حضرت عباس(ع) فرزند امام علی (ع) و امّ البنین، در روز چهارم شعبان سال 26 هجری قمری در مدینه چشم به جهان گشود.مادرش فاطمه، دختر حزام بن خالد بود که نیاکانش همه از دلیر مردان عرب بوده و در شجاعت و دلیری در دنیای عرب مشهور بوده اند.
حضرت ام البنین (س)همسر گرامی امام علی (ع) است که بعد از شهادت حضرت زهرا (س) به زوجیت ایشان در آمدند و چهار پسر برای امام علی (ع) به دنیا آوردند که حضرت عباس (ع) یکی از آنها است.
چشمه شهر خشک شده بود، زمینهای کشاورزی تشنه و اهالی مستاصل شده بودند. مردم شهر برای استمداد از حضرت عباس(ع) علَمهای شهر را تا سر چشمه میبرند و روضه ابوالفضل میخوانند...
حضرت عباس(ع) به اندازهای محو یار شده بود که بر امواج دل انگیز آب روان، لبهای خشکیده محبوب خود را در نظر آورد و داغ تشنگی را از یاد برد. رشادت، وفاداری و فروتنی عباس(ع) یکی دیگر از برگهای زرین عاشورا است که همه را به شگفتی واداشته است.
مدیر کاروان عتبات است و تا به حال بیش از 100بار به کربلا سفر کرده تا به زائران اباعبدالله خدمت کند. در این رفت و آمدها به دیار عشق بارها عنایت و کرامات امام حسین علیهالسلام و برادرشان را به چشم دیده و به گوشجان شنیده. پای صحبتشهایش که بشینی گاه چشمت تر میشود و به پهنای صورت اشک میریزی.گاه تمام ...
امروز سالروز رحلت بانویی است که چهار فرزندش را در راه سیدالشهدا (ع) داد و خم به ابرو نیاورد اما وقتی با پیکر امام عشق روبرو شد، پنج سال گریست و چشمانش نابینا شد.