روایت کاریکاتوری از دستگاه امنیتی / سوژه ای جذاب و بودجه ای که سوخت

حتما بايد همه چيز به نفع ما باشد و پيروز نشان داده شويم مثل فيلمهاي جنگي كه اين چند سال ساخته شده چرا نبايد فيلم كربلاي 4ساخته شود

تمام این سریال را می شد به یک قسمت از یک سریال حرفه ای مثل هشدار برای کبرا یا گروه ضربت یا حتی قدیمی تر مثل شرلوک هولمز تبدیل کرد.

کلا بارون بود!

راستی باران رگباری چه داستانی بود که مرتب می آمد ولی سیل راه نمی افتاد

انتظار بیشتری نباید از این داشت

سلام به این سوژه ها در فیلم دقت کنید
1- چه کسی در واقعیت ترور شد و از ترور نجات پیدا کرد؟ دکتر عباسی رییس سابق انرژی اتمی
حالا مقایسه کنید با اون کسی که در فیلم این بلا سرش آمد محسن روانبخش چقدر این دو نفر از نظر ظاهر شبیه هم انتخاب شدند!این مفهومی نداره؟
2- آدم هایی که تاثیر گذارند ریش پرفسوری اند از نیروی اطلاعاتی گرفته تا دانشمند ماجرا. حتما اینم شانسی اتفاق افتاده
و...
خودی ضربه کاری تری می زنه

واقعا یک سریال بد بود. فاجعه بود. از همه مسخره تر قسمت آخر بود...

لطفا تحلیلهای یک طرفه نکنید...

اونا فیلم 300 میسازن که ما رو تحقیر کنن, ما با جای پاسخ به اونها, فیلم تعبیر وارونه یک رویا میسازیم که داخلش هم اطلاعات و امنیت خودمون رو تحقیر کنیم هم صنعت فیلمسازی خودمون را ! البته با این فیلم تونستیم شعور بیننده رو هم کلٱ زیر سوال ببریم!

یه مشکل جدی اینه دید مردم نسبت به وزارت اطلاعات و دید فریدون جیرانی و امثالهم.
مردم ما با اتفاقات اخیر در منطقه و عملیات‌های خاص و فوق العاده‌ای همچون دستگیری ریگی وزارت اطلاعاتمان را یک وزارت و نیروی قدرتمند در جهان میداند ولی در نظر فریدون جیرانی اینگونه نیست که سریالی طنز همچون «تغییر وارونه یک وزارت» ساخته

سریال مسخره ای بود ،حیف اون همه پول!!!!

خداروشکر که تموم شد سریالی واقعا افتضاح کند بی سروته واقعا باعث تحقیر این سربازان گمنام بود باید شکایتی ازشون صورت بگیره مردمو چی فرض کردندسوژه به این نابی چی نوشتندو چی ساختند

اخه جیرای هم شد کارگردان!!!!!!!

سلام. گذشته از تمام نقدهایی که گفته شد، یه موضوع خیلی مهم تو این فیلم از قلم افتاده بود. اون هم معنویت سربازان گمنام امام زمان (عج) بود. حتی یک برداشت هم از وضو و نماز و توسل و توکل اونها نبود. ولی به جای اون سیگار کشیدن هنگام ناراحتی اونها رو نشون میده....؟!

جالب تر از همه اینکه در این فیلم روسیه واسراییل بدن ویکمی فرانسه ولی امریکا وانگلیس چقققدر خوبن هیچ کاری با ایران نداشتن مثل شعارای فتنه گرا در روز قدس که مرگ بر روسیه میگفتن به جای امریکا

جی پی اس آخری کجا گذاشته بودند که محل اختفا مامور تونست تو یک کشور دیگه پیدا کرد !!!
هر کی بره سر مرز و دست بلند کنه اتوبوس میبره اون ور مرز!!!
اتاق امن تو کشور بیگانه مرکز جاسوسی !!!!!!!!!!!!!

بابا فیلمه.

