از سمتهای خطیری که آیتالله مهدوی کنی بعد از انقلاب عهدهدار آن بودند میتوان به کفیلی نخستوزیر و نیز تصدی وزارت کشور اشاره کرد. ایشان همچنین یکی از اعضای اصلی مجمع روحانیت مبارز، شورای انقلاب، مجمع تشخیص مصلحت و... بودند. علاوه بر فعالیتهای سیاسی، در عرصهی فرهنگی نیز ایشان یکی از بانیان اصلی دانشگاه امام صادق (ع) بوده و ریاست آن را نیز برعهده داشتند.
با انگیزهای دینی و با شعار حفظ دستاوردهای انقلاب اسلامی ایران شکل گرفت. زمان تشکیل جامعهی روحانیت مبارز تهران به سال ۵۶ که همزمان با اوجگیری مبارزات انقلابی مردم بود، بازمیگردد. این نهاد با تأکید امام تشکیل گردید و آیتالله مهدوی نیز یکی از مؤسسین اصلی این جامعه بودند. جامعهی روحانیت مبارز بعد از انقلاب نیز با رهبری آیتالله کنی، همواره نقش مهمی برای جامعهی روحانیت ایفا کرده است؛ بهگونهای که امروز جامعهی روحانیت با اسم ایشان مقارن شده است. در حال حاضر، جامعهی روحانیت مبارز مهمترین حزب اصولگرای ایران است.
حضرت امام (ع) در خصوص ماجرای تصدی آیتالله مهدوی کنی بر وزارت کشور فرمودند: «وزارت کشور از وزارتخانه هاى بسیار وسیع است و بحمدالله در رأسش هم آقاى مهدوى واقع شدند که خوب ما از سابق ایشان را ارادت داشتیم و حالا هم ارادت داریم و بعدها هم ارادت خواهیم داشت به ایشان...»
را ارادت داشتیم و حالا هم ارادت داریم و بعدها هم ارادت خواهیم داشت به ایشان...»[۸]