چشم می‌خورد همان‌هایی هستند که برای انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۲۰۱۶ برنامه‌هایی دارند. در واقع از این اقدام می‌توان به عنوان آخرین تنش میان جمهوری‌خواهان یاد کرد؛ اقداماتی که در راستای اعمال فشار بر باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا در زمینه برنامه هسته‌ای ایران پیگیری می‌شوند.
تصمیم برای اعمال تحریم‌های بیشتر علیه ایران که می‌توانست به شکست کامل مذاکرات منتهی شود و اقدام «جان بینر» رئیس مجلس نمایندگان در دعوت از «بنیامین نتانیاهو» نخست‌وزیر اسرائیل برای سفر به آمریکا بدون جلب موافقت اوباما از دیگر مشکل‌آفرینی‌های جمهوری‌خواهان برای رئیس‌جمهور بوده است.
* ادامه داستان تقابل کنگره با رئیس جمهور
در این گزارش آمده است که خشم از نامه سناتورها فقط به حامیان اوباما محدود نشده و بسیاری از جمهوری‌خواهان هم از این اقدام ابراز نارضایتی کرده‌اند به طوری که بسیاری از سناتورهایی که این نامه را امضا کردند تلاش می‌کنند تا خود را به نوعی تبرئه کنند. البته سیاست خارجی پر از اشکال اوباما هم باعث شده تا تردید‌ها درباره به نتیجه رسیدن مذاکرات بیشتر شود و اعتماد نمایندگان کنگره به برنامه‌های رئیس‌جمهور در سیاست خارجی بیشتر شود. البته بین دو طرف همکاری معناداری در دوران اوباما صورت نگرفته است اما در این مورد به خصوص اوباما با سنا همکاری نکرده است و آنها هم رویکرد تقابل با وی را در پیش گرفته‌اند.
البته ساده‌انگارانه خواهد بود که تصور کنیم سیاست آمریکا در مجموع تحت تاثیر احزاب قرار ندارد. تاریخ آمریکا نشان می‌دهد که هر حزبی در آمریکا بر مسند قدرت بوده تلاش کرده است تا سیاست خارجی را به نسبت دوران حزب دیگر تغییر دهد. به عنوان نمونه می‌توان به تلاش‌های «ادوارد کندی» سناتوری که در دوران ریاست‌جمهوری ریگان تلاش کرد تا مذاکراتی با اتحاد جماهیر شوروی داشته باشد و این اقدام دقیقا بر خلاف سیاست‌های رئیس‌جمهور قبلی بود، اشاره کرد.
* وقتی سنا غیرحرفه‌ای عمل می‌کند
اما آنچیزی که باعث شده تا موضوع این نامه همچنان بر سر زبان‌ها باشد این است که در راستای سیاستی کاملا غیر حرفه‌ای و از روی تفنن نوشته شده و می‌تواند کاملا دردسرساز باشد. «تام کاتن» سناتوری که نویسنده این نامه است، فقط چند ماه تجریه حضور در سنا دارد. علاوه بر اینها تلاش می‌شود تا این نامه هر چه زودتر اجرایی شود اما همچنان هیچ بحثی نشده که اصولا چطور باید از این نامه در بهبود سیاست خارجی آمریکا استفاده شود.
به نظر می‌رسد که هیچکس از اینکه «باب کورکر» سناتور مسئول سیاست خارجی این نامه را امضا نکرده ناراحت نشده است.
این موضوعی عادی است که سناتورهای آمریکایی در سیاست خارجی در جهت مخالف رئیس‌جمهور حرکت کنند اما از دید استرانژیک، نوشتن این نامه اشتباهی بزرگ بود. اولین اشتباه این است که سناتورها باید به رئیس‌جمهور و مردم خود متکی باشند نه اینکه به سمت دولتی بروند که رابطه خوبی با آمریکا ندارد. علاوه بر این در روند مذاکرات هسته‌ای با ایران،آمریکا بیش از هر چیزی نیازمند نشان دادن اعتبار عملکرد خود است و نگارش این نامه به شدت به اعتبار آمریکا لطمه وارد می‌کند.
در حال حاضر هیچکس در ایران به حمله نظامی در ابعاد گسترده علیه ایران فکر نمی‌کند. چرا که تجربه ۲ اقدام نظامی اخیر ایالات متحده در خاورمیانه نشان می‌دهد که مردم آمریکا واقعا از جنگ خسته شده‌اند.به این ترتیب بدترین پیامد شکست مذاکرات برای ایرانی‌ها تشدید تحریم‌ها خواهد بود. ضمن اینکه به فعالیتهای هسته‌ای خود هم ادامه خواهند داد. اما در شرایطی که سناتورها با نگارش این نامه مواضع آمریکا را در مذاکرات تضعیف کرده‌اند، در صورت شکست مذاکرات شرکای اروپایی آنها در تحریم ایران و حتی روسیه و چین هم وضعیت به وجود آمده را ضعف و تنش در سیاست داخلی آمریکا ارزیابی خواهند کرد.
در مجموع می‌توان گفت که سناتورهای آمریکایی می‌توانند درباره کشور خود تصمیم بگیرند اما درباره مسئله هسته‌ای این جامعه جهانی است که نظر می‌دهد.