واقعا از این که این سریالو دنبال کردم پشیمونم

این سریال فقط یک اسم زیبای دهان پرکن داشت و دیگر هیچ.کارگردانان مدعی وطنی-از نوع جیرانی-قرار است تا کی و تا کجا به شعور مخاطب توهین کنند؟

موضوعش جالب بود ولی خیلی ایراد داشت. یکنفر چگونه می تواند آنهم بدون اجازه رئیسش با یک اسلحه چندین نفر را بکشد و دو نفر را نجات دهد این فقط در افسانه می باشد در واقعیت غیر قابل باور است. در کل داستان بر اساس افسانه بود نه واقعیت از آقای جیرانی بعید بود یک سریال با اینهمه ضعف و ایراد بسازد حیف از بازیگران خبره ای که در این فیلم ایفای نقش کردند حیف که صد حیف بنظر من سریال چرتی بود. البته با اجازه کارگردان

یعنی داستان رو به فنا داد این جیرانی.
کارگردان فیلم های زردی مثل مزاحم و شام و آخر رو چه به سوژه های اطلاعاتی

به نظر من از خیلی از سریال های دیگر صدا و سیما بهتر و قوی تر بود . تاکنون نقد قوی و جان دار نسبت به این سریال مشاهده نکردم . البته سریال نقدهایی دارد .

من با این قسمت آخرش مشکل دارم. حتی یک نفر همراه ناصر نبود که به ارمنستان بره! حتی نیروهای ایرانی نبودند که او را با ماشین به مرز برسونند! اینقدر ساده لوحند که احتمال اینو ندادند که ممکنه دختر و داماد ناصر رو با یک ماشین دیگه غیر از ون برده باشند! توی این ماجرای ترورها اصلا خبری از وزیر اطلاعات و یا حداقل ارتباط با او نبود!
دست آخر هم به این نتیجه میرسیم که اگر بلایی به سرمون میاد و افراد این کشور و از بین میبرند تقصیر خودمونه . اگر چندنفر همراه ناصر بودند میتونستند حفاظت بیشتری داشته باشند تا اینکه مشرقی کشته نشه.
بعد اینکه با اون تصویری که ما دیدیدم اون گلوله باید به خود ناصر میخورد تا به مشرقی. چطوری به اون بنده خدا با اون خلوص و ارادت به وطن اصابت کرد. خیلی حیف شد.
اگر عطیه هم با او کشته میشد آدم اینقدر دلش نمی سوخت که اون بنده خدا به تنهایی کشته شد.

اون صحبت ناصر و رییس حراست هم خوب نبود. میگفت اگه بازنشست بشی چه کار میکنی ؟ میگفت من میرم . میرم روی یک زمین کار میکنم به هیچ چیز دیگه هم کار ندارم. اون یکی میگفت من اگر بازنشست بشم فقط میخوابم.
واقعا این بده از دو نیروی اصلی حفاظت و اطلاعات که نسبت به کارشون اینطوری فکر کنند و خسته باشند. پس اینقدر صحبت از جان برکف بودن و پای کار وایسادنها که شعارش رو میدن حداقل باید در این نمایش میبود.

و آخر اینکه از فریدون جیرانی که (من مادر هستم) رو میسازه انتظار بیشتر از این نمیره.
فیلمهایی با این موضوعات رو باید کارگردانهایی بسازند که خودشون اهل این داستانها باشند.

آنچه جیرانی ساخت، یک‌جورهایی نشان می‌داد که ما ازنظر امنیتی آسیب‌پذیریم و حتی اگر کشف کنیم که موساد می‌خواهد یکی را بدزدد، بازهم نمی‌توانیم جلوی او را بگیریم!!!!!!!!!!!!!!!

با سلام به نظر من یه کپی برداری از سریال آمریکائی homeland بود مخصوصا تیتراژ اولش ، ولی اون سریال با این که ضد ایرانی و اسلامی بود چقدر زیبا کار شده بود ولی این سریال کاملا کشکی متاسفانه

اگر رویای کارگردان این باشد وا مصیبتا از واقعیت فعالیت های اطلاعاتی ارگان های کشور

من دلم حاتمی کیا می خواد.
عجب فیلم بود به رنگ ارغوانش

این سریال بیشتر توهین به وزارت اطلاعات و سربازان گمنام امام زمان عج بود تا یک سریال، حیف از آنهمه هزینه ای که برای این سریال چرت شد و حیف از آنهمه بازیگران خبره ای که برای این سریال انتخاب شدند. یعنی وزارت اطلاعات ایران اینقدر دست و پا چلوفتی است آقای جیرانی باید پاسخگوی توهین خود به وزارت اطلاعات باشد.

