تجسم آزادگی در مقاومت دو شهرک شیعه
سه شنبه ۶ مرداد ۱۳۹۴ ساعت ۱۴:۰۵
کد مطلب: 435632
طبق گزارش وبگاه «العهد لبنان»، این دو شهرک نام «نبل» و «الزهراء» را با خود یدک می‌کشند؛ شهرک‌هایی در ریف شمالی «حلب»سوریه؛ جایی که تشیع ویژگی بارز مردم مقاوم آن است. در این دو شهرک مردم از ۴ سال پیش تا کنون صحنه ایستادگی و جانفشانی خود را روز به روز کاملتر و رنگین‌تر می‌کنند. مشق شب کودکان این مرز و بوم پاسبانی از ناموس و وطن در میان سنگرهای شبانگاهان است. در اینجا کارگران و همه شاغلان ایستادگی و پایمردی در برابر تروریست‌های دژخیم را بر نان زنان و فرزندان خویش برتری داده و دائما فریاد «هیهات منا الذله» ورد زبان و قوت غالبشان است.
وبگاه خبری «العهد» لبنان در گزارشی به آمال و آلام این شیعیان مظلوم و در حصار گروه‌های تروریستی تکفیری پرداخت و نوشت:
ساکنان با گوشت و خون خود درک کرده‌اند که نبرد آنها یک نبرد سرنوشت‌ساز نیست؛ بلکه جنگی برای تمییز جبهه حق از باطل است. ساکنان این دو شهرک به تکفیری‌ها به گونه‌ای می‌نگرند که از اسلام جز اسمی از آن نمی‌شناسند و آنان را جیره‌خواران و مولود کشورهای غربی می‌دانند که هماره می کوشند محور مقاومت را از قلب سوریه نابود کنند و به دست بادهای فراموشی سپارند.
«محمد جظه» روحانی شیعه این مرز و بوم از عزم راسخ ساکنان برای مبارزه با تروریسم و تکفیر سخن می‌گوید. وی تأکید دارد که این نبرد تا آخرین قطره خون ادامه خواهد داشت؛ چرا که مردم می‌دانند حریف آنها دست به کشتارهای فجیع و جگرسوز زده است و اگر پایشان به آنجا باز شود بدترین و نکوهیده‌ترین کشتارها را مرتکب خواهند شد؛ چه آنها جز کشتار و ذبح، فرهنگی و به جز سوزاندن و نابودی غایتی ندارند.
اما سؤال اینجاست: آیا پیروزی نزدیک است؟ آیا مردم این مرز و بوم بار دیگر رایحه آرامش را با جان و دل خواهند چشید؟ روحانی این دو شهرک از ایمان ساکنان به پیروزی سخن می‌راند و می گوید: هر چه بیشتر مقاومت می‌کنند پیروزی را بیشتر درمی یابند. آنها می‌دانند که بخشی از این میهن پهناور هستند و تا زمانی که حتی یک تکفیری نای نفس کشیدن داشته باشد و از این مرزو بوم بیرون رانده نشود پیروزی نیز بر آسمان آن نقشی نخواهد بست. آنها از ذره ذره خاک سوریه دفاع کرده، می‌کنند و خواهند کرد.
« الحاج ابو علی غریب» یکی از رؤسای کمیته‌های مردمی الزهراء نیز از مدافعان این منطقه سخن به میان می‌آورد. وی تأکید دارد که جوانان این دو شهرک به همراه سربازان سوریه وظیه حمایت از زنان و کودکان را عهده‌دارند. آنها به چند گروه تقسیم شده‌اند و وظایف نظامی از جمله نگهبانی و رصد فعالیت‌های تروریست‌ها را انجام می‌دهند و با هماهنگی اجازه هر گونه نفوذی را نمی‌دهند.
ارتش سوریه اما حمایت لوجستیکی را بر عهده دارد؛ خاصه اینکه این مسئله با دستور ستاد مشترک ارتش و نیروهای مسلح ابلاغ می‌شود. اینها وظیفه تأمین سلاح و مهمات مدافعان این منطقه را بر عهده دارند و گه گاهی نیز تجارب نظامی خود را ارزانیشان می‌دارند.
در این میان برخی از روستاهای کُردنشین نیز از طریق کانال‌های مخفی برخی از کالاهای اساسی را به این دو شهرک می‌رسانند. آنها نیز مانند ساکنان بر این باورند که پیروزی در دست خداست و بزودی نیز محقق خواهد شد و تکفیر و تروریسم جایی در این منطقه ندارد.
هر چه از مظلومیت این مردم سخن گفته شود چیزی جر برگی از کتاب چندین هزار صفحه‌ای محرومیت و معصومیت و هزاران صفت انسانی دیگر نخواهد بود. اما چیزی که مطالبه آن تنها حق کمی از حقوق بشری را از دوش ما برخواهد داشت، این است که این محاصره ظالمانه مسئله‌ای غیر انسانی پایان یابد؛ محاصره‌ای که در فرهنگ بشری جایی ندارد. اما آنها که داعیه حقوق بشر دارند و در قاموسشان مثلا جایگاهی برای انسان و انسانیت قائلند باید برای حل این فاجعه دست بجنبانند تا کودکان و زنان این مرز و بوم بیش از پیش در معرض ظلم قرار نگیرند.
{ADVERTISE_GENERAL_LOCATION_22_BLOCK}{ADVERTISE_GENERAL_LOCATION_23_BLOCK}
