دل نوشته ای برای سردار شهید همدانی
شنبه ۱۸ مهر ۱۳۹۴ ساعت ۰۹:۳۱
کد مطلب: 449134
به نام خدا
شنیدن خبر شهادت حاج حسین همدانی برای آنهایی که او را از نزدیک می‌شناسند سنگین‌تر و دلخراش‌تر است.
کسی را سراغ ندارم که از هم کلامی او بهره برده و شیفته‌اش نشده باشد.
۱۵ سال قبل وقتی برای تولید سریال «سرود خاک» برای اولین‌بار به همراه معاون فرهنگی‌اش آقای گل‌علی بابایی در لشکر محمدرسول‌اله(ص) او را ملاقات کردم، فکرش را هم نمی‌کردم که او این چنین مشتاقانه به فرهنگ و هنر علاقه نشان دهد.
راستش من فقط برای گرفتن ادوات نظامی رفته بودم ولی او چنان پیگیرانه و جدی به تاثیر سریال دقت داشت که من شرمنده شدم.
یک سال بعد وقتی برای نمایشگاه بزرگ «یاد حماسه‌ها» از من دعوت به همکاری کرد، تازه فهمیدم که او فقط یک سردار نظامی کار کشته نیست بلکه مدیری است فرهنگی و آگاه به تاثیر فرهنگ و هنر.
در این سال‌ها تمام مسئولیت‌هایی که داشت به‌ظاهر به حوزه فرهنگ و هنر بی‌ارتباط بود اما مدام به‌دنبال پیش‌برد اهداف متعالی خود با ابزار فرهنگ و هنر بود.
شنیدم که در سوریه هم دست از کارهای فرهنگی بر نداشته و ترجمه و توزیع کتاب‌ها و فیلم‌های دفاع مقدس در عراق و سوریه بخشی از فعالیت‌های موثر فرهنگی او برای بسیج مقاومت مردمی در این کشورها بوده است.
من او را کارشناسی فرهنگی می‌دانستم و کمتر اثری از ما اکران یا پخش می‌شد که از او عکس‌العملی نرسد.
حیف که وعده آخرمان محقق نشد.
چند هفته پیش که برای نمایش خصوصی فیلم سینمایی «ماهی سیاه کوچولو» دعوتشان کردم، این پیام را ارسال کرد: «سلام برادرم، عازم سفرم. انشاءاله در فرصتی دیگر».
"یستبشرون بنعمة من الله و فضل و ان الله لا یضییع اجر المومنین"
محمدرضا شفیعی
