مولفه‌های مجلس دلخواه اصلاح طلبان
سه شنبه ۲۸ مرداد ۱۳۹۳ ساعت ۱۲:۳۸
کد مطلب: 375927
اصلاح‌طلبان بعد از روی کار آمدن دولت جدید و در‌حالی که هنوز مدت‌ها تا برگزاری دهمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی زمان باقیمانده بود، از علنی کردن فعالیت های انتخاباتی خود برای مجلس آینده ابایی نداشتند و آشکارا تحرک‌های خود را آغاز کردند. تحرک‌ها و فعالیت‌هایی که البته این روزها بیش از پیش شده است و از عزم جدی این جریان برای به دست گرفتن کرسی‌های مجلس آینده خبر می‌دهد. عزمی که یکی از بارزترین نشانه های آن هجمه‌های بی‌محابای رسانه‌ها و چهره‌های اصلاح‌طلب به مجلس کنونی است.
اما نکته‌ی قابل اهمیت این است که مجلس مورد نظر جریان اصلاحات چگونه مجلسی است و آن‌ها برای انتخابات آینده مجلس به دنبال ایجاد چه ترکیبی هستند؟ هرچند در چندماه گذشته برخی از اصلاح‌طلبان از کم و کیف مجلس مورد نظرشان در انتخابات آتی سخنانی به زبان آورده‌اند، اما بدون تردید اصلی‌ترین و بهترین مصداق و سندی که بیش از هر چیزی می تواند بیانگر انگیزه و طرح اصلاح‌طلبان برای مجلس آینده باشد، تجربه‌های قبلی آن‌ها در زمانی که اکثریت قاطع مجلس را در اختیار داشته‌اند، است. در این بین شکی نیست که ششمین دوره مجلس شورای اسلامی، بارزترین و مبرهن‌ترین مصداق مجلس مدنظر اصلاح‌طلبان است. مجلسی که اکثریت قاطع آن در اختیار این جریان بود و علاوه بر اینکه برادر رئیس دولت اصلاحات، نائب رئیس مجلس ششم بود، اعضای حزب دولت ساخته مشارکت نیز بخش قابل توجهی از آن را تشکیل می دادند.
اصلاح‌طلبان بعد از روی کار آمدن دولت جدید از علنی کردن فعالیت‌های انتخاباتی خود برای مجلس آینده ابایی ندارند . فعالیت‌هایی که از عزم جدی این جریان برای به‌دست‌گرفتن کرسی‌های مجلس آینده خبر می‌دهد. عزمی که یکی از بارزترین نشانه‌های آن هجمه‌های بی‌محابای رسانه‌ها و چهره‌های اصلاح‌طلب به مجلس کنونی است
مجلس ششم پرحاشیه ترین و تندروترین مجلس در دوره های نه گانه مجالس شورای اسلامی بوده است که با سر و صداهای فراوانی همراه بود. هر چند بیان بسیاری از جنجال‌هایی که آن مجلس به پا کرد، در این نوشته کوتاه نمی گنجد، اما برای آشنایی با آرمان‌شهری که این روزها اصلاح طلبان برای نیل به آن می کوشند، در ادامه به برخی از مهم ترین حوادث مربوط به مجلس ششم اشاره می شود:
رد اعتبارنامه‌های نمایندگان اصولگرای مجلس
یکی از حاشیه های مجلس ششم که در همان ابتدا از رویکرد ساختارشکنانه و جنجال آفرین این مجلس خبر می داد، نوع مواجهه اعضای اصلاح طلب مجلس -که اکثریت اعضای مجلس را تشکیل می دادند- با اعتبارنامه های اعضای اصولگرای مجلس بود. اصلاح طلبان مجلس از بین ۲۵۷ نماینده مجلس شورای اسلامی به اعتبارنامه ۱۸ نفر از آن ها اعتراض کردند. ۱۸ نفری که عموما از اعضای اصولگرای مجلس بودند، غلامعلی حدادعادل که بعدا در مجلس هفتم ریاست مجلس را عهده دار شد یکی از این ۱۸ نفر بود.
