ما هنوز هم امت شهید پروریم؛
مرهم جنجال های اخیر نزد کیست؟
دوشنبه ۲۰ تير ۱۳۹۰ ساعت ۱۵:۱۳
کد مطلب: 175427
و آن جنگ و آن ایثارگری ها از ما مردمی ساخت که حتی هنوز هم اگر صادقانه تر بخواهیم به جامعه مان نگاه کنیم، همان امت شهید پرور اماممان مانده ایم.
هنوز هم اگر خوب تر در میان این همه هیاهو و روزمرگی نگاه کنیم، ندای تشنه آب فراتم ای اجل مهلت بده را شاید بشنویم.
خب شاید رنگ شهر رفته باشد. شاید دیگر صف بسیجی ها را توی خیابان نبینیم که عازم جبهه های نبردند و پشت سرشان می خواندیم: "خوش می روی به جبهه... خدا نگهدار تو..."
اگرچه شاید دیگر هیچ کس حتی آنهایی که مسئول هستند در باورشان نیاید که محتاج نان شب داریم. و اگرچه شاید بسیار بیشتر از آنچه که باید به گروه انحرافی پرداخته ایم و این مسئله ملکه ذهن بعضی هامان شده است، اما حقیقت این است که هنوز هم اگر چاه نفت شهر آتش می گیرد. این نام یا زهراست که بیشتر از هرچیزی در حوالی اخبار مربوط به نفت شهر می شنویم.
چاه نفت شهر را حتی خارجی ها هم می گفتند در بهترین حالت، ۶ ماه طول می کشد تا آتشش خاموش شود.
شاهدان عینی می گویند از زمین و زمان آتش می بارید. ولی نیروهای جهادی شرکت نفت و تیم اطفا، دست آخر مگر غیر از این بود که به اسم یا زهرا(س) آتش را فرونشاندند...؟!
این نه خوشبینی که حقیقت است. آتش سرکش چاه نفت شهر اگر نبود دستهایی که پرچم های یا ابوالفضل(ع) و یا زهرا(س) را دور حریم آتش چیده بودند و اگر نبود همتی که تیم اطفای حریق با روضه حضرت زهرا و حضرت عباس آن را به دست آورده بود، چگونه میخواستیم در مدتی کم خاموشش کنیم...؟!
سرگرد سید نورخدا موسوی الان ۳ سال است که فقط جسمش میان ماست. نور خدا را چند سال قبل، اشرار در یک درگیری مسلحانه در سیستان و بلوچستان با تیر زدند. و حالا این دلاورمرد خطه لرستان، سه چهار سال است که با ما آدم های این دنیا دیگر کاری ندارد. و همسر و دو فرزندش زهرا و محمد مهربانانه از او مواظبت می کنند.
سید نورخدا؛ اگر فکر کنیم نمی دانسته که جنگ و درگیری چقدر خطرناک است یا اینکه خدای نکرده به فکرش رسیده باشد که راه مبارزه با مواد مخدر و شرارت راه با اهمیتی نیست، حتما در حقش ظلم کرده ایم. او و همقطارانش در میانه صدها دغدغه و سرگرمی روزانه، آگاهانه پای به راهی گذاشتند که شاید هم اینک در روزمرگی های بسیاری از ما، اهمیتش گم شده باشد. و شاید آنقدر گم که فکر کرده ایم دیگر چنین عزم های راسخی و چنین پاکبازی هایی در کنارمان وجود ندارد.
شاید دشمن فکر می کند با دپوی مواد مخدر به داخل کشورمان توانسته ما را اندکی ببرد به سمت تباهی. اما حقیقت آن است که هنوز هم عزم های مردانه ای در این کشور هست که با چنگ و دندان جلوی تمام تهدیدها می ایستند و حتی اگر عده زیادی هم فراموششان کنند، باز هم دل از راهی که در آنند بر نمی گیرند سر به عشق سیدالشهدا دارند.
جعفر آبادی را همین چند سال قبل جلوی دخترش به شهادت رساندند. فرمانده انتظامی شهرستان ماهان. که مجبور شده بخاطر اینکه اشرار نتوانند با خودروی حامل مواد مخدر از چنگ بچه های ناجا فرار کنند در حالیکه دخترش هم در خودرو بود، به تعقیب اشرار بپردازد و در حین درگیری نیروهایش با اشرار مورد اصابت گلوله قرار گرفت.
و گلوله بر گلوی جعفرآبادی نشست و شهیدش کرد. و دختر از نزدیک شاهد شهادت پدر می شود.
دشمن فکر می کند حالا که دیش های ماهواره ای دارند از سر و کول بعضی خانه ها بالا می روند، حتما توانسته حمله اش را علیه ما شروع کند.
