بال هلی‌کوپتر می‌چرخدکه می‌گویید بالگرد؟

بنام خدا
با تشکر از آقای کوثری که برخی از جملاتشان درست است ولی باید بگویم از نظر بنده که دستی در ادبیات فارسی و ترجمه متون فنی دارم ، مشکلِ موفق نبودن واژه گزینی و جایگزینی کلمات بیگانه ، نه آنست که ایشان بیان فرموده اند که حتی مطالب مطروحه ایشان خود معلول این چیزهاست:

1-کند بودن فرایند واژه سازی فارسی و دیر رسیدن واژه های معادلی که فرهنگستان زبان تولید می کند.
یعنی بعد از آنکه یک کلمه خارجی وارد زبان و فرهنگ مردم گردید و سالها از بکاربردن آن گذشت تازه ما به فکر ساخت واژه معادل می افتیم که بیشتر حالت نوش داروی بعد از مرگ سهراب را پیدا میکند بنابراین دربیشتر مواقع این روش موفق نیست مثل کلمه های رادیو و تلوزیون. مطمئنا اگر واژه ای بموقع و قبل از فراگیری گسترده، جایگزین شود حتی اگر در ابتدا مقداری هم سخت باشد ، جا می افتد.

2-همانطور که ایشان اشاره کوچکی کرده اند ما باید قدر خود وداشته هایمان را بدانیم و برای پاسداشت آن از ساده انگاری و تنبلی خودداری نماییم. ساده و راحت بگویم (هرچند ممکن است بخاطر این جمله بنده را تندرو و ... بدانند وکل مطلب را نشان ندهند! ولی) این درد را مرحوم جلال آل احمد و شاگرد ایشان مرحوم دکتر شریعتی و ... خوب تشخیص دادند که بعضی از رفتارهای امروز ما ناشی از خودباختگی در مقابل فرهنگ مسلط دنیا یا همان غرب است و از آن جمله است : عدم اعتقاد به فرهنگ اصیل اسلامی و ایرانی و تفاخر به هر چه از غرب آمده حتی زبان ورسوم محلی غربی و مقاومت درباره فارسی سازی کلمات و حتی مسخره کردن فرهنگ و زبان خودی به اسم طنز (مثلا در برنامه های مدیری و خنده بازار و ...)
بگذریم از اینکه یکی از عوامل وضع موجود تندروی ها و ایران ستیزی های نابخردانه (ولی برخلاف نظر مسئولین طراز اول کشور) در اوایل انقلاب است.

3- برخلاف نظر ایشان که اظهار نموده اند اگر ما چیزی را نسازیم پس نباید به آن نام فارسی بدهیم (و با تاسف بسیار، این منطق بسیاری از جوانان تحصیل کرده و درس خوانده هم می باشد؟!) باید بگویم که این حرف مقدار زیادی غیرمنطقی وساده اندیشانه و راحت طلبانه است.
طبق این نظر پس ما باید عرصه را برای زبان بیگانه خالی کنیم و راحت و بی اعتنا بنشینیم تا هر چه ساخته می شود را با نام اصلی به زبان خودمان وارد کنیم که در این صورت پس ازچند سال دیگر چیزی از زبان شیرین پارسی نمی ماند درصورتی که اینجا عرصه و محل جولان فرهنگ های قوی و مسئولین فرهیخته زبانی است که در زمان مناسب واژه خوبی را خلق کنند. مثلا آیا وسیله ای بنام بایسیکل یا همان دوچرخه را ما ساختیم؟ آیا کلمه زشتی بوده است؟ تنها دلسوزان فرهیخته در زمان مناسب ، واژه مناسب را انتخاب و وارد زبان کردند و موفق شدند . اما در کشور فارسی زبان و همسایه ما یعنی افغانستان چنین کاری انجام نشد و لذا مردم آنجا هنوزهمان کلمه بایسیکل انگلیسی را بکار می برند. یا مثلا بعضی ازکشورهای عربی که تعصب خیلی زیادی روی زبان خود دارند یا داشتند، کلمه فوتبال را به صورت تحت اللفظی به عربی ترجمه و استفاده کردند و گفتند کُرَةُ القَدم . پس مشخص می شود که واژه یابی به آگاهی، همت و حمیت و میهن دوستی افراد یک کشور بستگی دارد نه به سختی یا گستردگی کلمات خارجی یا سازنده بودن یا نبودن آنها.

ذکر یک نکته هم خالی از لطف نیست که حتی پس از ورود و کاربرد یک کلمه خارجی ، تا حدی می توان با انتخاب کلمه ای زیبا و حمایت دولت و صدا و سیما و ... صد البته مردم عزیز، آنرا تا حدودی جا انداخت مثل کلمات زیبای رایانه بجای کامپیوتر یا یارانه بجای سوبسید.

4-در آخر بعنوان یک کارشناس فنی عرض کنم که بله آن چیزی که در قسمت بالای هلی کوپتر میچرخد باله یا همان بال است که در هواپیما ثابت است لذا نیاز به حرکت و سرعت اولیه و باند طولانی برای پرواز دارد اما در هلی کوپتر چون این بال می چرخد نیاز به حرکت وسرعت اولیه خود هلی کوپتر و باند طولانی نیست پس بیاییم همان واژه زیبای بالگرد که هم زیبا و ساده و هم با مسما است را بپذیریم.
با تشکر از همه کسانی که دلشان برای ایران و ایرانی می تپد.