۰
پیرامون افزایش سرعت اینترنت
دولتمردان از اقدامات ویترینی اجتناب کنند
يکشنبه ۱۶ شهريور ۱۳۹۳ ساعت ۱۳:۱۱
کد مطلب: 378906
یکم. تفاوت اصلی حکومت و دولت اسلامی با نظام‌های مادی و لائیک، در گستره تامین نیازهای جامعه است. حکومت‌های مادی جز به تامین امنیت، رفاه، بهداشت عمومی و مشابه آن نمی‌اندیشند و وظیفه دولت را تنها تلاش در جهت حل و رفع مسائل مادی جامعه و مردم می‌دانند. اما حکومت اسلامی بنا به اختلاف مبنایی که با حکومت‌های مادی در مسئله «انسان شناسی» دارد، انسان را تنها این جسم مادی نمی‌پندارد و حقیقت وی و انسانیت او را به چیزی غیر از این بدن مادی یعنی روح مجرد نسبت می‌دهد. از این نظر علاوه بر وظیفه‌ای که بر دوش خود در قبال تامین نیازهای مادی جامعه می‌بیند تکلیفی بالاتر از آن یعنی توجه به نیازهای روحی و معنوی مردم برای خویش متصور است. این «تکلیف» حکومت و دولت اسلامی است و مردم جامعه «حق» مطالبه آن را دارند. عمدتاً از این نظر که رشد معنوی انسان و تامین نیازهای روحی آن در بستر اجتماع بهتر و بیشتر قابلیت تحقق دارد حکومت اسلامی شکل می‌گیرد، اگرنه حکومت و دولتی که بستری را برای رشد و کمال انسان فراهم نگرداند و به مانند دیگر دولتها تنها رفع نیازهای مادی را اصل بداند و مسائل معنوی را نادیده انگارد، چسباندن پسوند "اسلامی" بر آن امری بی‌معنا و عبث است.
دوم. هر قدمی که دولت برمی‌دارد بایستی بر اساس حقی باشد که جامعه اسلامی بر گردن وی دارد. اصلی ترین تکلیف دولت اسلامی همانطور که اشاره گردید اجرای احکام اسلامی و ترویج ارزش‌های اسلام در جامعه است. اما چنانچه رفتار و عملی از سوی دولت سر زند که به نوعی تخطی از این وظایف محوله باشد مردم «حق» دارند اجرای آن را از دولت و حکومت مطالبه کنند.
سوم. بحث پیرامون بودن یا نبودن و نقاط مثبت و منفی افزایش سرعت اینترنت، فراوان است. این روزها به دلیل اهتمام دولت یازدهم برای افزایش سرعت اینترنت بحث داغتر از پیش شده است. موافقین عمدتاً برای اثبات لزومِ آن مباحثی نظیر نیاز دانشجو و پژوهشگران به اینترنت پرسرعت را مطرح می‌کنند و چرخه علمی کشور را به وجود یا عدم این مسئله گره می‌زنند. چنانچه رئیس جمهور محترم نیز در نشست خبری اخیر خویش، نیاز دانشجو به دانلود مقاله‌های علمی را برای اثبات لزوم افزایش سرعت مورد استناد قرار دادند.
چهارم. مطرح گردید که تفاوت نظام اسلامی با دیگر نظامات دنیا، معطوف ننمودن تمام توجهات به مسائل مادی است. از این نظر ما بر خلاف دیگر حکومت‌ها برای استفاده از یک ابزار و در در اختیارِ جامعه قرار دادن آن، تنها به منافع و زیان‌های مادی و دنیوی آن نمی‌اندیشیم، بلکه دولت اسلامی بیشتر از منافع و ضررهای مادی آن بایستی مصالح معنوی آن را در نظر گیرد و با جمع‌بندی نتایج حاصله از این بررسی و تحلیل و تطبیق آن با احکام اسلامی، در استفاده یا عدم استفاده از آن تصمیم بگیرد.
پنجم. برای جامعه مادی‌نگر هر آنچه لذت و یا سود بیشتری داشته باشد آن چیز مطلوبیت دارد و مطلوبیت و ارزشمندی هر چیزی بر اساس اصالت لذت و اصالت سود مورد سنجش قرار می‌گیرد. پر واضح است مسئله مورد بحث ما یعنی اینترنت هرچه بهتر و بیشتر بتواند در این جهت ایفای نقش کند از مطلوبیت بیشتری نزد جوامع مادی برخوردار است و دولت مادی‌نگر نیز بر اساس وظیفه‌ای که رأی مردم بر دوش وی گذارده سعی در تسهیل و ارتقای هر چه بیشترِ نحوه دسترسی جامعه به این ابزار ارتباطی را دارد. اما جامعه و دولت اسلامی چه؟ پاسخ با توجه به آن چه گذشت روشن است. دولت اسلامی تنها بر اساس مصالح دنیوی دست به انجام کاری نمی‌زند بلکه بالاتر از مصالح دنیوی به مصالح اخروی و معنوی نیز توجه می‌کند. وظیفه اصلی حکومت و دولت ایجاد بستری مناسب برای رشد و تعالی افراد جامعه است و هر آن چه کوچکترین تزاحمی با این امر داشته باشد باید از میان برداشته شود.
