بستن این حلقه‌های برنجی موجب دراز شدن گردن زن‌های این قبیله می‌شود به طوری‌که اندازه گردن آنها به طور میانگین به 25 سانتی‌متر می‌رسد و این یکی از معیارهای عجیب و غریب زیبایی در این قبیله است.

به گزارش جهان میل به زیبا بودن و زیبا به نظر رسیدن از گذشته‌های بسیار دور همواره در انسان‌ها وجود داشته و برای رسیدن به این هدف، انسان‌ها روش‌های گوناگونی را در طول تاریخ تجربه کرده‌اند. هر چند بسیاری از این روش‌ها امروزه منسوخ شده است اما بعضی از آنها بعد از گذشت سال‌ها هنوز هم مورد استفاده قرار می‌گیرد که دیدن و شنیدنشان واقعا باورنکردنی است.

همشهری سرنخ در گزارشی به زیبایی‌های حیرت انگیز در نقاط مختلف دنیا پرداخته که بخش‌هایی از این گزارش در ادامه می‌آید:

* لب بشقابی‌ها

در اتیوپی قبیله‌ای‌به نام مورسی زندگی می‌کند که زن‌های این قبیله‌ برای هر چه زیباتر کردن خود روش باورنکردنی را برگزیده‌اند.
آنها زیورآلات عجیب‌وغریبی را که به اندازه یک پیش دستی و گاهی اوقات به اندازه یک بشقاب است، روی لب‌ها و گوش‌های خود، کار می‌گذارند. اولین سوالی که با دیدن این زنها به ذهن می‌رسد این است که آنها چگونه توانستند این اشیاء گرد و بزرگ را روی لب خود جا دهند. شاید باورتان نشود اما پاسخ این سوال از خود سوال و چهره این زن‌ها باورنکردنی‌تر است.

در این قبیله‌ها وقتی که جشنی برگزار می‌شود زن‌ها سعی می‌کنند علاوه بر کارگذاشتن این زیوآلات صورت‌های خود را در شکل‌های گوناگون نقاشی کنند تا هر طوری‌که ممکن است متمایزتر از دیگری به نظر برسند.

در لب پائین زن‌های قبیله هنگامی که دختربچه‌هستند بریدگی ایجاد می‌کنند و شی‌ء گرد کوچکی را در این بریدگی جا می‌دهند که البته گاهی اوقات مجبور می شوند دو تا چهار دندان فک پایین خود را بشکنند. مدتی که می‌گذرد شی‌ء گرد بزرگ‌تری را در لب می‌گذارند و با گذشت زمان دایره‌های بزرگ‌تری به کار می‌برند تا لب به اندازه دلخواه برسد و بتواند به روی لب زیورآلات مخصوص خود را کار ‌گذارند و البته هرچه این زیورآلات بزرگتر باشند از نظر مردم قبیله زیباتر به نظر می‌رسد.

* حلقه‌های بیشتر زیباتر

هندوستان هم یکی از سرزمین‌هایی است که مردم آن آداب و رسوم و فرهنگ‌های عجیبی دارند. سنت‌های کهنی که پس از گذشت چندین هزار سال از قدمت آن هنوز هم حفظ شده‌اند و اجرا می‌شوند. هنگامی‌که سخن از زنان هندی می‌شود چهره آنها با ساری‌های زیبا و خوشرنگ در ذهن اکثر ما تداعی می‌شود و در این بین یکی از رسم و رسوم‌های عجیب‌وغریب زنان این سرزمین برای هر چه زیباتر شدن سوارخ کردن بینی و آویزان کردن حلقه‌هایی از بینی است.

گاهی اوقات این حلقه‌ها بسیار بزرگ هستند و زن هندو تنها یک حلقه را از بینی آویزان می‌کند و این در حالی است که در بسیاری از اوقات آنها چند حلقه را با هم به بینی خود و حتی چندین گوشواره حلقه‌ای به هر یک از گوش‌های خود آویزان می‌کنند تا هرچه زیباتر به نظر برسند.

* قبیله گردن بلندها

قبیله‌های گردن بلندی که در تپه پادااونگ واقع در شمال تایلند زندگی می‌کنند یکی از قبیله‌های شگفت‌انگیز جهان به شمار می‌روند.
مردم این قبیله در اصل آواره‌های برمه‌ای بودند که سال‌ها پیش وقتی در وطنشان جنگ و خونریزی در گرفت از کشور خود فرار کردند و به تایلند پناه آوردند.

