علت بی اعتنایی به وعده های دولتمردان
سه شنبه ۲ ارديبهشت ۱۳۹۳ ساعت ۱۵:۵۰
کد مطلب: 356261
پرواضح و مبرهن است که عدم اعتنای مردم به وعده ها و تهدیدهای دولتمردان و درخواست های مکرر رئیس محترم جمهور و سایرین مبنی بر اینکه می بایست «با صدای بلند به یارانه نه بگویند» نیاز به تحلیلهایی در قلمرو روانشناسی اجتماعی دارد. اما در یک نگرش ابتدایی می توان گفت «عدم اعتماد به دولت» یکی از مولفه های بسیار اثرگذار است. دولت البته در توضیح این اتفاق غیرمنتظره به فرافکنی روی آوره؛ مثلا معاون رئیس جمهور گفته: «صدا و سیما طوری تبلیغ کرد که مردم برای یارانه ثبت نام کنند»! بسیار محتمل است که بزودی جناب رئیس جمهور این رخداد را نتیجه اوضاع نابسامان اقتصادی ناشی از عملکرد دولت قبل عنوان کند...
احمدی نژاد دست کم تا 6 سال از دوران ریاست جمهوری اش در جلب اعتماد عمومی بسیار موفق بود. بطور مثال زمانی که عموم نهادهای امنیتی از اقدام او در سهمیه بندی بنزین نگران بودند، او با صحبت با مردم توانست این اقدام بزرگ را بدون هیچ تنش و هزینه ای عملی کند. همینطور اقدام مدبرانه اش در فرآیند هدفمند کردن یارانه ها و تغییر قیمت حامل های انرژی هرچند با نارضایتی بخشی از صاحبان امر تولید و کارشناسان همراه بود ولی موفقیت او در جلب اعتماد مردم را نمی توا نادیده گرفت.
«اعتماد شهروندان به دولت» با سرمایه ی اجتماعی و مشروعیت دستگاه اجرایی نسبت مستقیم دارد. این اتفاق سنجه ی خوبی است که دولتمردان درباره ی رفتارهایشان با مردم بیشتر تامل کنند. این اتفاق حامیان اصلاح طلب را در تردیدهای قبلی بیشتر فرو می برد. جمعی از آنها مدتی است در اندیشه ی نقد صریح تر روحانی برآمده اند تا دامن خود را از ناکامی های دولت پاک و حسابشان را جدا کنند. بدنه ی دانشجویی آنها هم با اینکه هنوز یکسال از ریاست جمهوری روحانی نگذشته، در میتینگ های سیاسی به جای بلند کردن عکس روحانی، تصاویر ظریف یا خاتمی را روی دست می گیرند. ظرفیت جلب اعتماد عمومی نیاز به خصلت هایی دارد که در مردم آنها را در ناصیه ی دولت یازدهم نمی بینند...
