در حاشیه حسرت معاون وزیر نفت برای اجرانشدن کرسنت؛
نیازی به ضجه و گریه نیست؛ لطفاً تدبیر کنید
سه شنبه ۲۵ شهريور ۱۳۹۳ ساعت ۱۳:۴۷
کد مطلب: 380537
اعتراضات مستقیم و غیر مستقیم برخی مدیران دولتی به توقف قرارداد صادرات گاز به امارات متحده عربی با عنوان کرسنت در حالی است که شش سال پیش قرار بود در صورتی که قرارداد مورد نظر اجرایی نشود، گاز میدان سلمان از طریق خط لوله برای مصارف داخلی به خشکی انتقال داده شود.
قطعاً باید این موضوع یادآوری شود که کرسنت تنها راه جلوگیری از سوختن گاز میدان مشترک سلمان با امارات متحده عربی نبوده و نیست؛ اگر چه برخی مدیران نفتی به گونه‌ای وانمود می‌کنند که انگار تنها قرارداد کرسنت است که مانع از ثروت سوزی می‌شود اما برای حل این مشکل راهی تعیین شد؛ هفت سال پیش غلامحسین نوذری؛ وزیر نفت وقت دستور ساخت یک خط لوله دومنظوره را داد؛ طرحی استراتژیک که در صورت توافق با امارات برای صادرات گاز، علاوه بر تحویل گاز میدان سلمان، امکان صدور گاز بیشتر در تابستان به این کشور عربی، از طریق گاز تولیدی در پارس جنوبی وجود دارد. از سوی دیگر در صورتی که ایران و امارات در این زمینه به نتیجه نرسند، گاز میدان سلمان به عسلویه منتقل می‌شود و برای جبران بخشی از کمبود گاز ایران در فصل زمستان مورد استفاده قرار می‌گیرد.
پروژه خط لوله سیری-عسلویه شامل، طراحی، تدارکات و اجرای خط لوله ۳۲ اینچی، حد فاصل دریایی بین موقعیت جزیره سیری تا عسلویه به طول تقریبی ۲۸۹ کیلومتر، به علاوه حدود ۱۵.۵ کیلومتر خط لوله در جزیره سیری و بندر عسلویه می‌شود.ساخت این خط لوله که گفته می‌شود طولانی‌ترین خط لوله دریایی در خلیج فارس است، شهریور ۱۳۸۷ با هدف انتقال روزانه ۵۳۰ میلیون فوت مکعب گاز دریافتی حوزه سلمان از کمپرسور جزیره سیری به تاسیسات پالایشگاهی فازهای ۶، ۷ و ۸ پارس جنوبی آغاز شد.
این پروژه به شرکت توسعه پتروایران (PEDCO) به عنوان پیمانکار اصلی و شرکت مهندسی ساخت و تأسیسات دریایی ایران (IOEC) به عنوان پیمانکار فرعی واگذار شده است اما علی‌رغم این که قرار بود این پروژه طی ده ماه اجرا شود، بعد از گذشت شش سال، به بهانه تعمیرات جزئی و یا پیگرانی جهت عملیات خشک کردن خط هنوز به بهره‌برداری نرسیده است. البته شرکت پتروایران این بار پیمانکار دیگری را جایگزین شرکت تأسیسات دریایی کرده است تا بلکه عملیات پیگرانی و بهره‌بردای از این خط لوله تا اواخر پاییز و یا اوایل زمستان امسال انجام شود.
این راه حل، شش سال در محاق مانده است؛ چرا که موافقان قرارداد کرسنت هر بار به گونه‌ای آن را نادیده گرفتند؛ از توقف موقتی پروژه ساخت خط لوله توسط هیئت مدیره شرکت ملی نفت ایران تا بهانه‌های تکراری مانند، انجام پیگرانی هوشمند خط لوله انتقال گاز به خشکی.
اگرچه نگرانیها از فرصت‌سوزی برداشت نشدن گاز از میدان مشترک سلمان قابل درک است اما ای کاش کمی هم به کوتاهی‌های صورت گرفته در پروژه خط لوله سیری- عسلویه اشاره می‌شد؛ کوتاهی که اگر نبود، زمستان سال ۹۲ با تمام سرمای استخوان سوزش به کمک گاز میدان سلمان، نه بر مدیران نفتی و نه بر مردم سخت می‌گذشت. با این حال در همین مدتی که فریاد برخی از ثروت‌سوزی در میدان گازی سلمان بلند شده است، پیمانکار طرح خط لوله سیری- عسلویه با یک ارتقای قابل توجه به کارفرمای این طرح منصوب شده است.
خط لوله سیری-عسلویه اگر به موقع راه اندازی می‌شد، قطعاً فریاد وااسفای "ثروت ملت به یغما رفت"، بلند نبود و دیگر برخی بهانه‌ای برای توجیه صادارت گاز به امارات تحت عنوان قرارداد کرسنت نداشتند و در عین حال نیازی به نامه‌نگاری به رئیس‌جمهور و رئیس مجلس نبود. برداشت از میدان مشترک سلمان نیاز به تدبیر دارد نه گریه و ضجه؛ چراکه میدان مشترک است و ادامه این وضع شاید تنها فرصت گریه بر گوری خالی را بدهد و بس!
منبع: تسنیم