ششم. اینترنت یک تکنولوژی وارداتی از مغرب زمین است که به مانند تمام پدیده‌ها دارای محاسن و معایبی می‌باشد. ذات اینترنت مانند برخی ابزارها نظیر آلات قمار مفسده‌انگیز نیست اما در عین این که ذاتاً مذموم شمرده نمی‌شود به دلیل دارا بودن برخی خصائل وخصوصیات، نیازمند کنترل فراوان جهت در اختیار قرار دادن آن برای جامعه اسلامی است. لازم به ذکر است منظور از مفاسد، صرفاً مفاسد اخلاقی نظیر دسترسی به مطالب مستهجن وامثال آن نیست بلکه موضوع فراتر از اینهاست (بخشی از این معایب به صورت مجمل در «انقلابی‌گری در پستوی انفعال» مورد اشاره قرار گرفت).
یکی از وجوه این کنترل و نظارت، کنترل سرعت اینترنت است. فرض کنیم مردم برای کارهای معمولی نظیر چک کردن ایمیل یا دریافت اخبار و اطلاعات مورد نیاز از صفحات وب به سرعت A نیازمند باشند و دولت این نیاز را تامین کند. اگر صحبت از استفاده صحیح و درست از اینترنت باشد قطعا اکثریت مردم به بیش از سرعت A نیاز نخواهند داشت اما اگر بالفرض دولت این سرعت را دو برابر کند چه معنایی خواهد داشت؟ قطعا غالب مردم به این اقدام دولت نیاز نخواهند داشت اما دولت با یک نیازسازی کاذب، چیزی را در اختیار مردم قرار می‌دهد که پیش از این نیازی به آن نداشتند. این اقدام غیر ضروری دولت زمینه‌ای را فراهم می‌کند تا مردم جامعه حتی درون خانه‌های خویش و به دور از آفات و آسیب‌های احتمالی حضور در اجتماع، به سهولت و راحتی به عرصه‌ای دسترسی پیدا کنند که آسیب‌های آن به مراتب از آسیب‌های حضور در اجتماع بالاتر است؛ و این یعنی برداشتن حصارهای امن فرد و خانواده در برابر سیل سهمگین وسایس شیطانی. این گونه اقدامات علی رغم ظاهر زیبا و فریبنده، زمینه‌های پیشرفت معنوی واخلاقی مردم را به شدت کاهش داده و جامعه را از مسیر کمال منحرف می‌نماید.
هفتم. هر فردی که کمی آشنایی با دانشگاه و فضای دانشجویی داشته باشد ادله‌ای مانند نیاز دانشجویان به دریافت مقاله از اینترنت برای توجیه لزوم افزایش سرعت اینترنت را یک شوخی می‌پندارد. البته از نیاز قشر خاصی از پژوهشگران و علم‌اندوزان به اینترنت پرسرعت نباید چشم پوشی کرد اما وجود این تعداد اندک نباید سبب گردد افزایش سرعت برای تمام جامعه اختصاص پیدا کند. این تعمیم به هیچ عنوان عقلانی نیست. دولت به راحتی قادر است با راهکارهایی درست و مناسب نیاز این قشر خاص و اندک را تامین نماید.
در انتها. با این که در این باره نکات فراوانی درخور بیان است اما به دلیل طولانی شدن نوشته از بیان آنها صرف نظر می‌گردد و در انتها به این نکته بسنده می‌شود که دولت اسلامی با وظیفه‌ای که بر دوش دارد (و در متن هم به آن اشاره گردید) باید برای هر یک از اقدامات خود نزد خدای متعال حجتی داشته باشد. متاسفانه برخی اقدامات دولت، در شیوه حکومتداری اسلامی نقض غرض محسوب می‌گردد. آنچنان که از شواهد برمی‌آید دولت در برخی اقدامات خود بیشتر به دنبال جلب نظر عامه مردم است و به مصالح واقعی امر توجهی نمی‌کند. نمونه بارز آن تجهیز بیش از صد روستا به اینترنت پرسرعت است، در حالی که روستاها و حتی شهرهای برخی استان‌ها مانند سیستان و بلوچستان و ایلام... فاقد امکانات زندگی مانند آب و برق و گاز می‌باشند. از این جهت شایسته است دولتمردان از اقدامات ویترینی و دهان پرکن اجتناب نموده و تلاش خویش را معطوف به انجام تکالیف اصلی خود نمایند.
