آنچه پس از توافق لوزان باید انجام دهیم
دوشنبه ۱۴ ارديبهشت ۱۳۹۴ ساعت ۱۲:۰۴
کد مطلب: 420836
در عرصه داخلی اما در اینکه تیم مذاکره‌کننده هسته‌ای ایران تمامی تلاش خود را برای تحقق حقوق هسته‌ای ایران به کار گرفته تردیدی نیست، اما واقعیت این است که آنچه که تیم را موفق کرده علاوه بر تلاش‌های تیم، دستاوردهای گرانقدر دانشمندان هسته‌ای و دیگر تلاشگران ایران اسلامی در عرصه دفاعی و صنعتی است که به آنها قدرت مذاکره و چانه‌زنی داده است تا بتوانند برای رسیدن به فرمولی قابل قبول در روند مذاکرات تلاش کنند.
در این زمینه دو نکته اساسی وجود دارد؛ نکته اول اینکه به‌رغم سخنان رئیس‌جمهور محترم در شیراز که از سانتریفیوژ مهم‌تر، قدرت تیم مذاکره کننده ایرانی را دانسته و توجه به این نکته ضروری است و بیانیه لوزان هم مصداق بارز آن است، اینکه اتفاقاً نقطه قوت تیم، دستاوردهای دانشمندان هسته‌ای ایران بود که اولاً فرصت چانه‌زنی را به تیم ایرانی داد و مهم‌تر از آن ظرفیت و توان پیشرونده آنها بود که امریکایی‌ها را ناچار کرد که برای مهار آن اندکی از مطالبات اولیه خود کوتاه بیایند. در این زمینه توجه به اذعان خانم وندی شرمن رئیس گروه مذاکره‌کننده امریکایی قابل توجه است، آنگاه که اعتراف می‌کند ایرانی‌ها با فرهنگ و اقتصاد مقاومتی به نقطه امروز رسیده‌اند.
او در کنفرانس دوسالانه مؤسسه «مرکز اقدام مذهبی یهودیت برای اصلاحات» به تشریح مزایای توافق هسته‌ای با ایران پرداخته و می‌گوید با چنین توافقی است که می‌توان برنامه هسته‌ای این کشور را محدود کرد. وی محدود کردن برنامه غنی‌سازی، عدم دستیابی به پلوتونیوم، کاستن از سطح ذخایر اورانیوم و دسترسی آژانس به فعالیت‌های هسته‌ای اعلام شده و اعلام نشده ایران را از مزایای این توافق برمی‌شمارد. او در عین حال به این امر نیز اذعان می‌کند که تحریم‌ها نتوانست ایران را متوقف کند چراکه در دوران تحریم‌ها ایران از ۱۶۵ سانتریفیوژ به ۱۹ هزار رسید، بلکه این توافق ژنو در سوم آذر ۱۳۹۲ بود که توانست برنامه هسته‌ای ایران را متوقف کند.
اما نکته دوم در بحث مذاکرات هسته‌ای در گام‌های پیش‌رو، با توجه به راهبرد عملیات روانی دشمن و تمرکز بر تهدید و فشار، مهم‌ترین اصل توجه به ظرفیت‌های داخلی و تقویت بنیه داخلی در مواجهه با شرایط پیش‌رو است.
مقام معظم رهبری در سخنان خود در جمع کارگران در روز چهارشنبه ۹/۲/۱۳۹۴ با تأکید بر ضرورت اتکا به ظرفیت‌های داخلی در روند مذاکرات می‌فرمایند: وقتی یک کشوری متکی به نیروی داخلی خودش شد، احساس استغنا خواهد کرد. ممکن است انسان دهها مسئله را هم با دنیا بخواهد حل کند، اما فرق می‌کند، حل کردن مسئله، رفتن پشت میز مذاکره، وقتی شما احساس قدرت می‌کنید یا احساس ضعف می‌کنید آدم وقتی احساس قدرت می‌کند یک‌جور مذاکره می‌کند وقتی احساس ضعف و احتیاج می‌کند، یک‌جور مذاکره می‌کند، اگر ساخت داخلی قدرت در کشور در همه زمینه‌ها از جمله و به خصوص در زمینه اقتصادی ساخت مستحکمی باشد، همه مسائل را با طرف‌های گوناگون می‌شود مذاکره کرد، انسان منتهی از موضع قدرت مذاکره می‌کند، نه از موضع نیاز، نه از موضع احتیاج که زبان دشمن را دراز کند، دائماً شرط و شروط بگذارد، دائم حرف بی‌ربط و مفت بزند. بنده علاج را در این می‌بینم.
تحقق مطالبات نظام اسلام در عرصه مذاکرات به ویژه مطالبات ششگانه رهبری، تنها با اتکا به ظرفیت‌های داخلی و اعتماد به توانمندی‌های درونی نظام محقق خواهد شد.