خودتی جیرانی

وقتی با پیشینه فکری آقای جیرانی فیلم رو میبینیم من 2تا موضوع ذهنمو درگیرمیکنه...
1-نیروهای اطلاعاتی ما خیلی پرتوقع و همه چیز دان و مغرور و ...نشون داده میشه در حین حال در عمل خیلی ضعیف و بی اراده و ببو گلابی و بی عرضه نشون داده میشه...
2-الان بزرگترین سرویسهای جاسوسی دنیا یا مال آمریکان و یا مال اسرائیل...اما اینجا اصلاً از اونها خبری نیست و در عین حال چند تا گروه تروریستی که معلوم نیست به کجا وصلن اما روسی حرف میزنن ...
3-کارگردان فکر کرده که تهران تو شماله....و هی بارون میاد ...اون هم نه بارون ها...باااااااااارررررررررررروووووووووووونننننننننن....

جالبه تو یه قسمت یه هویی کلی آدم کشته میشن، و جالب تر اینکه انقد آدم تو وزارت اطلاعات کمه که فقط یه محافظ برای برج میزارن و اونم انقد تابلو تو ماشین نشسته که براحتی یه زن اونو میکشه، در حالیکه حتی یک بچه هم میدونه حفاظت از یه برج که توش هدف اصلی قرار داره حتما چند لایه هست و فقط یک نفر برای اینکار تقریبا مسخره کردن نیروهای اطلاعاتی ما هست. واقعا برای خودم متاسفم که این فیلم . . . رو نگاه کردم

فکر کنم جیرانی خیلی به باران باران باران ...علاقه داره

در این سریال توهین به وزارت اطلاعات و بالا بردن دشمنان نظام بود. در کل سریالش بدرد بخور نبود اگه این موضوع سریال را به کارگردانانی امثال حاتمی کیا می دادند بهتر از این می ساخت.

واقعا بهتر از اين نمي شد آبروي وزارت اطلاعات را برد. متاسفم براي كساني كه اين كارگردان را انتخاب و از او حمايت كرده اند. در اين سريال ايتدايي ترين شيوه هاي اطلاعاتي هم رعايت نشده بود.

در مورد ساخت فیلم باید عزیزان کارشناس نظر بدهند ولی حقیر بعنوان یک شهروند جمهوری اسلامی با دیدن این فیلم اصلا احساس غرور نکردم و حال اینکه حتی اگر قرار است واقعیتهای تلخ نیز نشان داده شود به گونه به نمایش درآید تا مخاطبین از دیدن این فیلم احساس غرور کنند نه اینکه احساس افسردگی به آنها دست دهد

واقعا افتضاح بود...
جیرانی با اون باران های مسخره مثلا می خواست فضای بارانی فیلم های جنایی انگلیسی رو بازسازی کنه.
عاقبت انتن فروشی بیش از این نیست.
وزارت اطلاعات پول داد تا ابروش رو ببرن. دوحالت داره یا از سر جهل این کارو کردن یا از سر دشمنی!

واقعا مسخره و مضحک تمام شد!!!
آفرین به جهان نیوز بایت اطلاع رسانی اش....

با توجه به سابقه و خط فکری آقای جیرانی بنده فکر میکنم ایشان اینقدر هم ناموفق نبوده اند. بلکه نهایت تلاش خود را کرده اند تا مردم کلا به سیستم امنیتی کشور بی اعتماد شوند.
نه بنده بلکه هر ایرانی دیگری با دیدن این فیلم با خود می‌گوید ببین امنیتمان را دست چه کسانی سپرده ایم. سوژه ثابت سریالها و فیلمها کلا شده عشق و عاشقی و ازدواج. هر داستانی باشد باید حتما 2-3 تا ازدواج هم در آن باشد!!

فیلمساز ما شعبده ای دیگر رو کرده است، شعبده ای بدتر از «من مادرش هستم» و بی کیفیت تر از «خواب زده ها»… فریدون جیرانی برای ساخت سریال تعبیر وارونه یک رویا به عرصه ای گام نهاده که اساساً درک درستی از آن ندارد. این بدفهمی در جای‌جای سریال خود را نشان داده و در نهایت به شکل کاریکاتوریزه کردن شخصیت ها و سوژه ها نمایان گردید.