زن‌های این قبیله رسم عجیب و غریبی برای زیبا جلوه دادن خود دارند. آنها از کودکی به دور گردن خود حلقه‌های مارپیچی از جنس برنج می‌بندند و هر سال در روز تولد خود این حلقه‌ها را باز کرده و پس از جلا دادن و تمیز کردن آن، یک حلقه دیگر هم به این گردن‌بند عجیب‌وغریب می‌افزایند و دوباره آن را دور گردن خود محکم می‌بندند. گرچه در نگاه اول ممکن است که همه قبیله‌ها چنین رسم‌های خاصی مانند پادااونگ‌ها داشته باشند اما بستن این حلقه‌های برنجی موجب دراز شدن گردن زن‌های این قبیله می‌شود به طوری‌که اندازه گردن آنها به طور میانگین به 25 سانتی‌متر می‌رسد و این یکی از معیارهای عجیب و غریب زیبایی در این قبیله است اما اینکه چرا و چگونه گردن زنان این قبیله بیش از حد طبیعی رشد می‌کند بدین ترتیب است که در طول زمان ، سنگینی این حلقه‌های برنجی روی شانه‌های فرد به سمت پایین فشار وارد می‌کند و باعث می‌شود تا قفسه سینه به صورت افتاده رشد کند و از این رو گردن بلندتر از حد معمول به نظر می‌رسد.

نکته باورنکردنی در مورد گردنبند‌های برنجی این است که گاهی اوقات وزن آنها به سه کیلوگرم هم می‌رسد و عجیب‌تر از آن، اینکه در تمام سال زن‌های قبیله این سنگینی را بر روی شانه‌های خود تحمل می‌کنند و فقط یک روز در سال این گردنبند را از گردن باز می‌کنند. گاهی اوقات اندازه گردن زنان پادااونگی به 40‌سانتی‌متر هم می‌رسد.

* قبیله رنگانگ

علاوه بر قبیله پادااونگ‌ها قبیله دیگری در جنوب آفریقا به سر می‌برد که رسم و رسومی شبیه پادااونگ‌ها دارند و علاوه بر این محل زندگی آنها بسیار رنگارنگ و زیباست و مردان این قبیله خانه‌های خود را به بهترین شکل ممکن رنگ‌آمیزی می‌کنند. قبیله اندیبل‌ها از اقوام زولو هستند و در زیمبابوه زندگی می‌کنند.

زنان قبیله اندیبل با زیورآلات سنتی بسیاری خود را می‌آرایند که البته آویختن هر نوعی از زیور آلات نشان‌دهنده مقام اجتماعی آنها در قبیله است.

معمولا وقتی‌که دختری در قبیله ازدواج می‌کند نوع لباسی هم که پس از ازدواج بر تن می‌کند بسیار متفاوت می‌شود و نوعروس‌ها معمولا لباس‌های سنتی می‌پوشند که به دست زنان قبیله طراحی و دوخته شده و بسیار زیباست. آنها همچنین به جای انگشتر ازدواج، حلقه‌هایی از جنس مس را به دور دست، گردن و پای خود می‌اندازند که نشان از وفاداری آنها به همسرشان است و نکته جالب توجه این است که زنان متاهل قبیله تا آخر عمر و زمانی که بمیرند این حلقه‌ها را از دست و پا و گردن خود باز نمی‌کنند.

در قبیله این حلقه‌های وفاداری را ایدزیلا می‌نامند و همگی بر این باورند که آویختن حلقه‌ها به انسان قدرت ماورائی می‌دهد و البته علاوه بر اینکه زن‌های قبیله ایدزیلا به دست و پا و گردن خود زیورآلات می‌بندند هر چه داماد از وضع مالی بهتری برخوردار باشد انگشترهای بیشتری در دست نوعروس دیده می‌شود. همچنین زن‌های متاهل قبیله همیشه کلاه‌هایی به نام آماکوبی به سر دارند تا به این وسیله احترام خود را به همسرشان نشان دهند.

علاوه بر این حلقه‌های مسی تزئینی، زنان قبیله با برگ گیاهان گردنبندهایی به نام ایزیگالوانی می‌بافند و آن را با مهره‌هایی تزیین می‌کنند تا در مراسم و جشن‌های خاص آنها را به گردن خود بیاویزند و حتی گاهی اوقات تازه عروس‌ها ایزیگالوانی را تا زمانی که داماد برای آنها سرپناهی نساخته به دست و پای خود می‌بندند.

مردم اندیبل‌ها رسم جالب دیگری هم دارند که البته باز هم مختص زنان قبیله می‌شود و آن این است که آنها شنل بافته شده‌ای به نام انگوبا می‌پوشند که روی این شنل را با مهره‌های ریزی تزئین کرده‌اند و هر چه این مهره‌ها بیشتر باشد به معنی آن است که حوادث بیشتری برای زن قبیله اتفاق افتاده است.

به عنوان مثال اگر بر روی شنلی که زن می‌پوشد ریسمان بلندی از مهره‌ها باشد یعنی اینکه پسر این زن تازه به سن بلوغ رسیده و برای او جشن گرفته‌اند و بدین ترتیب مقام اجتماعی زن در قبیله بالاتر می‌رود.