اسماعیل امینی در تهران امروز طنزی خواندی نوشته است که خواندن آن بد نیست.

به گزارش جهان به نقل از تهران امروز،
  
درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد
 
بده مهمانی رنگین که رأی بی شمار آرد
 
که این تالار اجلاس است و ملک شخصی خاص است
 
برای صاحبش البته فخر و اقتدار آرد
 
بیا ای صاحب تالار و در محفل قدم بگذار
 
بگو اهل هنر را پیشکارت در شکار آرد
 
خوشا تالار و اجلاسش خوشا مهمانی خاصش
 
خوشا اکرام و وسواسش که با خاصان به کار آرد
 
   خوشا انبوه عکاسان خوشا لبخند با خاصان
 
خوشا عکسی که بس آسان برایت اعتبار آرد
 
خوشا بزمی که مهمانش هنرمند است و مشهور است
 
خوشا مهمان ناخوانده که مژده از بهار آرد
 
نه بزمی در حد یارانه و سهمیه، نه! بزمی
 
که در آن هر چه را خواهی و گویی که: بیار! آرد
 
چنان بزمی که پشتیبان آن، گنج نهان باشد
 
نه بزمی که به جیب میزبانانش فشار آرد
 
نه بزمی که در آن سازش بود در پرده ها پنهان
 
که در پرده صدای تار با تصویر تار آرد
 
عجب دلخواه بود آن شب که نور ماه بود آن شب
 
زمان شاه بود آن شب که مستان را خمار آرد
 
نشاط آمیز بود آن شب فرح انگیز بود آن شب
 
چو رستاخیز بود آن شب، شبی که شاهکار آرد
 
عجب رودی عجب چنگی عجب ساز خوش آهنگی
 
چه شربت های خوش رنگی، کسی ماست و خیار آرد
 
عجب جشنی !چه درباری! بگو: جشن هنر، باری
بخواب آسوده کورش! روزگار اسفندیار آرد