اگرچه «قرمز»، اولین اثر جیرانی در اوج تحولات دهه ۷۰ در غیاب دی وی دی های کنار خیابان و ماهواره توانست خودی نشان دهد اما بعد از آن هرچه جیرانی ساخته را هم مردم پس زده اند هم منتقدان. بنابراین سوال این است که با کدام منطق ساخت چنین سریالی به جیرانی واگذار شده است؟

فیلمساز تریلر امنیتی – جاسوسی دیده است؟

اساساً در سریال جیرانی با تصویری کاریکاتوری از یک کیس امنیتی مواجه هستیم که باور پذیر نیست. با وجود آنکه دو قسمت ابتدایی سریال قوی آغاز می شود اما در ادامه جیرانی به سراغ همان شیوه کلاسیک فیلمسازی شبه روشنفکری می رود و دوربین سر دست به پشت سر کاراکتر راه می افتد. نتیجه، وقت کشی بی فرجامی است که در هر قسمت این سریال به وفور دیده می شود و بیش از آنکه نماد «آب بستن» باشد، نشانه سرگردانی فیلمساز است. جیرانی قاصر از این است که ذات سوژه را عیان کند و یک روایت سینمایی- امنیتی همراه با چاشنی تعلیق و گره طبیعی را عرضه کند . نتیجه آن است که شخصیت ها کاریکاتور می شوند، دیالوگ در فجیع ترین شکل ممکن بیان می شود و سیر داستان نامفهوم است. اساسا نمی فهمیم که روانبخش «چرا» جاسوس شده است؟ «چرا» وطن فروشی می کند؟ این سوال های بی پاسخ در نهایت به حذف این شخصیت در سردستی ترین شکل ممکن می انجامد تا فیلمساز ما از «شر» قضیه راحت شود!

این ضعف در شخصیت پردازی در باره نیروهای امنیتی هم صدق می کند. سوال این است که اینها رییس ندارند؟ سرخود در باره مهمترین کیس امنیتی کشور تصمیم می گیرند؟ سابقه شان چیست؟چرا در زندگی شخصی خود دچار ضعف هستند؟ چرا همیشه مغموم و دژم و افسرده اند؟

بلایی که جیرانی بر سر سوژه نازل کرده، باعث می شود که ما شخصیت های کاریکاتوری و بی هویتی را ببنیم که در «فاجعه» غوطه ورند و سرگردان به این سو آن سو می روند… نمونه عیان، شخصیت «ژاله» است که معلوم نیست چرا حاضر به همکاری با دستگاه امنیتی می شود و چرا دفعتاً روانبخش را می کشد! این روایتگری دسته چندم و بی معنی، بعید است در فیلم کوتاه مستند یک جوان شهرستانی رخ دهد، اما در سیمای ملی به ید پرتوان جیرانی رخ داده است!

همه اینها نشانه این است که جیرانی عزیز، تابحال فیلم پلیسی و اکشن امنیتی ندیده است! شاید هم دیده ولی خوشش نیامده… که اگر به این ژانر علاقه مند بود و در آن تجربه ای داشت چنین افتضاحی به بار نمی آمد.

جیرانی و اشتباهات هولناک ساختاری

جناب جیرانی چون قاصر از ارائه یک روایت قدرتمند سینمایی بوده، به عنصر «فاجعه» دست انداخته است. وی برای پوشش ضعف روایی، مدام در حال خلق فاجعه است: جاسوسی که زن اولش را کتک می زند و او لال می شود، پدر الکلی تروریست اغفال شده در چند قسمت ضجه می زند و در آخر می میرد، تروریست بیچاره داستان در وسط جنگل شکار معشوقه اش می شود، معشوقه اش وسط بیایان هلاک می شود و …

جالب اینجاست که همین ها هم «یهویی» اتفاق می افتد و جالبتر اینکه در همه این موارد، دستگاه اطلاعاتی جمهوری اسلامی در حال رکب خوردن از چند «جوجه تروریست» است که اساساً معلوم نیست مزدور موساد هستند یا یک پیرمرد خنزرپنزری یهودی. مامور کارکشته اطلاعاتی ما هاشم جاوید را از دست می دهد، دو بدل برازنده و زنش را از دست می دهد، دو نیرویش را هم از دست می دهد ، جلوی درب خانه مهمترین کیس امنیتی کشور فقط یک محافظ می گذارد و اخر سر هم پس از یک جدال لفظی به غایت مهمل با مافوق ، تنها و پیاده به خاک ارمنستان می زند، به خانه امنی می رود، پشت لب تاپ می نشیند و یهویی مقر تروریست ها را کشف می کند و مثل فیلم های بالیوودی به آنجا حمله می کند و همه را می کشد و …

