سجدهی با توجه و با حضور قلب، انسان را به خدا نزدیکتر خواهد کرد، و هر چه این زمان طولانیتر باشد، قرب و نزدیکی بیشتری حاصل خواهد شد؛ زیرا انسان هر چه به خاك نزدیك شود به خدا نزدیكتر می شود. امام صادق (علیه السلام) فرمودند: نزدیكترین حالت بنده به خدا وقتی است كه در حال سجده باشد و گریه كند
و عملم اندك است. فرمود: سجده های خود را زیاد كن، زیرا آنگونه كه باد، برگ درختان را می ریزد، سجده هم گناهان را می ریزد.(۸) و نیز آن حضرت در ضمن خطبه شعبانیه فرمود: پُشتهای شما از بار گناه سنگین شده است. آنها را با سجده های طولانی سبك كنید.(۹)
مردى خدمت پیامبر اكرم (صلى الله علیه و آله) رسیده گفت مرا دستورى بیاموز كه ... خداوند مرا با شما محشور نماید. حضرت فرمود: ... اگر بخواهى خدا تو را با من محشور نماید باید سجده ات را طولانى كنى در پیشگاه پروردگار قهار
سر به سجده مىگذاشت این دعا را مىخواند: «اَللّهُمَّ مَغْفِرَتُكَ اَوْسَعُ مِنْ ذُ نُوبى وَرَحْمَتُكَ اَلاَرْجى عِنْدى مِنْ عَمَلى فَاغْفِرْ لى ذُ نُوبى یا حَیّا لا یَمُوتُ»: خدایا آمرزشت از گناهان من گستردهتر،و مهرت بر من از عملم امیدبخشتر است، گناهان مرا بیامرز،اى زندهاى كه هرگز نمىمیرد.