طرح اصلاح قانون مطبوعات
ارائه و بررسی طرح جنجالی اصلاح قانون مطبوعات که با هدف کاهش نظارت و کنترل به مطبوعات کشور در دستور کار مجلس ششم قرار گرفت، از جمله ی دیگر حاشیه آفرینی‌های این مجلس بود. مجلس ششم در حالی در همان اوایل کار مصوبه‌ی آخرین روزهای مجلس پنجم را بهانه‌ای برای جنجال آفرینی های خود قرار داد که مدت زیادی از تصویب این طرح توسط مجلس قبلی نگذشته بود و اینکه تنها چندماه بعد از تصویب این طرح توسط مجلس پنجم، مجلس ششم در پی تغییر آن بود، خود موضوعی غیرعادی و بی‌نظیر محسوب می شد. در واقع بر اساس این مصوبه مجلس پنجم، قوه قضائیه در برابر لجام گسیختگی مطبوعات اختیارات بیشتری می یافت و همین امر به مزاج افراطیون اصلاح طلب که اکثریت مجلس ششم را در اختیار داشتند خوش نیامد و آن را دستاویزی یافتند تا مدت ها فضای مجلس و کشور را در درگیر آن کنند و اصول اساسی انقلاب و نظام اسلامی را مورد هجمه قرار دهند.
گفته می‌شود این طرح توسط حزب مشارکت تهیه شده و در کمیسیون فرهنگی مجلس تصویب و به صحن علنی فرستاده شده بود! مجلس ششم در حالی طرح دو فوریتی اصلاح قانون مطبوعات را در دستور کار خود قرار داد که ۱۲۸ طرح و لایحه باقی مانده از مجلس پنجم در نوبت طرح در جلسه علنی قرار داشت! البته آن‌ها از این طرح با عنوان مهم‌ترین و حیاتی‌ترین وعده اصلاح طلبان در مجلس ششم یاد می کردند. سر انجام نیز با حکم حکومتی رهبر معظم انقلاب این طرح از دستور کار مجلس خارج شد که البته جنجال‌های آن تا مدت ها خوراک رسانه های بیگانه و رسانه های همگام با بیگانه در داخل، جهت وارد کردن هجمه به نظام اسلامی بود.
نامه‌ای که لکه‌ی ننگ مجلس ششم شد
اما یکی از افراطی ترین و ساختارشکنانه‌ترین اقدامات مجلس ششم، که بدون تردید نقطه ای سیاه در کارنامه این مجلس و نمایندگان امضا کننده محسوب می شود،
تعداد ۱۲۷ نفر از نمایندگان اصلاح طلب مجلس ششم در اقدامی شرم‌آور همصدا با دشمنان بیرونی نظام تلاش کردند تا این گونه القا کنند که استقلال و تمامیت ارضی کشور در گروی تجدید رابطه با نظام سلطه و وادادگی در مقابل آن ها است
لوایح دوقولو
یکی از موضوعاتی که زمان و انرژی زیادی از مجلس ششم را به خود مصروف ساخت، بحث لایحه تبیین اختیارات ریاست جمهوری و همچنین لایحه اصلاح قانون انتخابات موسوم به لوایح دوقلو بود. این دو، طرح‌هایی بودند که توسط دولت تدوین شده بودند و از خواسته‌های رئیس دولت اصلاحات بودند. رئیس دولت اصلاحات، تصویب این دو طرح در مجلس را حداقل خواسته‌های دولتش برای ادامه کار عنوان کرده بود و ادامه ی کار را منوط به تصویب این دوطرح می دانست! لایحه تبیین اختیارات ریاست جمهوری و لایحه اصلاح قانون انتخابات در پاییز سال ۸۲ به مجلس ارائه شدند و با هماهنگی که بین هیئت رئیسه مجلس ششم و دولت صورت گرفته بود، قرار بود این دو طرح با اکثریت آراء به تصویب برسند. هرچند شورای نگهبان ایرادات اساسی از این طرح ها گرفت اما در طول سال ۸۲ این دو طرح مدام بین مجلس ششم و شورای نگبهان در تردد بود تا اینکه در اسفندماه ۸۲ انتخابات هفتمین دوره مجلس شورای اسلامی برگزار شد. طرح لوایح دوقولو از مواردی بود که با جنجال های زیادی همراه بود و هزینه‌زایی برای انقلاب در آن هدف قرار گرفته بود.