سوال مشخص این است که این همه توهین به شعور مخاطب در قاب سیما واقعاً سهوی است یا فیلمساز ما این قدر سطح پایین است؟

لوث کردن مفهوم «تروریسم مدنی»

از فیلم قرمز تا بحال، جیرانی ضعف خود در روایتگری را با خلق فاجعه پوشانده است. فاجعه های شبه دراماتیکی که جیرانی در آثار خود خلق کرده است، فقط مخاطب را برای لحظه ای غافلگیر می کند اما به هیچ وجه او را با مسیر داستان همراه نمی سازد. این فجایع بر داستان تحمیل شده اند بی آنکه بخشی از داستانی باشند یا کمکی به روایت بهتر و پیش برد قصه نمایند. اینچنین است که مفهم راهبردی «تروریسم مدنی» نیز در «تعبیر واورنه رویا» لوث می شود. گویی موساد صرفاً قلاب می اندازد و هرچه به قلاب افتاد را به خدمت می گیرد.

اساس جاسوسی مدنی و تروریسم منبعث از آن، درست است که از قشر برآمده از آسیب های اجتماعی یارگیری می کند، ولی این یارگیری چندان هم بی حساب و کتاب و من درآوردی نیست. آمران این پدیده هم یک پیرزن الکلی و یک پیرمرد سرطانی در ارمنستان نیستند، یک «دولت مخوف » است که حداقل شش دهه سابقه عملیات های برون مرزی وسیع دارد و حتی درCIA و MI6 نیز نفوذ می کند. ضعف و بدفهمی کارگردان موجب شده است که ما روایت مغشوشی را شاهد باشیم که در آن اثری از هیچ چیز نمی بینیم… هیچ چیز… حتی با «ایران ای مرز پر گهر»ش نیز که با صدای رضا یزدانی! عرضه شده همذات پنداری نمی کنیم . چون به جای روایت دست اول ، مقوایی از سوژه به ما تحمیل شده است .

تسویه حساب با جیرانی بابا نشستی تا اخر سریال را نگاه کردی انوقت ادای منتقد سینما را در میاوری این سریال ضعیف دو معنی داشت 1-وطن فروش همیشه هست 2- دشمن را ضعیف نپندارید

چرا همه مثلا خوب سریال ریش پروفسوری بودند؟؟؟!!!

بجز نقد هاییکه به بقیه قسمتهای فیلم وارده ،
قسمت آخر افتضاح تموم ...
این چه وضعش بود ؟؟
این کار رو باید به یه آدم اینکاره میسپردن ..
نه آقای جیرانی که سابقه ی فیلم اجتماعی داره ...

من علی رغم تحلیل اول شما که با آن موافق نبودم فیلم خوب شروع شد و قابل تأمل بود و در کل کار زیبایی بود در رابطه با سازمان اطلاعات با اینکه کاستی هایی داشت ولی فکر میکنم در ادامه و در آخر فیلم هم لوس شد و هم سر هم بندی شد و متأسفم که اینگونه شد...

ببین یا شما خوابی یا خودتو زدی به خواب وجود همچون فیلمی اولا به خاطر به تصویر کشیدن روحیه ایثارسربازان گمنام فوق العاده غنیمته ثانیا تصویر مردمی از سربازان گمنام ارائه شده نه اون جور که دشمنا میگن ثالثا شما که توقع نداری از دستگاه امنیتی که تجربیات فوق العاده خاصشو که محرمانه است در اختیار مثلا یک کارگردان قرار بده تا فیلم بهتری بسازه !خدا به راه راست هدایتت کنه

قسمت آخرش افتضاح بود من فکر کردم فقط خودم اینطوری فکر میکنم...خیلی هندیش کرده بود خصوصا اونجا که تنهایی راه افتاد که از مرز بره بیرون ..یکی هم اونجایی که خیلی راحت جای تروریستارو پیدا کرد..واقعا این همه مدت نشستیم پای این فیلم فقط وقت خودمون رو هدر دادیم...