رحیم پور:
سکولارها معتقدند اردوهای جهادی پزشکان، نرخ پزشکی را می‌شکند
دوشنبه ۱۹ مرداد ۱۳۹۴ ساعت ۱۶:۰۱
کد مطلب: 438008
رحیم‌پور ازغدی با بیان اینکه در مقابل این تفکر جهادی، تفکر تجاری در مسئله بهداشت و پزشکی مطرح است، افزود: قرآن بر روی تجارت جان انسان‌ها حساسیت زیادی دارد.
عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی ادامه داد: البته پزشکان و پرستاران باید دستمزد عادلانه دریافت کنند اما طبق روایات کسی که ببیند انسانی درد می‌کشد و بی‌تفاوت از کنار او عبور کند مانند کسی است که او را مجروح کرده و اگر این فرد بمیرد هم مقصر است.
وی با اشاره به فلسفه درد و بیماری از نگاه امام صادق (ع) تصریح کرد: درد فواید روحی و جسمی دارد و امام صادق (ع) در این باره فرموده‌اند که بیماری همه را به یاد خدا و خلق خدا می اندازد که البته باید درد را علاج کرد اما این مسئله فلسفه خود را دارد.
رحیم‌پور ازغدی با بیان اینکه اگر کسی درد را تجربه نمی‌کرد، حاضر نبود از فساد و فحشا اجتناب کند،ادامه داد: همین درد باعث بازدارندگی از گناه می‌شود و با تربیت انسان نیز رابطه دارد چرا که امام صادق (ع) می‌فرمایند اگر ترس از مرگ و بیماری نبود تضرع نزد خداوند هم نبود.
عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی تصریح کرد: طبق فرموده امام صادق (ع) کلمه «آه» یکی از نام‌های خداست و هر کسی که آه می‌کشد در واقع خدا را صدا می‌زند و ما می‌بینیم که یکی از ترجیع‌بندهای فیلم‌های سکولار لفظ «مای گاد» است.
وی با اشاره به ذات خداپرست همه انسان‌ها از جمله هندو و بت‌پرست و مشرک و کافر یادآور شد: یکی از دلایل مهربانی مردم این است که خودشان گرفتار درد، بیماری و فقر شده‌اند یا می‌ترسند که دچار شوند از این رو درد با خدمت‌گزاری،تواضع، مهربانی و ادب ارتباط دارد و اگر درد و بیماری نبود احتمال داشت برخی خضوع،ادب و صدقه دادن را تجربه نکنند.
رحیم‌پور ازغدی گره زدن خودخواهی به دگرخواهی را یکی دیگر از فلسفه‌های معنوی درد و بیماری برشمرد و افزود: اگر درد نبود نظام حقوقی به دلیل اینکه کسی از مجازات ترسی نداشت، به هم می‌ریخت و نظام تعلیم و تربیت نیز دچار مشکل می‌شد.
عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی با بیان اینکه مبنای سکولاریسم سیاسی، حقوقی و اخلاقی سکولاریسم فلسفی و کلامی است، خاطرنشان کرد: این تفکر دخالت خدا در شریعت و اینکه خداوند هر لحظه در خلق انسان نقش دارد را نمی‌پذیرد.
وی با بیان اینکه این دیدگاه، خدای منهای انبیاء و شریعت را قبول دارد، گفت: این منطق سکولار در قرن‌های ۱۸، ۱۹ و اوایل قرن بیستم پایه عظیم بخشی از علوم اجتماعی و علوم انسانی را شکل داد.
رحیم‌پور ازغدی با بیان اینکه طبق این تفکر وجه غالب زندگی اجتماعی انسان اقتصاد است و اقتصاد خود هدف محسوب می‌شود نه وسیله، به تشریح انتقادهای این تفکر نسبت به تفکر جهادی پرداخت.
عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی بر همین اساس افزود: طبق این تفکر انفاق و خدمت بی مزد و منت جایی در علوم اقتصادی ندارد و آنها اخلاق و معنویت در اقتصاد را نمی‌پذیرند بلکه معتقدند تنها نفع فردی و سود شخصی مطرح است و به این ترتیب میگویند خدمت بی منت در عرصه اقتصادی نظم اقتصادی جامعه را به هم می‌ریزد.
وی ادامه داد: وقتی که می‌گوییم اخلاق از سیاست و پزشکی جداست در واقع اندیشه اقتصادی یک مضمون به نام رقابت بر سر سود دارد و طبق این منطق هر کسی که بخواهد این نظم طبیعی را بر هم بزند و با شعار جهادی نرخ حوزه‌هایی همچون اقتصاد یا پزشکی را بشکند در واقع جامعه مدنی را با اخلال مواجه کرده است.
رحیم‌پور ازغدی با بیان اینکه طبق منطق توسعه و سکولاریسم هر کسی میگوید که من مرکز عالم هستم به بیان نوع دیدگاه این تفکر به خدمات جهادی پرداخت و گفت: آنها معتقدند اردوهای جهادی پزشکان نرخ پزشکی را می‌شکند و پزشکی و پرستاری از حالت فعل اقتصادی محض خارج و به فعل اقتصادی با ماهیت اخلاقی تبدیل می‌شود.
عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی گفت: این در حالی است که خدمت بی مزد و منت اثر و نفعش برای شخص انجام دهنده بیشتر از آن محرومان است و همواره نفع انفاق برای خود فرد بیشتر خواهد بود.