اما حقیقت این است که مگر می شود، مردم ما اصل و هویت خودشان را فراموش کنند؟
در دولت نهم استاندار سیستان و بلوچستان بود. وسط راه یکی از مأموریت ها دیده بودند سیلاب جاری شده بر اثر باران های فصلی، چند نفر از مردم محلی را در کام خود گرفته و دارد می برد. و او از ماشین پیاده شده بود و زده بود به دل سیلاب.
چه کسی می خواهد تأثیرگذاری هجمه فرهنگی دشمن را علیه ما باور کند؟ و باور کند که رسم عشق به مردم و خدمتگزاری عاشقانه با همه جنجال هایی که این روزها وجود دارد، از میان مدیران و مسئولان ما رخت بربسته است؟
و یا او که چند سال قبل استاندار کرمان بود و پس از وقوع یک ماجرای تروریستی، خود به همراه تیم های عملیاتی ناجا به تعقیب اشرار پرداخته و با آنها درگیر شده بود.
صادقانه تر این است که شاید بوی کربلا و عطر شهید هنوز هم در جامعه ما به مشام می رسد ولی عادات همیشگی، ما را از بوییدن این رایحه خوش دور کرده است.
پدرش معاون سیاسی استاندار یکی از استانهاست. گمنام مانده بود و در کنار سایر بسیجی ها، از بین تمام زندگی، جنگ بی امان با شرارت و ناامنی را برگزیده بود.
و هنوز چند ماه از ازدواج هادی غفاری نمی گذشت که سال گذشته در یکی از عملیات ها به شهادت رسید.
خب شاید خیلی از ما فکر کنیم که فرزند یک مدیر رده بالای دولتی بودن، لزوما به معنی بهره مندی از تمام مواهب دنیوی لااقل تا آخر عمر است. یا اینکه شاید خیلی از مدیران فقط به فکر سیاسی بازی و این قبیل کارها هستند. اما حقیقت مهمتر این است که بسیجی ها هنوز هم زنده اند. و هر جا که باشند دلبسته به راه انقلاب و ولایت می زی اند. و شاید حرف درست تر این باشد که هیچکس نمی تواند بسیجی ها را از این کشور بگیرد. و دشمن حتی اگر بخواهد تا "فارسی ۱۰" را هم راه بیندازد، باز هم موفق نمی شود این هدفش را عملی کند.
اینجا ایران است. ایرانی که حتی بچه های اهل سنتش در کردستان، راه را بر منافقین بسته اند و هر از گاهی شهید هم در این راه می دهند.
آمریکا و انگلیس، شاید فکر کرده اند با به راه انداختن گروهک تروریستی پژاک در غرب کشور می توانند جوانان ما را از اسلام و ایران جدا کنند. ولی همین خون بچه های اهل سنت را چطور می خواهند تحلیل کنند؟ خونی که ریخته می شود تا راه را بر سیاهی ها ببندد. و این مردم کردستان هستند که شیعه و سنی در کنار یکدیگر، هر از گاهی بسیجی های شهیدشان را روی دست تشییع می کنند و تو گویی هنوز هم سالهای دفاع مقدس است.
بسیجی ها هنوز هم هستند. یکی در جبهه جنگ نرم، دیگری در جبهه سیاست و خدمت و دیگری هم در جبهه مبارزه با مواد مخدر.
و به قول شهید آوینی... "علم خمینی بر زمین نمی ماند... مگر ما مرده ایم؟"
ای عزیز ، وقتی دوره ریاست جمهوریت تمام شد و دوباره در بین مردم حضور یافتی به درد دل های بچه های انقلاب پی خواهی برد و شاید فقط برایت حسرت باقی بماند ! چرا ؟ نشان دادی که دارای ذات پاکی هستی ولی عملکرد فعلی اتان نشان از دوری دل سوخته گان انقلاب می دهد ! اگر در مدیریت ات نظر میدهند انتظار است از حسن نیت که در شما سراغ بود موضع گیری می فرمودی و لا اقل یک طرفه باعث کاهش تنش ها میشدید و از خود عصبانیت بروز نمی دادید و از موضع رئیس جمهوری دفاع می فرمودید و بیشتر قبول می فرمودید که مجلس محترم و قوه قضائیه هم مثل شما باشند! شما را به خود شهیدان قسم که بگذارید آقای احمدی نژاد در دوسال اول ریاست جمهور باشید و با خاطر خوش بچه های انقلاب این دو سال باقی مانده را به پایان برسانید انشالله . چرا که مردم از ریاست جمهوری جناب رفسنجانی و جناب خاتمی کم صدمه نخورده اند .
متن خوبي بود.احسنتم