فیلم‌/‌شعر‌خوانی‌بیابانکی‌در‌«بر‌آستان‌اشک»

 

تا داشته ام، فقط تو را داشته ام
با نام تو قد و قامت افراشته ام

بوی صلوات می دهد دستانم
از بس که گل محمدی کاشته ام

***

پیوسته نماز در قیامست، حسین
فتاد و دو حج ناتمامست، حسین

عمریست که دور مرقدش می گردیم
آیینه مسجدالحرامست، حسین

***

برپا شده است در دل من خیمه غمی
جانم چه نوحه و چه عزا و چه ماتمی

عمری است دلخوشم به همین غم که در جهان
غیر از غمت نداشته ام یار و همدمی

بر سیل اشک خانه بناکرده ام ولی
این بیت سست را نفروشم به عالمی

گفتی شکار آتش دوزخ نمی شود
چشمی که در عزای تو لب تر کند نمی

دستی به زلف دسته زنجیرزن بکش
آشفته ام میان صفوف منظمی

می خوانی ام به حکم روایات روشنی
می خواهمت مطابق آیات محکمی

ذی الحجه اش درست به پایان نمی رسد
تقویم اگر نداشته باشد محرمی

***

ای آب نمی از نم باران دو دستت
قربان تو و غیرت ویران دو دستت

دریا چو گدا ملتمس افتاده به پایت
چشمش به کرامات فراوان دو دستت

انداختن چنگ پر از وسوسه ی آب
بیت‏الحزن نظم پریشان دو دستت

مردانگی و غیرت و دلباختگی را
باید که بسنجند به میزان دو دستت

دست از دل و دامان کریمان جهان شست
آن دست که شد دست به دامان دو دستت

***

کیست این کز لب دیوار من آویخته زلف
تاکوش، شیشه به دست، از همه سو ریخته زلف

کیست این راز پریشانی من در موهاش
تکیه گاه سر شوریده من بازوهاش

کیست این عطر غزل می­وزد از پیرهنش
ای صبا مرحمتی کن بشناسان به منش

این که می­خندد و می­خواند و می­رقصد و مست
می­رود بوی خوش پیرهنش دست به دست

نازپرداز همه نازفروشان زمین
ساقی، اما ز همه تشنه­لبان تشنه ­ترین

نشئه­افزای دل و جان خماران مستی­ش
دستگیر همه ی خسته­ دلان بی دستی اش

کیست این سروقد تشنه­لب مشک به دوش؟
این که بی­اوست چراغ شب مستان خاموش ؟

این که آتش لب و دریا دل و مشکین کله است؟
کیست این شب همه شب ماه شب چارده است؟

گره واکردن از آن زلف سیه لازم نیست
حتم دارم که به جز ماه بنی­هاشم نیست