وی با تأکید بر اینکه ما فقط خودمان می‌توانیم خودمان را انسان‌تر کنیم نه کسی دیگر، یادآور شد: بنابراین ما باید همواره خودمان را نسبت به این محرومان بدهکار بدانیم و نه طلبکار.
رحیم‌پور ازغدی با بیان اینکه طبق دیدگاه سودمحور کار اقتصادی باید به صورت مادی محض باشد تا بتوان آن را پیشبینی کرد، افزود: آنها معقتدند اگر مسائل اخلاقی وارد تمدن‌سازی شود نظم اجتماعی مختل می‌شود در حالیکه از نظر ما نظم فقط نظم حیوانی نیست بلکه ما نوعی نظم انسانی با تربیت الهی نیز داریم.
عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی با بیان اینکه طبق دیدگاه سودمحور قاعده کلی نظریه مصرف کننده و نظریه بنگاه «نفع من» است، ادامه داد: آنها معقتدند فرمول اقتصادی بر این اساس است و در عین حال میگویند اخلاق از این حوزه جداست و این را یک موضوع خنثی می‌دانند و در واقع معتقدند رفتار سودجویانه مبتنی بر نفع شخصی توجیه دارد.
وی با اشاره به برخی روایات درباره ارزش کار و خدمت به دیگران خاطرنشان کرد: کار مقدس و جهاد است و بیکاری ضدارزش محسوب می‌شود و همه انواع کارها از جمله کار در خانه، بیرون خانه، کار علمی،تولید، خدمات در همه عرصه‌ها خدمت و ارزش اسلامی است که اگر با نیت الهی همراه باشد پاداش اخروی خواهد داشت و در غیر اینصورت نیز باز هم آثار مثبت دنیایی دارد.
رحیم‌پورازغدی با بیان اینکه کار اردوهای جهادی نیز ذیل این اصل اسلامی قرار می‌گیرد، افزود: کار جهادی باعث تولید سلامت، معرفت و اخلاق برای جامعه می‌شود.
عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی ضمن انتقاد از مصرف‌زدگی خاطرنشان کرد: وقتی حدود نیاز خود را تأمین کردیم می‌توانیم مازاد آن را به دیگران نیز بدهیم و این از نظر اخلاقی به نفع خود ماست اما در عین حال کسی هم نمی‌تواند مانع از بهره‌مندی ما از حاصل کار و تلاش خودمان شود ولی باید حدود حق و تکلیف را بشناسیم.
وی یکی از شرایط و نشانه‌های مؤمن از نظر امام علی (ع) را پرانرژی و پرانگیزه بودن در کار دانست و گفت: شعار اسلام اصالت در کار است و بیکاری منجر به فساد می شود لذا اگر سه چیز یعنی بیکاری، جوانی و رفاه با یکدیگر جمع شوند منجر به فساد و گناه خواهد شد.
رحیم‌پورازغدی یکی دیگر از فلسفه‌های اردوهای جهادی را برخورداری همه انسان‌ها از یک زندگی متوسط و شرافتمندانه دانست و گفت:ما در کشور مناطقی داریم که برخی افراد سال‌هاست از درد و بیماری که معالجه آن بسیار آسان است رنج می‌برند در حالیکه اگر انسان یک نفر را از درد، انحراف و مرگ نجات دهد گویا همه بشریت را نجات داده است و این منطق قرآنی است.
عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی تأکید کرد: طبق فرموده امام صادق (ع) اگر کسی بیش از نیاز خود مصرف کند، یعنی بخورد و بپوشد او در واقع سهم محرومان را خورده و این مصداق دزدی و غصب است.
وی فخر فروختن و تحقیر دیگران با مصرف در پوشاک و مسکن را یکی از گرفتاری‌های جامعه به ویژه در طبقات بالا شهر دانست و گفت: اگر کسی لباس یا مسکنی تهیه کند که با آن به دیگران فخر بفروشد و دیگران را تحقیر کند، طبق روایات از پرتگاه های آتش به قعر جهنم خواهد رفت.
۲۶۷
و با همین بهانه (و البته با هدف حذف تفکر بسیجی و نیروهای ارزشی ومخلص و فداکار که دغدغه خدمت به کشور و اسلام و مناطق محروم را داشتند از جریان امور تصمیم گیری و اداره امور اجرایی کشور) بود که در دوران سازندگی!!! بحث انحلال وزارت جهاد سازندگی را پیش کشیدند و در نهایت در دوران اصلاحات!!! آمریکایی جناب آقای سید فتنه گر هم موضوع انحلال وزارت جهاد سازندگی را با همراهی مجلس به تصویب رساند و این شد که بسیاری از مناطق محروم روستایی و پایین شهری و شهرستانها نعمت یاری رسانی این جهادگران محروم شدند و کارها روی زمین ماند. مهاجرت به شهرها رشد فزاینده وعظیمی پیدا کرد و آقایان برای مقابله با این پدیده غافلگیر کننده راهکار!!! و تز شاذ دیگری ارایه دادند که: "باید آن قدر هزینه های زندگی در تهران و شهرها را بالا ببریم که دیگر روستاییان توان زندگی در اینجا را نداشته و محبور به بازگشت به شهرهایشان شوند" . و دیدند که عملا این راهکار هم موثر نیفتاد وفقط معضلات اجتماعی و اخلاقی و.... هر روز بیشتر و بیشتر شد. یعنی سیاستهای غلط اندر غلط که فقط وضعیت کشور را در حوزه های مختلف بدتر کرده وتا مرز بحران پیش برد و آن وقت همین آقایان الان شده اند مصلح و ابادگر و اعتدالگرا و حامی مستضعفان و ......