تحصن؛ حسن ختامی درخور یک مجلس اصلاح طلب
مجلس ششم همان گونه که روزهای آغازین خود را با جنجال‌آفرینی و ساختارشکنی آغاز کرده بود و در طول چهار سال عمر خود نیز از هیچ‌گونه تندوری که برایش ممکن بود فروگذار نکرد، ترجیح داد روزهای پایانی خود را هم به شکلی متفاوت سپری کند. از همین رو بود که تحصن نمایندگان مجلس ششم در اعتراض به ردصلاحیت تعدادی از نمایندگان برای انتخابات مجلس هفتم، حسن ختام این مجلس بود!
پس از تحصن تندورهای مجلس ششم در اعتراض به ردصلاحیت‌های شورای نگهبان، رهبر معظم انقلاب دستور تجدید بررسی صلاحیت‌ها را صادر کردند؛ اما نمایندگان ساختارشکن اصلاح طلب که گویا شاد کردن دشمنان مسلم انقلاب از هرچیزی برایشان مهم‌تر بود در قبال این مشی منعطفانه رهبرانقلاب نیز طغیان گری پیشه کردند و دم از استعفا زدند
پس از تحصن تندورهای مجلس ششم در اعتراض به ردصلاحیت‌های شورای نگهبان، رهبر معظم انقلاب دستور تجدید بررسی صلاحیت‌ها را صادر کردند؛ اما نمایندگان ساختارشکن اصلاح طلب که گویا شاد کردن دشمنان مسلم انقلاب از هرچیزی برایشان مهم‌تر بود در قبال این مشی منعطفانه رهبرانقلاب نیز طغیان گری پیشه کردند و دم از استعفا زدند. بر همین اساس تعدادی از اصلاح طلبان مجلس ششم در بهمن ماه سال ۸۲ از سمت نمایندگی مجلس استعفا دادند، استعفایی که متن آن را محسن میردامادی دبیرکل حزب مشارکت که رئیس کمیسیون امنیت ملی مجلس هم بود، قرائت کرد.
سایر اقدامات
اما حاشیه آفرینی‌های مجلس ششم منحصر در موارد یاد شده نیست؛ در طول دوره چهار ساله، این مجلس همواره با جنجال همراه بود، به طوری که طرح ها و لوایح این مجلس نیز عموما حاشیه‌هایی جدی با خود داشت. از جمله این موارد؛ طرح جرم سیاسی، طرح منع شکنجه، طرح لغو گزینش‌های اداری، طرح حق طلاق برای زنان، طرح اعزام دانشجویان دختر به خارج از کشور، طرح تشکیل هیأت منصفه و ... بودند که در مواردی حتی واکنش‌های اعتراضی علما و مراجع تقلید را نیز به همراه داشتند.
سرانجام افراطیون
اما امروز و بعد از گذشت بیش از یک دهه از پایان دوران سیاه مجلس ششم –که با محوریت اصلاح طلبان و حامیان رئیس دولت اصلاحات اداره می شد- نگاهی به سرانجام این افراد، قابل توجه و حاوی عبرت‌های زیادی است.
علی اکبر موسوی خوئینی‌ها که از چهره های افراطی مجلس ششم بود هم اکنون در شبکه صدای آمریکا (VOA) در حال خدمت و ارائه مشاوره علیه نظام مقدس اسلامی است! جمیله کدیور، از دیگر نمایندگان مجلس ششم بود که در حواشی این مجلس از جمله ارسال نامه توهین‌آمیز، تحصن و استعفا حضوری برجسته داشت در حال حاضر در لندن سکونت دارد و در بنگاه خبرپراکنی انگلیس مشغول خدمت و ادامه اهداف اصلاح طلبانانه خود است!
فاطمه حقیقت‌جو یکی از این متحصنین بود که بعنوان نخستین نماینده مستعفی، نامه استعفایش در چهارم اسفندماه سال۸۲، پذیرفته شد. این اصلاح‌طلب فراری در حال حاضر در رسانه های معاند حضور پر رنگی دارد. همچنین رجبعلی مزورعی نیز که در بروکسل به سر می برد هم اکنون به اتحادیه اروپا سرویس ارائه می دهد.
افراد دیگری مانند بهزاد نبوی، علی تاجرنیا، احمد شیرزاد، محسن صفایی فراهانی، محسن آرمین، علی شکوری راد و محسن میردامادی نیز از دیگر متحصنین مجلس ششم بودند که در حوادث پس از انتخابات ریاست جمهوری دهم در سال ۸۸ به جرم اقدام و تبانی علیه نظام از سوی دادگاه مجرم شناخته شدند.
