آیا در سبک زندگی اسلامی و ایرانی، فرهنگ کار خانم در میان مردان آنهم در سخت‎ترین شغل دنیا الگو است یا خانه‎داری زن به عنوان کاری بسیار با فضیلت و مهم؟

گروه فرهنگ جهان نیوز ـ دکتر محمد لطفی زاده: احسان علیخانی را می‎توان یک ستاره در اجرای تلویزیونی نامید. البته در این مجال در صدد نقد شیوه اجرای وی نیستیم ـ که در جای خود مانند بسیاری دیگر از مجریان صدا و سیما قابل نقد است ـ و از ستاره بودن او هم نمی‎هراسیم و اتفاقاً او را یک سرمایه می‎دانیم. سؤال این است که صدا و سیما از این ستاره اجرا، چه استفاده ای در جهت ترویج فرهنگ اسلامی و ایرانی کرده است؟
 
برنامه «ماه عسل» به عنوان یک برنامه پربیننده در ماه مبارک رمضان، شاخص قضاوت درباره عملکرد صدا و سیما و پاسخ به سؤال ما است. چند برنامه اخیر امسال را به عنوان نمونه کنار هم بگذاریم و ببینیم احسان علیخانی چه سوژه‎هایی در برابر چشمان مردم قرار داده و آنتن ارزشمند رسانه ملی صرف چه مسائلی شده است؟
 
۱ - معرفی پسری که برای اثبات عشق خود به دختر مورد علاقه‎اش، خود را از بالکن به پایین پرتاب کرده است!

۲ - معرفی دختری موتورسوار روی دیوار مرگ پارک ارم به عنوان الگوی (زن می‎تواند!!!) به مردم

۳ - معرفی مهندس زن که در معدن زغال سنگ کار می‎کند به عنوان الگوی (زن می‎تواند!!!) به مردم (در حالی که از خانه‎داری زن که شغل و کاری بافضیلت در نگاه اسلام است سخنی به میان نمی‎آید و کارکردن زنان حتی به رغم عدم نیاز مالی تشویق می‌‎شود!)

۴ - معرفی شغل مانکن در ویترین مغازه به عنوان الگوی (عشق به کار!!!) با حقوق مکفی ساعتی ۲۰۰هزار تومان

۵ - معرفی شغل ساقدوش داماد بودن به عنوان الگوی کار موفق (که نباید آن را قضاوت کرد!) با درآمد هر مجلس عروسی حدود ۵۰۰ هزار تومان

۶ - معرفی شغل پوزر عروس (آموزش استایل عکس انداختن و بازی کردن در فیلم به عروس!) به عنوان الگوی کار موفقی که با عشق و علاقه انتخاب شده است (دقیقاً خلاف سبک زندگی اسلامی و ایرانی و مبتنی بر اسراف و فرهنگ اشرافی گری و ریخت و پاش در ساخت کلیپ و فیلم های عروسی پرهزینه!)

البته سوژه‎های نسبتاً خوبی هم در این برنامه وجود داشته از جمله نمونه بازگشت مهاجرین متخصص به ایران و در کنار آن نمایش افتخارآمیز اسارت و پایمردی نوجوانانی که با جنگ، وطن را ترک نکردند و به جبهه‎ها شتافتند، تشریح وفاداری زوجی که در بلای فلج پا در یک حادثه صبری مثال‏زدنی از خود نشان دادند یا معرفی اقدامات خیر و خداپسندانه پزشکان و سایر اقشار جامعه که نباید از کنار این ها هم گذشت و رسم انصاف را باید بجا آورد. هرچند که متاسفانه گاهی شما یک گلستان درست می‎کنید اما با یک کبریت می‎توانید همه گلستان را به باد آتش دهید!
 
شاید ساخت برنامه‎هایی با سوژه های عجیب و غریب و کارهایی نظیر مثال‎های بالا کاری آسان‎تر از پرداخت هنرمندانه به الگوهای موفق باشد اما مانند سری اول برنامه ماه عسل در سالیان گذشته آیا نمی‎توان زوج‎های جوانی که سادگی را مبنای زندگی خود قرار داده‌‎اند، افراد متدین و مذهبی که الگوهای موفقی هستند و نظایر آن ها را به عنوان الگو به مردم معرفی کرد؟
 
به راستی صدا و سیما از معرفی نمونه‎های شش‎گانه بالا چه هدفی دنبال می ‏کند؟ آیا ذهن نباید با دیدن این گونه الگوها و معرفی آنها در صدا و سیما انتشار (نشریات زرد) را تصور کند؟
 
آیا در سبک زندگی اسلامی و ایرانی، فرهنگ کار خانم در میان مردان آنهم در سخت‎ترین شغل دنیا الگو است یا خانه‎داری زن به عنوان کاری بسیار با فضیلت و مهم؟
 
آیا در سبک زندگی اسلامی و ایرانی، فرهنگ شغل بیهوده و دامن‏زدن به اسراف و تجملات (مانند آموزش استایل عکس انداختن به عروس و ساخت فیلم‎های پرهزینه عروسی) الگو است یا ساده‎زیستی و انتخاب شغل‎های آبرومند و در عین حال مبتنی بر تلاش؟
 
امید که مسئولین برنامه ماه عسل و صدا و سیما در رویه‎ی خود دوباره بیاندیشند و لحظه‎ای تصور کنند که آنتن رسانه ملی آنقدر ارزشمند است که ثانیه به ثانیه آن که قرار است دانشگاه باشد امانتی است که در دست عده‎ای قرار داده شده و به همین اندازه هم باید در روز قیامت پاسخگو باشند که با این سرمایه چه کرده‎اند و چه کاری می‎توانستند انجام دهند؟